Jak daleko sięga Wasza wiedza w drzewie genealogicznym rodziny? Czy ktoś o to szczególnie dba, zabiega, aby pamięć żyła?

Jak zareagowalibyście, gdyby się nagle okazało,że Wasi przodkowie byli zupełnie kimś innym, niż całe życie sądziliście? Że Wy nie jesteście tym, za kogo się uważaliście?

Myślę, że trzeba mieć wielką odwagę, żeby wychodzić na ring z tak osobistym tematem. Z takimi dylematami, gdybaniami, rozterkami. I pozostać szczerym, bo takie wrażenie odniosłam. I pisać tę książkę dla siebie, dzieląc ją jednocześnie z zupełnie obcymi ludźmi, tym samym pokazując los wielu rodzin po II wojnie światowej za żelazną kurtyną.

Jestem pod wrażeniem niesamowitej pracy badawczej, której oddała się autorka, żeby sięgnąć do swoich korzeni,odnaleźć swoją tożsamość i zachować pamięć o tych, których nie mogła poznać. Oprócz potwierdzonych informacji dużo miejsca zajmują przemyślenia autorki dotyczące tej "zaginionej"części rodziny. Tak bardzo chciałaby dodać im życia, autentyczności, a może być bliżej, że kreśli domniemane scenariusze różnych zdarzeń,upodobań,zachowań.

Czasami miałam wrażenie, że czytam poemat, w stylu jest jakaś efemeryczność, poezja, ulotność, a jednocześnie zdecydowanie i pewność. Jest też wróżenie z fusów, aby w sobie dopełnić obrazy tych drogich, a niepoznanych. Dużo tu smutku, nieszczęść, trudów, ale powstał skrojony na miarę, piękny album rodzinny, niektórych może nawet oburzyć jego otwartość. Piękne jest również odnalezienie tożsamości, o której się nie miało pojęcia,tej części, która była pustką...

Jeżeli masz odwagę przejść się z Panią Tuszyńską tą sentymentalną aleją, to ruszaj. Jeżeli jesteś gotów zastanawiać się nad naturą ludzi, nie zwlekaj.

Jak daleko sięga Wasza wiedza w drzewie genealogicznym rodziny? Czy ktoś o to szczególnie dba, zabiega, aby pamięć żyła?

Jak zareagowalibyście, gdyby się nagle okazało,że Wasi przodkowie byli zupełnie kimś innym, niż całe życie sądziliście? Że Wy nie jesteście tym, za kogo się uważaliście?

Myślę, że trzeba mieć wielką odwagę, żeby wychodzić na ring z tak osobistym...

Warto przeczytać, skomplikowane i niełatwe losy Polskich Żydów po drugiej wojnie!

Warto przeczytać, skomplikowane i niełatwe losy Polskich Żydów po drugiej wojnie!

Agata Tuszyńska w prosty, a jednocześnie językowo wyrafinowany sposób opowiada historię swoich przodków, która po wyjawieniu rodzinnej tajemnicy, ma moim zdaniem poukładać świat autorki. Tuszyńska poprzez biografie pradziadków i dziadków szuka siebie. Piękny pamiętnik spowodował, że jego autorka stała mi się bardzo bliska :)

Agata Tuszyńska w prosty, a jednocześnie językowo wyrafinowany sposób opowiada historię swoich przodków, która po wyjawieniu rodzinnej tajemnicy, ma moim zdaniem poukładać świat autorki. Tuszyńska poprzez biografie pradziadków i dziadków szuka siebie. Piękny pamiętnik spowodował, że jego autorka stała mi się bardzo bliska :)

Książka o niełatwych losach żydowskiej rodziny. Wspomnienia ciekawe, niekiedy bardzo osobiste. Niestety dużo w tym fantazji autorki. Fantazji, które są często "wodolejstwem", kilkanaście zdań na temat nieznaczących faktów, które może nawet nie miały miejsca. Niektóre wątki się powtarzają, a nawet całe zdania:
„Futro miało być bezpieczne poza gettem. Poza gettem było bezpieczniej dla futra.” - te zdania są obok siebie! Widać, że autorka jest dziennikarką, która ma płacone od ilości tekstu. Te same fakty pojawiają się kilkakrotnie przy różnych postaciach.
Jakby wywalić niepotrzebne dłużyzny i powtórzenia to byłaby ciekawa lektura.

Książka o niełatwych losach żydowskiej rodziny. Wspomnienia ciekawe, niekiedy bardzo osobiste. Niestety dużo w tym fantazji autorki. Fantazji, które są często "wodolejstwem", kilkanaście zdań na temat nieznaczących faktów, które może nawet nie miały miejsca. Niektóre wątki się powtarzają, a nawet całe zdania:
„Futro miało być bezpieczne poza gettem. Poza gettem było...

Lubię książki Agaty Tuszyńskiej, lubię jej styl i delikatność w podejściu do podejmowanych tematów. Niestety od „Rodzinnej historii lęku” kompletnie się odklejałam. Może temat był autorce za bliski, brak dystansu powoduje momentami lekki chaos, opowieść się rwie, za dużo białych plam, które Tuszyńska wypełnia swoimi przypuszczeniami, konfabulacjami, wariantami. A może po prostu ostatnio powstało kilka świetnych książek o podobnej tematyce, m.in. „Fałszerze pieprzu” Sznajderman czy znakomity „Dom z dwiema wieżami” Zaremby-Bielawskiego. I „Rodzinna historia…” nie wytrzymuje z nimi konkurencji. Agata Tuszyńska dowiedziała się od matki o swoim żydowskim pochodzeniu, kiedy wchodziła w dorosłość. Trudno to sobie wyobrazić. Jak to jest kiedy 19-letnia dziewczyna dowiaduje się, że jest kimś innym niż myślała, kimś innym niż była wychowywana, że dorastała w budowanym w dobrej intencji, ale jednak kłamstwie? Potem stara się. w dużej mierze z powodzeniem, odtworzyć dzieje poszczególnych członków swojej rodziny. I te losy są fascynujące. Bardzo dobrze opowiada się historię poprzez indywidualne losy. A jednak „Rodzinna historia lęku” była dla mnie książka męczącą, coś mi zgrzytało i trzeszczało. Nie byłam w stanie zestroić się emocjonalnie z autorką. Mimo to książkę polecam, bo opowiada o Polsce, jaka nie jest wszystkim znana.

Lubię książki Agaty Tuszyńskiej, lubię jej styl i delikatność w podejściu do podejmowanych tematów. Niestety od „Rodzinnej historii lęku” kompletnie się odklejałam. Może temat był autorce za bliski, brak dystansu powoduje momentami lekki chaos, opowieść się rwie, za dużo białych plam, które Tuszyńska wypełnia swoimi przypuszczeniami, konfabulacjami, wariantami. A może po...

Bardzo doceniam kunszt, szczerość oraz odwagę z jaką zanurzyła się autorka w rodzinne głębiny. Jednak bardzo się zmęczyłem tą lekturą - niestety. Długa, chaotyczna, momentami pretensjonalna. Czytałem, ale byłem kompletnie wyłączony. Niewiele wątków mnie zainteresowało. Przykro mi, ale nie rozumiem fenomenu.

Bardzo doceniam kunszt, szczerość oraz odwagę z jaką zanurzyła się autorka w rodzinne głębiny. Jednak bardzo się zmęczyłem tą lekturą - niestety. Długa, chaotyczna, momentami pretensjonalna. Czytałem, ale byłem kompletnie wyłączony. Niewiele wątków mnie zainteresowało. Przykro mi, ale nie rozumiem fenomenu.

Ciekawa

Ciekawa

Agata Tuszyńska przedstawia historię swojej rodziny. Poznajemy, na ile to jest możliwe, polskich przodków jej ojca i żydowskich jej matki. To poznawanie nie jest równomierne, wspomnienia dotyczące babci Tuszyńskiej są ciepłe i intensywne, ale niewiele zachowało się miejsc, zdjęć czy grobów żydowskiej części rodziny. Autorka przy okazji analizuje własny proces dochodzenia do prawdy i rozumienia (albo nie) charakterów i wyborów swoich rodziców. Hamulcem rozwoju w tej rodzinie stał się strach, który zawsze każe spodziewać się najgorszego i zmusza do mistyfikacji. Bagaż znalezionej przeszłości jest trudny do uniesienia i wymaga czasu do pokonania własnego strachu przed wyjawieniem światu swej podwójnej tożsamości. Warto przeczytać te książkę, by zrozumieć, że wojna wpływa na kolejne pokolenia urodzone już po niej, że strach jest dziedziczony z pokolenia na pokolenie, a Polska nie ułatwia życia Polakom z żydowskimi korzeniami. "Rejwach" Mikołaja Grynberga podejmuje ten sam temat, choć w innej formie.

Agata Tuszyńska przedstawia historię swojej rodziny. Poznajemy, na ile to jest możliwe, polskich przodków jej ojca i żydowskich jej matki. To poznawanie nie jest równomierne, wspomnienia dotyczące babci Tuszyńskiej są ciepłe i intensywne, ale niewiele zachowało się miejsc, zdjęć czy grobów żydowskiej części rodziny. Autorka przy okazji analizuje własny proces dochodzenia...

Polecam!

Polecam!

Lubię książki biograficzne i historie wzięte z życia.
Tutaj i temat ciekawy, i sama rodzinna historia.
Denerwowało mnie jednak to, że autorka skacze między bohaterami, ich losami i czasem wydarzeń. Często się gubiłam i musiałam wracać do poprzednich wątków.
Doczytałam jednak do końca i innym też gorąco polecam...

Lubię książki biograficzne i historie wzięte z życia.
Tutaj i temat ciekawy, i sama rodzinna historia.
Denerwowało mnie jednak to, że autorka skacze między bohaterami, ich losami i czasem wydarzeń. Często się gubiłam i musiałam wracać do poprzednich wątków.
Doczytałam jednak do końca i innym też gorąco polecam...