No zupełnie mnie niestety nie porwało. To chyba dobre głównie dla fanów szalonych, detektywistycznych teorii.

No zupełnie mnie niestety nie porwało. To chyba dobre głównie dla fanów szalonych, detektywistycznych teorii.

Czego tutaj nie było? Wydaje mi się, że Adams umieścił tam wszystko: elektrycznego mnicha na koniu, rumuńskiego detektywa o fałszywym imieniu i nazwisku, ducha specjalizującego się w komputerach, profesorów z Kolegium Świętego Cedda w Cambridge oraz...Samuela T. Coleridge'a. A jak do tego dołożymy mechanikę kwantową i magiczne sztuczki, to wyjdzie nam pierwszorzędna zabawa. Zabieram się za drugi tom.

Na uwagę również zasługuje motyw z ekspozycją tytułowego bohatera. Otóż Dirk pojawia się już na poważnie dopiero w okolicach 1/3 powieści. Fajny zabieg. Doceniam.

Czego tutaj nie było? Wydaje mi się, że Adams umieścił tam wszystko: elektrycznego mnicha na koniu, rumuńskiego detektywa o fałszywym imieniu i nazwisku, ducha specjalizującego się w komputerach, profesorów z Kolegium Świętego Cedda w Cambridge oraz...Samuela T. Coleridge'a. A jak do tego dołożymy mechanikę kwantową i magiczne sztuczki, to wyjdzie nam pierwszorzędna zabawa....

Cóż za perełka!

Zabawne w ten specyficznie intelektualny sposob, który przywodzi na myśl twórczość Therry'ego Pratchetta, a jest przy tym daleko lepsze.

Adams pisze niezwykle lekką ręką, bez zbędnego patosu. co skutkuje fabułą, która choć niesamowicie wartka i zasupłana, nie męczy i nie przytłacza.

Przeczuwam moją osobistą książkę roku, a jeżeli nie, to na pewno książkę jego pierwszej płowy ;) .

Cóż za perełka!

Zabawne w ten specyficznie intelektualny sposob, który przywodzi na myśl twórczość Therry'ego Pratchetta, a jest przy tym daleko lepsze.

Adams pisze niezwykle lekką ręką, bez zbędnego patosu. co skutkuje fabułą, która choć niesamowicie wartka i zasupłana, nie męczy i nie przytłacza.

Przeczuwam moją osobistą książkę roku, a jeżeli nie, to na pewno...

Nie takie dobre jak "Autostopem przez galaktykę", ale trzyma fason. Zwłaszcza kłótnie Dirka i Janice są świetne.

Nie takie dobre jak "Autostopem przez galaktykę", ale trzyma fason. Zwłaszcza kłótnie Dirka i Janice są świetne.

Oczekiwałem większego luzu i większego jaja. Styl, jak na Adamsa, przyciężki. Generalnie ok, natomiast były fragmenty, przez które musiałem "siłą przebrnąć".

Oczekiwałem większego luzu i większego jaja. Styl, jak na Adamsa, przyciężki. Generalnie ok, natomiast były fragmenty, przez które musiałem "siłą przebrnąć".

Jakby nie do końca wszystkie wątki spojone, w tej powieści nie tylko absurd goni absurd, ale też wkradł się niezły chaos.
Bohaterowie rewelacyjni, humor wspaniały, jak to u Adamsa, ale szkoda, że tytułowy Dirk Gently ze swym ujmującym charakterem pojawia się dopiero w połowie historii. To dość oryginalny detektyw, który wbrew słynnej maksymie Sherlocka Holmesa analizuje także to, co niemożliwe.

Książka na pewno nie dla każdego, z racji mocno pokręconej fabuły, ale fani będą zadowoleni.
Polecam.

Jakby nie do końca wszystkie wątki spojone, w tej powieści nie tylko absurd goni absurd, ale też wkradł się niezły chaos.
Bohaterowie rewelacyjni, humor wspaniały, jak to u Adamsa, ale szkoda, że tytułowy Dirk Gently ze swym ujmującym charakterem pojawia się dopiero w połowie historii. To dość oryginalny detektyw, który wbrew słynnej maksymie Sherlocka Holmesa analizuje...

Styl pisania świetny, ale niestety nieco przerost formy nad treścią. Tytułowy Dirk pojawia się dopiero w połowie, rozwiązanie całości jest nieco niesatysfakcjonujące. Skusiłem się po genialnym serialu, niestety jestem nieco rozczarowany. Dam jednak szansę kolejnemu tomowi.

Styl pisania świetny, ale niestety nieco przerost formy nad treścią. Tytułowy Dirk pojawia się dopiero w połowie, rozwiązanie całości jest nieco niesatysfakcjonujące. Skusiłem się po genialnym serialu, niestety jestem nieco rozczarowany. Dam jednak szansę kolejnemu tomowi.

Książka składa się z kilku mniejszych i większych wątków, które zaczynają się łączyć w całość im bliżej jest końca. W teorii to dobra struktura dla opowieści o lekkim zabarwieniu kryminalnym, ale tutaj przedzieranie się przez kolejne strony i próba rozwiązania zagadki były nużące.

Mój największy zawód: tytułowy Dirk pojawia się fizycznie dopiero w połowie książki i wtedy wreszcie nabiera ona odrobinę tempa. Absurdalny humor tak jak w przypadku "Autostopem przez galaktykę" na plus, jednak wszystko nadal poniżej oczekiwań. Podobno serialowe inkarnacje są lepsze, więc może warto je sprawdzić.

Książka składa się z kilku mniejszych i większych wątków, które zaczynają się łączyć w całość im bliżej jest końca. W teorii to dobra struktura dla opowieści o lekkim zabarwieniu kryminalnym, ale tutaj przedzieranie się przez kolejne strony i próba rozwiązania zagadki były nużące.

Mój największy zawód: tytułowy Dirk pojawia się fizycznie dopiero w połowie książki i wtedy...

Absurdalny humor, poziom zakręcenia równy lodom świderkom, nietuzinkowe charaktery i zagrożenie końcem świata.
Świetna lektura

Absurdalny humor, poziom zakręcenia równy lodom świderkom, nietuzinkowe charaktery i zagrożenie końcem świata.
Świetna lektura

Sam język autora jest przezabawny. Narrator droczy się sam ze sobą, stawia sobie kontry, stosuje stylistyczne powtórzenia. Za to dałem dodatkową gwiazdkę. Gdybym oceniał samą historię, to byłoby słabiej. Wątki na początku są pozornie ze sobą niezwiązane, a czytelnik zauważa te związki dopiero z czasem. Niestety, końcowe rozwiązania fabularne to takie trochę pójście na łatwiznę. Mówiąc krótko: deus ex machina przy tym zakończeniu, to mały pikuś.
Ciekawostką jest, że tytułowa postać pojawia się dopiero gdzieś po 1/3 książki.

Sam język autora jest przezabawny. Narrator droczy się sam ze sobą, stawia sobie kontry, stosuje stylistyczne powtórzenia. Za to dałem dodatkową gwiazdkę. Gdybym oceniał samą historię, to byłoby słabiej. Wątki na początku są pozornie ze sobą niezwiązane, a czytelnik zauważa te związki dopiero z czasem. Niestety, końcowe rozwiązania fabularne to takie trochę pójście na...