Powieść o ogromnym potencjale, który został zmarnowany. Miałam pewne wątpliwości, gdy sięgałam po "Motyla na wietrze". Byłam zdumiona niewielką objętością tej książki (167 stron?!), która miała poruszyć ważny temat niechcianej miłości oraz problem przedmiotowego traktowania kobiet w Japonii na początku XX wieku. Książka przejawia wszystkie objawy grafomanii, a ładunek patosu w niej zawarty nie jest w stanie zasmucić i wzruszyć, a jedynie odrzuca i zniesmacza.

Motylem jest Okichi Saito, której wielką urodą oczarowany jest sam konsul amerykański. Mężczyzna postanawia uczynić Okichi swoją konkubiną, przez co okrywa ją hańbą w oczach całego miasteczka. Dziewczyna zostaje zmuszona porzucić dom rodzinny i ukochanego Tsurumatsu, co zmienia ją w zgorzkniałą osobę pozbawioną złudzeń, której jedynym przyjacielem jest butelka sake. Po latach posługi u amerykańskiego jegomościa, kobieta zostaje pozostawiona sama sobie i próbuje ułożyć swoje życie na nowo. Piętno, którym jest naznaczona sprawia, że każda jej decyzja nieuchronnie zbliża ją ku tragicznemu finałowi.

Historia godna uwagi, ale źle opowiedziana. Bohaterowie płytcy, bezbarwni i wyrażający cierpienie w podobny sposób. Jest to raczej krótka wycieczka w przeszłość, telegraficzny skrót wydarzeń, szkic jakiś, ale nie powieść. Brakowało mi rozbudowanych opisów, realnych i namacalnych postaci, malowniczego języka. Jakbyście się czuli, gdyby po kilkunastu stronach autorka sponiewierała wszystkie wasze nadzieje i czarno na białym wykładała, iż kobieta: umrze tragicznie, jej życie będzie beznadziejne i wszystko, czego się dotknie zarazi swoim pechem? Ja się poczułam urażona, bo nie słyszałam nigdy o Okichi (która notabene jest postacią prawdziwą) i miałam nadzieję, że wnioski będę mogła wysunąć sama, na końcu, gdzieś chociażby w ostatnim rozdziale! Nic z tego.

Odradzam, nawet osobom interesującym się gejszami, Japonią, lubiącym sake i akceptującym lepkość depresji, bo kiepski język autorki i nieudolny sposób prowadzenia akcji nie są w stanie uratować tej historii, chociażby miała traktować o legionie motyli poruszanych przez wiatr.

Powieść o ogromnym potencjale, który został zmarnowany. Miałam pewne wątpliwości, gdy sięgałam po "Motyla na wietrze". Byłam zdumiona niewielką objętością tej książki (167 stron?!), która miała poruszyć ważny temat niechcianej miłości oraz problem przedmiotowego traktowania kobiet w Japonii na początku XX wieku. Książka przejawia wszystkie objawy grafomanii, a ładunek...