W dziewiątym tomie sagi autor unikał pisania tego, co mu ewidentnie nie wychodzi, a więc rozważań politycznych i egzystencjalnych, bitew i wprowadzania nowych postaci. Wrócił do źródła, to jest powieści podróżniczej, przygodowej, z elementami intrygi, miłością pośrodku i krótszymi, dużo lepszymi dialogami. W tym celu kolejny raz powielił motyw porwania Kahlan, ale... opłaciło się! Wszystko w tej książce jest napisane lepiej niż w kilku poprzednich.

Richard na przykład przestał być zarozumiały i agresywny, odkąd świat zaczął uważać go za obłąkanego. Piękna była jego walka o godność, szacunek, jego wdzięczność za nieoceniającą przyjaźń, godzenie się na upokorzenia, zwątpienie we własny rozum. Lord od militarystycznych przemówień stał się na powrót zwykłym, młodym chłopakiem, który wierzy we własne cele ale i potrzebuje wsparcia. Kapitalnie opisane osuwanie się Richarda w zwątpienie i szaleństwo, zwieńczone sceną obłąkańczego rozkopywania grobu autentycznie mnie poruszyło. Nie przypominam sobie, żeby główny bohater wcześniej dosłownie stał nad przepaścią i myślał, by skoczyć.

Podobnie nudnawe małżeństwo zmieniło się w burzę uczuć: niepewność, co się z nią stało ani nawet czy istnieje, tęsknota, którą wszyscy mają za obłęd, wierność mimo innych obowiązków i innych kobiet. Kahlan wystąpiła w jednym rozdziale i też wzruszył mnie on szczerą, niewinną tęsknotą za kochającą duszą. Nawet główny przeciwnik w tym tomie okazał się dla odmiany nie kolejnym zboczeńcem z dziwną mocą, tylko stworem, który za każdym razem zaskakuje i przeraża.

Wadą książki są kolejne "przeczesywania włosów palcami", robienia różnych rzeczy "raz-dwa", i parę niedociągnięć w stylu: gdy coś właśnie zostało skradzione, lepiej odczekać dobę zamiast wysłać wojsko żeby złapało złodzieja. Miło by też było nie słyszeć co chwilę, jak to dobrze jest sobie czasem zatorturować więźnia na śmierć dla informacji. Mimo minusów, uważam ten tom za jeden z lepszych w serii, powrót do stylu pierwszych części. Oby tak dalej.

W dziewiątym tomie sagi autor unikał pisania tego, co mu ewidentnie nie wychodzi, a więc rozważań politycznych i egzystencjalnych, bitew i wprowadzania nowych postaci. Wrócił do źródła, to jest powieści podróżniczej, przygodowej, z elementami intrygi, miłością pośrodku i krótszymi, dużo lepszymi dialogami. W tym celu kolejny raz powielił motyw porwania Kahlan, ale......