Elinor Carlisle z pozoru ma wszystko, o czym może marzyć młoda kobieta, ale to tylko pozory. Po śmierci ciotki dziewczyna dziedziczy spadek, ale traci narzeczonego, który zakochał się w Mary Gerard, służącej ciotki. Wkrótce Mary ginie, a Elinor zostaje oskarżona o morderstwo. Wszystcy są przekonani o jej winie. Poza lekarzem Peterem Lordem, który jest bez pamięci zakochany w Elinor. Mężczyzna prosi Herkulesa Poirota, by dowiódł niewinności kobiety. Tropiąc mordercę, Herkules odkrywa tajemnice sprzed lat...

Powieść oczarowuje klimatem i niesamowitym stylem Christie. Chociaż nie jest to jej najlepsza powieść, wkrótce się wciągnęłam i nie mogłam się oderwać. Moją uwagę przyciągnęły dwie postacie - Elinor i Peter. Ona z pozoru jest zimna i opanowana, ale skrywa namiętną, wrażliwą naturę. Choć nie była ideałem, to bardzo ją polubiłam i wzbudziła moje współczucie. Myślę, że jest to bardzo ludzka postać, której życiem rządzą uczucia i która nie chce nikogo skrzywdzić, ale ciężko jest jej poradzić sobie z porażką i odrzuceniem. Natomiast Peter zauroczył mnie swoją miłością i troską o Elinor. Nie był do końca przekonany o jej niewinności, ale kochał ją i myślał tylko o jej bezpieczeństwie i szczęściu, nie chciał jej dla siebie. Spodobał mi się wątek miłosny między nimi, ich relacja troszkę kojarzyła mi się z Maksem i Anką z ,,Ziemi obiecanej", a zawsze uwielbiałam Maksa.

Natomiast Poirot to mistrz nad mistrzami. Jak zawsze stanął na wysokości zadania prowadząc śledztwo. Bardzo podoba mi się w nim, że za wszelką cenę dąży do poznania prawdy i nie toleruje żadnej nieprawości, ale zarazem potrafi być wspaniałomyślny i współczujący. Jego ostatnie słowa wypowiedziane do Petera to dla mnie majstersztyk. Bo taki jest Poirot - egoista przekonany o własnej nieomylności, który nigdy nie przyzna się, że coś jest dla niego trudne, a zarazem człowiek o wrażliwym sercu, który potrafi nie tylko przejrzeć, ale i zrozumieć innych ludzi.

Jeśli chodzi o dochodzenie do tego, kto zabił i sama postać zabójcy - świetne. Postać zdecydowanie antypatyczna, ale pomysłowa i chociaż motywy nie były jakieś bardzo oryginalne, to Christie opisała to tak, że byłam w stanie uwierzyć, że taka historia mogła zdarzyć się naprawdę. A więc polecam wam ,,Zerwane zaręczyny". Nie jest to najlepsza powieść Christie, ale jedna z przyjemniejszych.

,,Musimy żyć(…) To nasze zadanie i zadanie nie zawsze łatwe."

Elinor Carlisle z pozoru ma wszystko, o czym może marzyć młoda kobieta, ale to tylko pozory. Po śmierci ciotki dziewczyna dziedziczy spadek, ale traci narzeczonego, który zakochał się w Mary Gerard, służącej ciotki. Wkrótce Mary ginie, a Elinor zostaje oskarżona o morderstwo. Wszystcy są przekonani o jej winie. Poza lekarzem Peterem Lordem, który jest bez pamięci zakochany...