Pierwsza część "trylogii samotności" Franza Kafki, mimo że napisana prostym językiem, może okazać się momentami ciężka "do podejścia" z racji na długie opisy oraz zatrzymywanie się na mniej istotnych sytuacjach.
Franz Kafka nie dokończył tej powieści, dlatego czytelnicy mogą mieć wrażenie, że tak naprawdę nie wiadomo o co chodzi. Jednakże uważam, że takie, a nie inne zakończenie powieści dodaje uroku całości, ponieważ zmusza czytelnika do własnych spostrzeżeń na temat życia Karla Rossmana.
Osobiście polecam tę książkę, ponieważ w moim odczuciu nie tylko obrazuje człowieka osmotnionego w obcym kraju, lecz także w pewnym sensie każdego, kto chociażby raz w życiu był naiwny lub odizolowany od reszty społeczeństwa.
Niemniej jednak uważam, że czytelnicy, którzy nigdy nie mieli styczności z powieściami Franza Kafki, powinni zacząć od innej części "trylogii samotności", ponieważ "urwane" dzieło może zniechęcić ich do dalszego czytania trylogii.

Pierwsza część "trylogii samotności" Franza Kafki, mimo że napisana prostym językiem, może okazać się momentami ciężka "do podejścia" z racji na długie opisy oraz zatrzymywanie się na mniej istotnych sytuacjach.
Franz Kafka nie dokończył tej powieści, dlatego czytelnicy mogą mieć wrażenie, że tak naprawdę nie wiadomo o co chodzi. Jednakże uważam, że takie, a nie inne...