"Doppelgänger.Sobowtór", autorstwa Andrzej Gołdy i Katarzyny Rygiel, to intrygująca powieść szpiegowska, która przenosi czytelnika w realia zimnej wojny i polskiego wywiadu. Inspirując się historią jednego z najbardziej znanych agentów specjalnych PRL, autorzy kreują dwie równoległe narracje, które stopniowo zbliżają się do siebie, tworząc napięcie i niepewność.

Fabuła skupia się na Hansie, który przybiera tożsamość zaginionego syna rodziny Steinerów, i Janku Bitnerze, który odkrywa swoje prawdziwe pochodzenie. Ta dwutorowa opowieść prowadzi czytelnika przez labirynt fałszywych relacji, sekretów i niebezpiecznych wyborów.

Autorzy mistrzowsko budują atmosferę zimnej wojny, gdzie granice między prawdą a kłamstwem, lojalnością a zdradą stają się coraz bardziej zamglone. Świetnie oddają klimat tamtych czasów oraz psychologiczne podstawy postaci, co sprawia, że czytelnik wciąga się w ich losy i decyzje.

"Doppelgänger.Sobowtór" to nie tylko historia szpiegowska, ale również głęboko ludzka opowieść o tożsamości, zdradzie, nadziei i poświęceniu. Zaskakujące zwroty akcji, dynamiczny rozwój postaci oraz wciągająca fabuła sprawiają, że książka ta trzyma w napięciu do ostatniej strony.

Podsumowując, "Doppelgänger.Sobowtór" to fascynująca lektura dla miłośników powieści szpiegowskich oraz dla tych, którzy szukają głębszych przesłań w literaturze. Andrzej Gołda i Katarzyna Rygiel stworzyli prawdziwie absorbujący thriller, który pozostaje w pamięci czytelnika na długo po zakończeniu lektury.

"Doppelgänger.Sobowtór", autorstwa Andrzej Gołdy i Katarzyny Rygiel, to intrygująca powieść szpiegowska, która przenosi czytelnika w realia zimnej wojny i polskiego wywiadu. Inspirując się historią jednego z najbardziej znanych agentów specjalnych PRL, autorzy kreują dwie równoległe narracje, które stopniowo zbliżają się do siebie, tworząc napięcie i niepewność.

Fabuła...

Niestety, to książka nie dla mnie.

Niestety, to książka nie dla mnie.

Filmu nie widziałam, w jego treść się nie zagłębiałam. Toteż powieść czytałam na świeco, na czysto i z ...wypiekami.
Znakomicie to się czyta, napięcie i niespodzianki akcji dozowane z umiarem i na czas. Od pewnego momentu
zaczynamy się tego i owego domyślać, ale największa niespodzianka została zachowała na sam koniec. Autorka zręcznie wykorzystuje wszystkie elementy, jakie przygotowała do zbudowania powieści - czas wojenny, ludzkie emocje i oczekiwania, różnice kulturowe, metody wychowania potomstwa...
Historia niesamowita, chciałoby się powiedzieć. Jednak takie rzeczy się zdarzały (i pewnie się zdarzają),zwłaszcza, jak się wspomni zawieruchę wojenną. Dodajmy do tego metody pracy wywiadu (każdego zapewne) i wszystko jest niepokojąco jasne.
To zarazem opowieść o potrzebie tożsamości, potrzebie, której sobie nie uświadamiamy, póki nas nie dotknie. Tak, jak jednego z bohaterów, który nagle skonstatował, że nie jest nawet Polakiem, tylko "niemiecko-ruskim bękartem". Drugiemu bohaterowi niebezpiecznie zaczęły się mylić osobowości... Jednak wolimy wiedzieć kim jesteśmy, kim byli nasi przodkowie i gdzie jest nasz dom rodzinny.

Filmu nie widziałam, w jego treść się nie zagłębiałam. Toteż powieść czytałam na świeco, na czysto i z ...wypiekami.
Znakomicie to się czyta, napięcie i niespodzianki akcji dozowane z umiarem i na czas. Od pewnego momentu
zaczynamy się tego i owego domyślać, ale największa niespodzianka została zachowała na sam koniec. Autorka zręcznie wykorzystuje wszystkie elementy,...

Powieść, która zaczyna się niezwykle intrygująco. Zapowiada tajemnicę, dreszcze emocji, sensację, nowoodkrywane fakty z najnowszej historii. I może jeszcze więcej. Podniecona do granic wyobraźnia czytelnika hula na całego. I co? Hugo czyli bolesne zderzenie bo marzenia marzeniami, a rzeczywistość literacka to jak się szybko okazuje guzik z pętelką. Niestety. Niewiele tajemnic, żadnej sensacji, ani grama emocji, gdzieś tam w tle echa strajków na Wybrzeżu, stanu wojennego, śmierci Popiełuszki, nie wiadomo zupełnie na co i po co wciśniętych w marginesy historii. Fabuła siada, a raczej klapie z nieprzyjemnym plaśnięciem już po kilku, kulkunastu stronicach. Zapowiadająca się sensacyjnie historia staje się rozwlekłym i marudnym, całkowicie bezbarwnym obrazem życia szpiega od kuchni, czyli nudnej urzędniczej pracy, domowych obiadków u stołu dalszych krewnych, smętnego włóczenia się po urokliwym Strasburgu i wieczorów, spędzanych na niczym, po czasie "ożywionym" identycznie nijakim romansikiem. Nic się nie dzieje, nasz szpion żyje nudniej i banalniej od większości emerytowanych gospodyń domowych z Pcimia Małego. Ciężko na cokolwiek zwrócić uwagę poza wybitną tępotą i szokującym nierozeznaniem w realiach funkcjonowania socjalistycznych służb specjalnych głównego bohatera czyli owego szpiega, od wielu lat działającego pod przykrywką . Od pewnego momentu równolegle choć znacznie mniej intensywnie biegnie wątek okradzionego z tożsamości "sobowtóra". Historia zagubionego w świecie i własnym życiu alkoholika jest równie bezbarwna i nic nie wnosząca jak wątek pierwszoplanowy czyli "szpiegowski". Polecić można wyłącznie wielbicielom ckliwych , powolnym tempem toczących się i nie męczących umysłów czytelników nadmiarem wydarzeń romansideł.

Powieść, która zaczyna się niezwykle intrygująco. Zapowiada tajemnicę, dreszcze emocji, sensację, nowoodkrywane fakty z najnowszej historii. I może jeszcze więcej. Podniecona do granic wyobraźnia czytelnika hula na całego. I co? Hugo czyli bolesne zderzenie bo marzenia marzeniami, a rzeczywistość literacka to jak się szybko okazuje guzik z pętelką. Niestety. Niewiele...

Książka zaczęła się świetnie i fascynująco. Myślę sobie „Wreszcie trafiłam na świetny thriller szpiegowski”. Fajny wątek sobowtóra i zmyślna szpiegowska intryga. Nie mogłam się oderwać. I nagle czar pryska i szpieg wdaje się w banalny i nudny romans. Żyje sobie na zachodzie spokojnie. Zaczynają się nudne opisy i dywagacje i po akcji. To by było wszystko. Do końca już nic fascynującego się nie wydarzyło. Nic czego bym nie przewidziała i się tego nie spodziewała. Ależ mi było przykro. Jak dziecko, któremu ktoś zabrał zabawkę.

Książka zaczęła się świetnie i fascynująco. Myślę sobie „Wreszcie trafiłam na świetny thriller szpiegowski”. Fajny wątek sobowtóra i zmyślna szpiegowska intryga. Nie mogłam się oderwać. I nagle czar pryska i szpieg wdaje się w banalny i nudny romans. Żyje sobie na zachodzie spokojnie. Zaczynają się nudne opisy i dywagacje i po akcji. To by było wszystko. Do końca już nic...

57/2023

Powieść „Doppelgänger. Sobowtór” została wydana z okazji premiery filmu o tej samej nazwie. Książka jest szpiegowskim thrillerem umiejscowionym w realiach zimnej wojny. Akcja dzieje się zarówno w komunistycznej Polsce, jak i po drugiej stronie żelaznej kurtyny.

Bohaterami powieści są Hans i Jan. Jeden z nich jest tzw. nielegałem, czyli agentem wywiadu PRL, a drugi człowiekiem, który po śmierci matki znajduje dokumenty, które wywracają jego życie do góry nogami. Co łączy te dwie osoby? Tożsamość. Obydwaj są tą samą osobą, a jeden po prostu korzysta z tożsamości drugiego dla celów wywiadowczych. Jednak dociekliwość jednego sprowadza wielkie problemy na obydwu...

Więcej nie będę pisał, ponieważ nie chcę spoilerować, ale muszę stwierdzić, że dawno nie czytałem tak dobrego thrillera. Po książkę sięgnąłem tylko z tego powodu, że planuję seans kinowy z tym filmem, ale muszę stwierdzić, że to był strzał w dziesiątkę. Zarówno fascynujące realia przełomu lat 70 i 80 XX wieku, jak i historia obydwu bohaterów trzyma w napięciu od początku, aż do samego końca.

57/2023

Powieść „Doppelgänger. Sobowtór” została wydana z okazji premiery filmu o tej samej nazwie. Książka jest szpiegowskim thrillerem umiejscowionym w realiach zimnej wojny. Akcja dzieje się zarówno w komunistycznej Polsce, jak i po drugiej stronie żelaznej kurtyny.

Bohaterami powieści są Hans i Jan. Jeden z nich jest tzw. nielegałem, czyli agentem wywiadu PRL, a...

"Czy można pożyczyć czyjeś życie jak się pożycza zapalniczkę?"
Czytając książkę Doppelganger Sobowtór stwierdzam że jednak to możliwe.
Lata 80-te Hans przybywa do Strasburga i wkracza do rodziny Steinerów jako odnaleziony po 30 latach syn. Steinerowie niczego nie podejrzewając przyjmują go pod swój dach i traktują jak członka rodziny. Pomagają w aklimatyzacji, załatwiają pracę.
Hans czuję się jak ryba w wodzie i idealnie gra swoją rolę.
W tym samym czasie w Polsce Jan Bitner porządkując pokój po swojej zmarłej matce odnajduje dokumenty, które świadczą że jako dziecko został adoptowany.
Mimo wielu prób dotarcia do prawdy i odkrycia swojej prawdziwej tożsamości Jan napotyka mur milczenia, jakby nikt nie chciał aby poznał prawdę.
Gdyby nie wzmianka autorów że powieść jest inspirowana prawdziwa historia, ciężko było mi uwierzyć w jej rzeczywistość.
Oprócz motywu szpiegowskiego znajdziemy w książce wiele emocji i rozterek głównych bohaterów.
Książka pokazuje ciekawą historię agentów specjalnych PRL i metody jakimi się kierowali.
Naprawdę interesująca książka.

"Czy można pożyczyć czyjeś życie jak się pożycza zapalniczkę?"
Czytając książkę Doppelganger Sobowtór stwierdzam że jednak to możliwe.
Lata 80-te Hans przybywa do Strasburga i wkracza do rodziny Steinerów jako odnaleziony po 30 latach syn. Steinerowie niczego nie podejrzewając przyjmują go pod swój dach i traktują jak członka rodziny. Pomagają w aklimatyzacji, załatwiają...

Nie lubię książek z historycznym tłem. Zawsze się w nich gubię. Nie przepadam też za sensacyjnymi. Obawiałam się, że ta powieść będzie połączeniem obu. Tymczasem to opowieść przede wszystkim o ludzkich emocjach, zmaganiach z samym sobą i poszukiwaniu własnej tożsamości. Moim zdaniem - piękne i głębokie!

Nie lubię książek z historycznym tłem. Zawsze się w nich gubię. Nie przepadam też za sensacyjnymi. Obawiałam się, że ta powieść będzie połączeniem obu. Tymczasem to opowieść przede wszystkim o ludzkich emocjach, zmaganiach z samym sobą i poszukiwaniu własnej tożsamości. Moim zdaniem - piękne i głębokie!

Świetna książka, która stała się dokładnym scenariuszem znakomitego filmu Jana Holoubka pod tym samym tytułem. Doskonała powieść szpiegowska, w tle historia Polski na przełomie lat 70-tych i 80-tych.

Świetna książka, która stała się dokładnym scenariuszem znakomitego filmu Jana Holoubka pod tym samym tytułem. Doskonała powieść szpiegowska, w tle historia Polski na przełomie lat 70-tych i 80-tych.

Tym razem pozwoliłam sobie na powrót do lat osiemdziesiątych. To właśnie wtedy działo się w naszym kraju sporo i to właśnie w tym okresie osadzono fabułę tej książki.

Jan i Hans, połączeni tożsamością, którą jeden ukradł drugiemu. Na kłamstwie Hans buduje swój życiorys, a Jan zaczyna się bić z myślami kim rzeczywiście jest. Ich losy nieubłaganie zaczynają się do siebie zbliżać, a to okazuje się być niebezpieczne dla każdego z nich. Czy z tego starcia ktoś wyjdzie zwycięsko?

Ta szpiegowska powieść nie jest dokumentem, jednak to rzeczywistość była inspiracją. W czasach PRL-u agenci nie raz budowali swoje życiorysy na bazie cudzej tożsamości.

Powieść niezwykle, że tak powiem ,,zgrabna". Oprócz dawki szpiegostwa i sensacji, mamy tu niezły ładunek warstwy obyczajowej. Dla mnie to było dodatkowym atutem. Jest napięcie, jest wartka akcja, no i nie zabrakło zaskoczenia. Jednym słowem znalazło się w tej powieści wszystko to co gwarantuje doskonałą rozrywkę miłośnikom powieści szpiegowskiej, ale nie tylko.

Moja ocena to 7/10

Teraz pora na film pod tym samym tytułem.

Tym razem pozwoliłam sobie na powrót do lat osiemdziesiątych. To właśnie wtedy działo się w naszym kraju sporo i to właśnie w tym okresie osadzono fabułę tej książki.

Jan i Hans, połączeni tożsamością, którą jeden ukradł drugiemu. Na kłamstwie Hans buduje swój życiorys, a Jan zaczyna się bić z myślami kim rzeczywiście jest. Ich losy nieubłaganie zaczynają się do siebie...