To na pewno jedna z bardziej oryginalnych powieści, jakie przeczytałem w tym roku. Jej forma jest naprawdę wciągająca.: 12 opowieści o jednym dniu opowiedziane przez 12 osób, mniej lub bardziej ze sobą powiązanych. Wszystko bardzo zręcznie się przeplata, a z każdym rozdziałem dowiadujemy się coraz więcej. treść z początku również bardzo intrygująca. Niestety im dalej, tym akcja coraz bardziej rozrzedza się w jakichś nieciekawych przemyśleniach poszczególnych bohaterów. Ostatni rozdział razi najbardziej, bo jest chyba przeintelektualizowany, a na pewno zbyt pompatyczny. Jednak daję 7, bo całość robi naprawdę przemyślane wrażenie.

To na pewno jedna z bardziej oryginalnych powieści, jakie przeczytałem w tym roku. Jej forma jest naprawdę wciągająca.: 12 opowieści o jednym dniu opowiedziane przez 12 osób, mniej lub bardziej ze sobą powiązanych. Wszystko bardzo zręcznie się przeplata, a z każdym rozdziałem dowiadujemy się coraz więcej. treść z początku również bardzo intrygująca. Niestety im dalej, tym...

Książka zaczyna się nieźle. Potem coraz bardziej widać, że Autorka bardzo się stara napisać bardzo dobrą książkę. Stara się, wysila, aż przedobrza. Fabuła, czy też cokolwiek, co nie jest formą, przestaje za formą nadążać, albo może jest w nią z rozdziału na rozdział mocniej i mocniej upychana kolanem. Bardzo dobra książka (w wątkach kobiecych) najpierw mizernieje w pierwszym rozdziale "dziecięcym", a w drugim, końcowym, marnieje zupełnie. Wyłazi też kompletne niedopracowanie wątku tytułowego Borysa. Aż wydaje się on doszyty do reszty sznurkiem. Zresztą szycie nićmi realizmu magicznego, albo ze szpulek Murakami widać od samego początku. To nie byłby zarzut, gdyby jakość z pierwszych rozdziałów została utrzymana w całości książki. Może obroniłaby się ona, gdyby wyrzucić rozdziały z dziećmi, które są złe nawet nie ze względu na opowiadanie (choć jest mizerniutkie),ale z powodu narracji - niedomyślanej, niepasującej, kiepskiej literacko. Pompowany balonik arcydzieła pęka jeszcze przed połową książki, potem zostaje podarunek dla Kłapoucha. Jak wiadomo, też może ucieszyć, ale balonikiem już nie jest.

Książka zaczyna się nieźle. Potem coraz bardziej widać, że Autorka bardzo się stara napisać bardzo dobrą książkę. Stara się, wysila, aż przedobrza. Fabuła, czy też cokolwiek, co nie jest formą, przestaje za formą nadążać, albo może jest w nią z rozdziału na rozdział mocniej i mocniej upychana kolanem. Bardzo dobra książka (w wątkach kobiecych) najpierw mizernieje w...

Powieść "Borys albo jeden dzień lata" wciąga od pierwszej strony, czaruje klimatem jakby z PRL-u a jednak nierzeczywistym, magicznym. 12 historii opowiedzianych z punktu widzenia różnych osób na temat wydarzeń z tego samego dnia. Z niecierpliwością przechodziłam do kolejnych rozdziałów żeby dowiedzieć się więcej o tym co się już wydarzyło i jeszcze miało wydarzyć, odkryć kolejne emocje, kolejnych bohaterów, pogrążyć się w kolejnych magicznych chwilach.
Polecam i czekam na następną powieść Małgorzaty I. Niemczyńskiej.

Powieść "Borys albo jeden dzień lata" wciąga od pierwszej strony, czaruje klimatem jakby z PRL-u a jednak nierzeczywistym, magicznym. 12 historii opowiedzianych z punktu widzenia różnych osób na temat wydarzeń z tego samego dnia. Z niecierpliwością przechodziłam do kolejnych rozdziałów żeby dowiedzieć się więcej o tym co się już wydarzyło i jeszcze miało wydarzyć, odkryć...

"Borys albo Jeden dzień lata” to literacki debiut reporterki Małgorzaty I. Niemczyńskiej, ale debiut zaskakujący pisarską dojrzałością. Formalny majstersztyk, w którym realizm miesza się z magią, każdy szczegół jest na swoim miejscu, a ich suma składa się w dogłębnie przemyślaną całość.

Autorka z wdziękiem i empatią kreśli przekonujące sylwetki bohaterów, których losy czytelnik śledzi z zapartym tchem. Poszczególne wątki powieści tworzą razem alegoryczną opowieść o ludzkiej naturze i miejscu człowieka we wszechświecie. Do tych fundamentalnych zagadnień filozoficzno-egzystencjalnych Niemczyńska podchodzi jednak z nieoczekiwaną bezpretensjonalnością dzięki odpowiednio dawkowanej ironii. Jej książka jest przewrotna i błyskotliwa, a przy tym niepozbawiona poetyckiego uroku.

To opowieść inna niż wszystkie. Odważnie niesztampowa, daleka od rynkowych kalkulacji, idąca pod prąd modom. Wyraz artystycznej niezależności autorki. Książka zarazem nowoczesna, jak i czerpiąca z najlepszych tradycji powieściowych.

"Borys albo Jeden dzień lata” to literacki debiut reporterki Małgorzaty I. Niemczyńskiej, ale debiut zaskakujący pisarską dojrzałością. Formalny majstersztyk, w którym realizm miesza się z magią, każdy szczegół jest na swoim miejscu, a ich suma składa się w dogłębnie przemyślaną całość.

Autorka z wdziękiem i empatią kreśli przekonujące sylwetki bohaterów, których losy...

Ciekawa konstrukcja, historia angażująca, łącząca różne gatunki. Z każdą kolejną stroną dowiadujemy się więcej, odkrywany kolejną warstwę. Kojarzy mi się z "Kroniką zapowiedzianej śmierci" G.G.Marqueza. Gdyby nie na siłę przeintelektualizowana końcówka dałabym więcej gwiazdek.

8/10

Ciekawa konstrukcja, historia angażująca, łącząca różne gatunki. Z każdą kolejną stroną dowiadujemy się więcej, odkrywany kolejną warstwę. Kojarzy mi się z "Kroniką zapowiedzianej śmierci" G.G.Marqueza. Gdyby nie na siłę przeintelektualizowana końcówka dałabym więcej gwiazdek.

8/10

Książka Niemczyńskiej wprowadza w zupełnie odmienny klimat, niż znane dotychczas teksty non-fiction. Lepko-gorąco-nieoczywisty. Niby wszystko znajome, ale jakby się śniło. Wszystko już było, albo i nie...teraz trzeba się ocknąć.
Poza klimatem, niesamowita sprawność języka. Piękne i sprawne słowne gierki na skojarzenia. Polecam!

Książka Niemczyńskiej wprowadza w zupełnie odmienny klimat, niż znane dotychczas teksty non-fiction. Lepko-gorąco-nieoczywisty. Niby wszystko znajome, ale jakby się śniło. Wszystko już było, albo i nie...teraz trzeba się ocknąć.
Poza klimatem, niesamowita sprawność języka. Piękne i sprawne słowne gierki na skojarzenia. Polecam!

Czytanie powieści "Borys albo jeden dzień lata" Małgorzaty I. Niemczyńskiej przypomina zdejmowanie warstw cebuli. Z każdą kolejną opowieścią/rozdziałem całość nabiera nowych smaków, zapachów (niekoniecznie cebulowych 😉),sensów.
Miasto gdzieś nad morzem. Niby jak wyjęte z PRL-u, ale jednak ktoś wspomina o internecie, ktoś inny przechowuje smartfona. Jest też stan wyjątkowy, wprowadzony dawno, dawno temu i zakaz wstępu na plażę - nigdy nie odwołane. Kiedyś podobno była opozycja. I jest wszechwładny Borys, ale tak naprawdę to prawie jakby go nie było. Bardziej mit niż konkretny człowiek, choć ktoś robi z nim interesy, a młoda dziewczyna, opiekująca się siostrą, zaspokaja jego potrzeby seksualne.
Mieszkańcy tego nieoczywistego miasta są podobnie jak ono zawieszeni w czasie i przestrzeni. W strzępach opowieści o miłości i nienawiści, spełnieniu i niespełnieniu, wolności i zniewoleniu, traumach skrywanych głęboko, marzeniach i szaleństwie. Kolejno opowiadają nam o tym samym dniu, w którym bardzo wiele się w mieście zmienia. Fragmenty codzienności sczepiają się jak kawałki puzzla. A potem zaczynają wirować jak w śnieżnej zadymce (a może raczej jak wewnątrz zabawkowej kuli ze śniegiem, którą ktoś właśnie potrząsnął).
Dużo emocji w tej historii, dużo niedopowiedzeń. Wciąga, wkręca, zasysa. Bardzo dobra powieść!
Zapraszam na profil sczytalim na Instagramie.

Czytanie powieści "Borys albo jeden dzień lata" Małgorzaty I. Niemczyńskiej przypomina zdejmowanie warstw cebuli. Z każdą kolejną opowieścią/rozdziałem całość nabiera nowych smaków, zapachów (niekoniecznie cebulowych 😉),sensów.
Miasto gdzieś nad morzem. Niby jak wyjęte z PRL-u, ale jednak ktoś wspomina o internecie, ktoś inny przechowuje smartfona. Jest też stan wyjątkowy,...

Objawienie! Autorka znana do tej pory z non-fiction zaprasza nas do świata dystopii i wypaczonej rzeczywistości, w której zdziwienie nad zastanym stanem rzeczy to wyraz buntu i niezależności myślowej, rzadko praktykowanej we współczesności

Objawienie! Autorka znana do tej pory z non-fiction zaprasza nas do świata dystopii i wypaczonej rzeczywistości, w której zdziwienie nad zastanym stanem rzeczy to wyraz buntu i niezależności myślowej, rzadko praktykowanej we współczesności