Do przeczytania tej książki skłoniła mnie okładka, która wydawała mi się ciekawa i szybko przyciągnęła mój wzrok, jak i opis od wydawcy - "oryginalna książka o książkach autorstwa gwiazdy literatury latynoamerykańskiej". Zapowiadało się na intrygującą i ciekawą powieść. Tym bardziej wielkie było moje rozczarowanie po przeczytaniu już kilku stron. Książka okazała się nietrafionym i fatalnym zakupem. Zniechęcona już na samym początku, czytałam dalej, próbując zrozumieć tę książkę i wynieść z niej coś wartościowego, jednak na próżno. Chyba nigdy nie czytałam takiego bełkotu, bynajmniej nie pamiętam.

Jednym z głównych bohaterów jest Lucio, bibliotekarz w małym meksykańskim miasteczku Icamole. Lucio całymi dniami siedzi w swojej bibliotece i jako jedyny z całego miasteczka czyta książki, które dużo dla niego znaczą. To on jest tym "ostatnim czytelnikiem". Czasami miesza świat realny z bohaterami i wydarzeniami przeczytanymi w książkach. W "Ostatnim czytelniku" świat realny splata się ze światem fikcyjnym. Kiedy Lucio mówił o powieściach, o przeczytanych postaciach i wydarzeniach, było to dla mnie jakimś niezrozumiałym bełkotem starca. Pewnego dnia jego syn, Remigio znalazł w swojej studni zwłoki dwunastoletniej dziewczynki Anamari i za radą ojca zakopał je miedzy korzeniami drzewa awokado, ot i cała fabuła.

Do przeczytania tej książki skłoniła mnie okładka, która wydawała mi się ciekawa i szybko przyciągnęła mój wzrok, jak i opis od wydawcy - "oryginalna książka o książkach autorstwa gwiazdy literatury latynoamerykańskiej". Zapowiadało się na intrygującą i ciekawą powieść. Tym bardziej wielkie było moje rozczarowanie po przeczytaniu już kilku stron. Książka okazała się...