Ilość stron: 199

Do lektury zachęciło mnie to, że od bardzo dawna uwielbiam twórczość tej autorki. I zawsze (odkąd się dowiedziałam, że taka będzie) chciałam przeczytać wszystkie tomy autobiografii. Jednak ten tom jest pierwszym jaki przeczytałam. Nie mógł czekać aż kupię i przeczytam pozostałe, bo ciekawiło mnie co tu jest napisane. Wiele książek tej autorki czytałam też po ileś razy te same, więc jak uzbieram do swojej kolekcji pozostałe tomy to przeczytam kiedyś wszystkie od początku.
Jeśli chodzi o tom siódmy autobiografii to nie żałuję, że zaczęłam lekturę od tego tomu. Bardzo podobał mi się wstęp , szczególnie pierwsze kilka zdań. Takie coś powinno być w każdej książce każdego autora :). Pozostała treść autobiografii autorki również jest bardzo fajna. Można nawet się momentami pośmiać. Zabawne są też niektóre kryminały Joanny Chmielewskiej. Według mnie są to te: „Lesio”, „(Nie) boszczyk mąż”, „Klin”, „Rzeź bezkręgowców”, „Lądowanie w Garwolinie”.
Ten ostatni tytuł to był pierwszy jaki przeczytałam bardzo dawno temu.

Podsumowując recenzję autobiografii (7 tomu) polecam każdemu kto lubi twórczość autorki, bo jak ktoś nie przeczytał nic z jej twórczości to bez sensu byłoby czytać to, ale każdy może uważać inaczej.

Ilość stron: 199

Do lektury zachęciło mnie to, że od bardzo dawna uwielbiam twórczość tej autorki. I zawsze (odkąd się dowiedziałam, że taka będzie) chciałam przeczytać wszystkie tomy autobiografii. Jednak ten tom jest pierwszym jaki przeczytałam. Nie mógł czekać aż kupię i przeczytam pozostałe, bo ciekawiło mnie co tu jest napisane. Wiele książek tej autorki czytałam też...