Jako nastolatek zachwycałem się Agathą. Potem zrobiłem sobie przerwę i "Czarna Kawa" jest pierwszym od lat kryminałem jej autorstwa, który przeczytałem. Delikatnie mówiąc, nie podobała mi się i nie wiem teraz, czy to kwestia tego, że w międzyczasie poznałem inne style powieściopisarzy kryminalnych i dostrzegłem, że "istnieje życie poza Christie", czy tego, że "Czarna kawa" jest względnie słaba.

Do rzeczy. Postacie wyjątkowo naiwne i przerysowane. Najbardziej zażenowały mnie scenki z Karoliną i Barbarą. Pierwsza z nich w każdej (!) swojej wypowiedzi musiała podkreślić, jak bardzo jest "wiktoriańska", a druga analogicznie jak bardzo jest wyzwolona i buntownicza. Żadnej większej głębi w tych charakterach i wydaje się, jakby stworzył je 12-latek.

Reakcje bohaterów (zwłaszcza Lucii) nienaturalnie emocjonalne i zmienne, ludzie się tak nie zachowują.

Motyw morderstwa oczywisty i wyjątkowo niewyrafinowany (co dziwi przy Christie), a sprawca jest chyba najnudniejszą postacią w powieści.

Jako nastolatek zachwycałem się Agathą. Potem zrobiłem sobie przerwę i "Czarna Kawa" jest pierwszym od lat kryminałem jej autorstwa, który przeczytałem. Delikatnie mówiąc, nie podobała mi się i nie wiem teraz, czy to kwestia tego, że w międzyczasie poznałem inne style powieściopisarzy kryminalnych i dostrzegłem, że "istnieje życie poza Christie", czy tego, że "Czarna...