Całość tradycyjnie tutaj: http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2013/12/linia-ognia-tak-mniej-typowo-miedzy.html

Pierwsze opowiadanie ukazało się kiedyś w dodatku do czasopisma komputerowego "Click!". Jedenastu autorów, jedenaście opowiadań. Pamiętam, że pochłonęłam tamtą antologię momentalnie, ale niestety na teksty większości autorów jakoś nie trafiałam przez wiele lat.
Do twórczości Tomasza Pacyńskiego przekonał mnie zbiór tekstów "Bajki dla dorosłych" przygotowany przez Fabrykę Słów, by uczcić pamięć autora.

Z ogromną ochotą porwałam się zatem do czytania "Linii ognia". Pierwszy tekst napawał nieco nostalgią, przez wiele lat wspominałam historię, jednak szukałam jej w złych miejscach, bo na nią nie trafiałam. Szczerze polubiłam Matyldę wierzącą, że wszystkie dziecięce bajki robią maluchom wodę z mózgu, bo rzeczywistość jest inna - zła, okrutna, pozbawiona litości. Tutaj księżniczki nie są tak cudowne i cnotliwe, a skrzaty potrafią nieźle dołożyć. Im też można przygrzmocić, najlepiej ciężką amunicją.
Właśnie, amunicją. Panu Pacyńskiemu świetnie wyszła mieszanka filmów akcji i baśni. Tak jak często przy scenach strzelanin i pościgów ciężko oderwać wzrok, tak tutaj starałam się nie kończyć lektury w trakcie szybko dziejących się wydarzeń, by nie uronić nic z klimatu. Jest dużo broni, dużo ciężkiego sprzętu i ogromna zadyma. Uwielbiam to.

Całość tradycyjnie tutaj: http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2013/12/linia-ognia-tak-mniej-typowo-miedzy.html

Pierwsze opowiadanie ukazało się kiedyś w dodatku do czasopisma komputerowego "Click!". Jedenastu autorów, jedenaście opowiadań. Pamiętam, że pochłonęłam tamtą antologię momentalnie, ale niestety na teksty większości autorów jakoś nie trafiałam...