Zofia ma piętnaście lat, kota, papużki i rybki. Jej mama wychowuje ją praktycznie sama, ponieważ ojciec z powodu pracy rzadko bywa w domu. Pewnego dnia dziewczynka znajduje w skrzynce na listy jeden skierowany do niej... Napisał go nieznany Zofii, tajemniczy człowiek, zapraszający ją na kurs filozofii. W tamtej chwili życie nastolatki ulega diametralnej zmianie.
Jak okładka głosi, Świat Zofii jest światowym bestsellerem, całkiem dobrze już znanym. Nie sięgałam jednak po nią, po prostu bojąc się tego, co zastane wewnątrz. Powieść o filozofii...? Nie brzmiało mi to za dobrze. Ale... otworzyłam ją, zaczęłam czytać...a teraz, po lekturze z czystym sumieniem mogę stwierdzić: dobrze, że to zrobiłam i nie żałuje czasu spędzonego nad nią.
Świat Zofii jest bardzo specyficzną powieścią, którą możemy podzielić właściwie na dwie części. Pierwsza, to historia filozofii, przedstawiana albo w listach, albo w formie dialogów. Druga zaś to sama fabuła tocząca się wokół nauki Zosi. Ten podział szczególnie mocno zauważalny jest na początku, później powoli zaczyna się mieszać i nieco rozmywać. W pierwszym momencie takie połączenie wydało mi się nieco dziwne, ale nietrudno odnaleźć sens tego zabiegu.
Filozofia sama w sobie jest bardzo męcząca, wymaga bezustannego myślenia nad tym, co się czyta, przez co podręczniki o takiej tematyce są po prostu nieprzyjemne. Autor Świata Zofii poprzez dodawanie przerywników w formie fabularnej sprawia, że to odczucie zniwelowane jest do minimum. Dodatkowo, dzięki niezwykle prostemu i bezpośredniemu stylowi pisania same treści filozoficzne łatwo zapamiętać, a dialogi wprowadzane do wykładów Zosi dodają całości dynamizmu.
Pod względem fabularnym, książka w tej chwili nie wydaje mi się zbyt zaskakująca, ale w trakcie czytania tajemnica, jaką ukrył dla nas wewnątrz niej Gaarder skutecznie zachęcała do pokonywania kolejnych stron, w oczekiwaniu na rozwój sytuacji, dlatego jak najbardziej spełniła swoją rolę :)
Bohaterzy są dość uroczy, ale powiedziałabym, że mają w sobie nieco nietaktowności i infantylności. Nie ma w tym nic dziwnego, biorąc pod uwagę wiek głównej bohaterki, ale niektóre jej odpowiedzi wydawały mi się na prawdę nieodpowiednie. Zastanawiam się tylko, czy to wina tłumacza, czy autor po prostu w ten sposób napisał dialogi.
Świat Zofii to świetna pozycja dla każdego, niezależnie od wieku, zainteresowań i standardów czytelniczych. Pozwala w prosty sposób zdobyć i zapamiętać wiele faktów, nie tylko na temat samej filozofii: autor na prawdę dobrze przedstawia całe tło kulturowe epok, w których żyły postacie będące w centrum jego rozważań. Choć nie jest to książka typowo rozrywkowa, można przy niej w sposób pożyteczny spędzić kilka miłych chwil :)

Zofia ma piętnaście lat, kota, papużki i rybki. Jej mama wychowuje ją praktycznie sama, ponieważ ojciec z powodu pracy rzadko bywa w domu. Pewnego dnia dziewczynka znajduje w skrzynce na listy jeden skierowany do niej... Napisał go nieznany Zofii, tajemniczy człowiek, zapraszający ją na kurs filozofii. W tamtej chwili życie nastolatki ulega diametralnej zmianie.
Jak okładka...