Narrator wprowadza nas w historię przytaczając przypadki zakopania żywcem, by następnie... uraczyć nas happy endem. Nie jest to coś, czego spodziewałem się po Edgarze Allanie Poe, ale opowiadanie dobrze się czyta, a i niesie ze sobą morał.

Narrator wprowadza nas w historię przytaczając przypadki zakopania żywcem, by następnie... uraczyć nas happy endem. Nie jest to coś, czego spodziewałem się po Edgarze Allanie Poe, ale opowiadanie dobrze się czyta, a i niesie ze sobą morał.

Strach się bać, opowiadanie opisuje jeden z pierwotnych lęków ludzi.

Strach się bać, opowiadanie opisuje jeden z pierwotnych lęków ludzi.

Bycie pogrzebanym żywcem... chyba ulubiony motyw EAP. Tutaj jest to jednak motyw przewodni i główna oś rozważań. Bohater żyjący w ciągłym strachu przed byciem pogrzebanym żywcem czyni wiele przygotowań aby uniknąć losu osób, które doświadczyły tego wcale nie bardzo rzadkiego procederu w czasach kiedy medycyna nie była aż tak zaawansowana. Wszystkie te przygotowania weryfikuje samo życie płatając bohaterowi ciekawego figla, wszystko jednak zakończone 'happy endem' :) Z tego utworu płyną bardzo ciekawe lekcje dla nas. Po pierwsze: Życie pisze własne scenariusze i nawet najlepsze przygotowania człowieka spełzają często na niczym. Po drugie (i ciekawsze) - jesteś w stanie pokonać swój strach, może nawet fobie, poprzez zmierzenie się z nimi twarzą w twarz, bezpośrednio - taka konfrontacja pozwoli często uwolnić człowieka od jego prawdziwych, bądź często wyimaginowanych lęków. Krótka lekturka z przesłaniem i odrobiną czarnego humoru - polecam !

Bycie pogrzebanym żywcem... chyba ulubiony motyw EAP. Tutaj jest to jednak motyw przewodni i główna oś rozważań. Bohater żyjący w ciągłym strachu przed byciem pogrzebanym żywcem czyni wiele przygotowań aby uniknąć losu osób, które doświadczyły tego wcale nie bardzo rzadkiego procederu w czasach kiedy medycyna nie była aż tak zaawansowana. Wszystkie te przygotowania...

Niezwykłe opowiadanie. Co w nim?
Przedwczesne pogrzeby. Historie ludzi, których pogrzebano żywcem. Zdarzenia przerażające! Czytałam z dużym lękiem i jedyne co mi towarzyszyło, to myśl: "Ja będę skremowania!"
Opowieść ta, poza okropnością i strachem, ma w sobie wiele mądrości. Autor pod koniec pisze o swojej fobii "przedwczesnego pogrzebu". Koniec końców to właśnie wielki szok i uczucie narastającej paniki przywracają go do życia, które dotychczas spędził w lęku.
Nasze urojenia odbierają nam radość z codziennego bycia. Każdy poranek to cud i musimy z tego cudu korzystać, jeśli naprawdę chcemy żyć. Jeśli poddamy się wewnętrznym obawom, jeśli damy się zapędzić w kozi róg dręczącym nas niepokojom, to duże prawdopodobieństwo, że choć będziemy żyć nawet 100 lat, to nie przeżyjemy ani dnia.
7/10

Niezwykłe opowiadanie. Co w nim?
Przedwczesne pogrzeby. Historie ludzi, których pogrzebano żywcem. Zdarzenia przerażające! Czytałam z dużym lękiem i jedyne co mi towarzyszyło, to myśl: "Ja będę skremowania!"
Opowieść ta, poza okropnością i strachem, ma w sobie wiele mądrości. Autor pod koniec pisze o swojej fobii "przedwczesnego pogrzebu". Koniec końców to właśnie wielki...

"...Być pogrzebanym za życia jest niewątpliwie najostateczniejszą okropnością, jaka może przydarzyć się człowiekowi śmiertelnemu. Że zdarzała się często, bardzo często - temu zapewne nie zaprzeczą ludzie myślący. Rubieże, które dzielą życie od śmierci, są co najmniej mroczne i nieokreślone. Któż może powiedzieć, gdzie pierwsze się kończy, a drugie zaczyna? Wiemy, iż istnieją choroby, w których przejawia się zupełny zastój wszystkich widomych czynności życiowych, wszelako jest on tylko tym, co zwykliśmy nazywać zahamowaniem. Są to tylko chwilowe przerwy w niedocieczonym mechanizmie. Po pewnym czasie jakiś nieuchwytny, tajemniczy czynnik znów wprawia w ruch magiczne sprężyny i zaklęte koła. Srebrny wątek nie rozsnuł się na wieki i nie roztrzaskała się bezpowrotnie złota czara. Lecz co podówczas działo się z duszą?..."

Poe wydał swoje opowiadanie z dreszczem w 1844 roku, w XIX wiek był temat pogrzebania żywcem był paranoją, psychozą, wielu ludzi pochowano żywcem i to stało się fobią, którą niewątpliwie mistrz grozy świetnie wykorzystał.Dowiadujemy się o pochowaniu w stanie katalepsji, katatonii z przykładem z roku 1810 pogrzebano we Francji osobę była Victorine Lafourcade.
Nasz bohater - narrator wprowadza nas w fobię lęku przed pogrzebaniem żywcem. Obawy zaczynają przybierać z czasem formę obsesji, która staje się irracjonalna dla otoczenia, przyjaciół.Bohater szuka rozwiązań, jednym z nich jest wybudowanie grobowca z zastosowaniem wszelkich udogodnień, technik, mechanizmów , które w sytuacji "przedwczesnego pochówku" pomogą mu wydostać się z patowej sytuacji.
Polecam czyta się świetnie, narastające napięcie, psychoza i klimat grobowy...

Poe wg Cormana. Film jest jedynym w którym nie gra Vincent Price.
Guy Carrell przystojny mężczyzna, który jest naznaczony obsesją, że zostanie pochowany żywcem, jak jego ojciec.
Sensem jego egzystencji staje się prowadzenie badań nad zapobiegnięciu katalepsji. Izoluje się od ludzi, porzuca narzeczoną i oddaje się pracy. Emily Gault mimo przeciwieństw doprowadza do ślubu. Zamieszkują w mrocznej scenerii bagien, mgieł i konarów, i cmentarza....Mąż coraz bardziej popada w obłęd i postanawia wybudować grobowiec, który wyposaża we wszystkie możliwe sprzęty, które umożliwią w sytuacji transu kataleptycznego, będzie mógł opuścić miejsce...Intrygę snuje młoda żona z doktorem....Polecam bardzo klimatyczny film z doskonałą obsada i muzyką.

"...Być pogrzebanym za życia jest niewątpliwie najostateczniejszą okropnością, jaka może przydarzyć się człowiekowi śmiertelnemu. Że zdarzała się często, bardzo często - temu zapewne nie zaprzeczą ludzie myślący. Rubieże, które dzielą życie od śmierci, są co najmniej mroczne i nieokreślone. Któż może powiedzieć, gdzie pierwsze się kończy, a drugie zaczyna? Wiemy, iż...

Na cóż się zda przezorność człowieka w obliczu pisanego mu losu? Niesamowite rozważania. Tematyka budząca niepokój wewnętrzny. Za to uwielbiam Poe.

Na cóż się zda przezorność człowieka w obliczu pisanego mu losu? Niesamowite rozważania. Tematyka budząca niepokój wewnętrzny. Za to uwielbiam Poe.