Barka wpłynęła do Canale Grande, przy którym mieściła się rezydencja Montoniego. A tu oczom Emilii ukazały się inne formy piękna i świetności, jakich jej wyobraźnia nigdy by nie zdołała namalować - pałace Sansovina i Palladia. W powietrzu unosiły się jedynie słodkie dźwięki dochodzące z obu brzegów kanału i pływających po wodzie gondoli, na tarasach tańczyły w blasku księżyca grupy masek, a wszystko to wyglądało jak urzeczywistnienie świata baśni.

Barka wpłynęła do Canale Grande, przy którym mieściła się rezydencja Montoniego. A tu oczom Emilii ukazały się inne formy piękna i świetnośc...

Nad zielonymi brzegami Brenty roztaczał się krajobraz piękny, wesoły i wspaniały. Emilia spoglądała z podziwem na wille szlachty weneckiej, ozdobione chłodnymi portykami i kolumnadami, stojące w cieniu żywej zieleni topoli i cyprysów ogromnej wielkości; patrzyła na gaje pomarańczowe, których kwiaty przesycały swoim zapachem powietrze, na bujne wierzby nurzające swe liście w falach i chroniące od słońca wesołe grupki ludzi, którzy bawili się przy muzyce dolatującej co chwila w poszumie wiatru. Karnawał jakby rozciągnął się od Wenecji wzdłuż całej linii tych urzekających brzegów; rzeka aż roiła się od łodzi podążających do miasta, a na łodziach mieniła się barwna różnorodność strojów maskaradowych poprzebieranych ludzi; pod wieczór często było widać pod drzewami grupy tancerzy.

Nad zielonymi brzegami Brenty roztaczał się krajobraz piękny, wesoły i wspaniały. Emilia spoglądała z podziwem na wille szlachty weneckiej, ...

Dopiero wesoła i zgiełkliwa scena, gdy łódź zbliżała się do Placu Św. Marka, przyciągnęła uwagę Emilii. Wschodzący księżyc rzucał cienistą poświatę na tarasy, oświetlał portyki wieńczone wspaniałymi arkadami i ukazywał tłum ludzi, których lekkie kroki, łagodne dźwięki gitar i jeszcze łagodniejsze głosy niosły się echem w kolumnadach. Muzyka, którą już przedtem słyszeli, dochodziła z gondoli mijającej teraz barkę Montoniego; kilka takich łodzi ślizgało się po powierzchni oświetlonego księżycem morza, każda pełna wesołych ludzi szukających ochłody w morskich powiewach. Prawie w każdej z nich grano, a muzykę osładzały fale, na których się unosiła, i miarowy plusk wioseł uderzających w migotliwe wody. Emilia patrzyła i słuchała, i wydało jej się, że przebywa w zaczarowanym świecie.

Dopiero wesoła i zgiełkliwa scena, gdy łódź zbliżała się do Placu Św. Marka, przyciągnęła uwagę Emilii. Wschodzący księżyc rzucał cienistą p...