Odessa to miasto założone na nowo w 1795 roku, więc kiedy Babel pisał swoje „Opowiadania Odeskie” miało zaledwie 120 lat, czyli było w wieku niemowlęcym, w porównaniu z taką Moskwą, nie wspominając o Rzymie czy Londynie. Czego nie ma niemowlak? Między innymi wspomnień. Babel dostarczył Odessie wspomnień, mitów, legend, których jej brakowało. Dzisiaj w Odessie legenda Benia Krzyka i innych bohaterów Babla jest nadal żywa, powstały na jego temat filmy, sztuki teatralne itp. Odessy bez Beni Krzyka po prostu nie ma.

W opowiadaniach Babla mamy skrzyżowanie opowieści z żydowskich dzielnic z opowieścią gangsterską, mamy ty klimaty podobne do Singera i innych żydowskich pisarzy (z tym, że Singer był po Bablu), klimaty podobne do ulicy Krochmalnej w Warszawie, ale chyba bardziej beztroskie i bardziej południowe, mniej religijne a bardziej gangsterskie.

Benia Krzyk to gangster z honorem, elegancki i elokwentny, zwany „Królem”. Pojawia się w części opowiadań, w pozostałych pojawiają się jego kamraci, sąsiedzi, rodzina. Trudno to nazwać przygodami, w większości to proste historie z prostym zakończeniem. Jednak styl i atmosfera opowiadań sprawiają, że chciałoby się pojechać do Odessy, powdychać bryzę z Morza Czarnego, połowić ryby na falochronach, może posłuchać piosenek portowych o Beni Krzyku. Odessa jest na mojej mapie przyszłych podróży od dawna, ale teraz jest na jednym z czołowych miejsc.

Książka należy do kanonu literatury rosyjskiej XX wieku. Dla wykształconego Rosjanina to pozycja obowiązkowa, dla Polaka może nie, ale naprawdę warto przeczytać.

Odessa to miasto założone na nowo w 1795 roku, więc kiedy Babel pisał swoje „Opowiadania Odeskie” miało zaledwie 120 lat, czyli było w wieku niemowlęcym, w porównaniu z taką Moskwą, nie wspominając o Rzymie czy Londynie. Czego nie ma niemowlak? Między innymi wspomnień. Babel dostarczył Odessie wspomnień, mitów, legend, których jej brakowało. Dzisiaj w Odessie legenda Benia...