Można opowiedzieć o depresji i walce o swoje życie w taki sposób, by czytelnik wszedł w rolę bohaterki, a także współodczuwał jej ból i zagubienie niemal dosłownie. Myślę, że Malle świetnie się to udało, czemu sprzyja prosty i niezwykle klarowny styl, w jakim narysowała i napisała "W ten sposób znikam". Dodam walor edukacyjny, który nie ma jednak nic z nachalności czy taniego dydaktyzmu. Przeczytałem za jednym posiedzeniem i jestem pełen uznania

Można opowiedzieć o depresji i walce o swoje życie w taki sposób, by czytelnik wszedł w rolę bohaterki, a także współodczuwał jej ból i zagubienie niemal dosłownie. Myślę, że Malle świetnie się to udało, czemu sprzyja prosty i niezwykle klarowny styl, w jakim narysowała i napisała "W ten sposób znikam". Dodam walor edukacyjny, który nie ma jednak nic z nachalności czy...

POPKulturowy Kociołek:
Bohaterką tytułu jest Clara, młoda kobieta pracująca w branży wydawniczej. Od bardzo dawna boryka się ona z dużym stresem, związanym nie tylko z pracą, ale również prowadzonym własnym projektem. Ma to niestety duży wpływ na jej codzienne życie. Ma ona bowiem ogromne trudności z nawiązywaniem relacji z otaczającymi ją ludźmi, a co za tym idzie poznaniem kogoś nowego. W głębi serca pragnie ona jednak spotkać kogoś, kto ją zrozumie, pocieszy i stanie się jej powiernikiem. Na razie jednak jedyną osobą, przed którą może się ona otworzyć, jest jej psycholog.

Na kolejnych stronach obserwujemy, jak kobieta stara się toczyć w miarę normalne życie. Jak próbuje załagodzić własne cierpienie pomagając innym i ukrywając swoje emocje. Następujące po sobie kadry odkrywają jednak obraz tego, jak zaczyna ona tonąć w swoich problemach. Jak trawiąca ją depresja zaczyna postępować, na co nie zwraca większej uwagi jej lekarz, który wydaje się całkowicie pozbawiony empatii. Prowadzi to bohaterkę do otwartego mówienia o śmierci, o której myślała już bardzo dawno temu.

W ten sposób znikam, jest więc albumem dotykającym problemu depresji, która niszczy coraz to młodszych ludzi. Fabuła obok pokazywania potęgujących się problemów bohaterki skupia się również na reakcjach jej otoczenia, co ma niebagatelny wpływ na osoby dotknięte tą chorobą. Autorka ciekawie prezentuje także problemy takich osób z otwarciem się na innych czy to ze strachu przed niezrozumieniem, czy też własną nieumiejętnością wyjaśnienia otoczeniu swoich emocji.

Ciekawym zabiegiem stylistycznym jest tu opowiadanie kolejnych wydarzeń, między innymi opierając się na publikacjach w sieciach społecznościowych, które stają się w pewnym momencie swoistego rodzaju poszukiwanym powiernikiem. Całość jest przy tym bardzo delikatna, nie powodując u czytelnika nadmiernego dyskomfortu psychicznego z lektury (przynajmniej w pierwszej połowie komiksu). Nie brakuje tu jednak szeregu naprawdę wyrazistych emocji, które zdecydowanie nie będą całkowicie obojętne dla odbiorcy. Niektóre z nich mogą być wręcz depresyjne....

https://popkulturowykociolek.pl/w-ten-sposob-znikam-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Bohaterką tytułu jest Clara, młoda kobieta pracująca w branży wydawniczej. Od bardzo dawna boryka się ona z dużym stresem, związanym nie tylko z pracą, ale również prowadzonym własnym projektem. Ma to niestety duży wpływ na jej codzienne życie. Ma ona bowiem ogromne trudności z nawiązywaniem relacji z otaczającymi ją ludźmi, a co za tym idzie...

Bardzo dobry komiks o depresji, lękach i zmaganiu się z własnymi problemami. Główną bohaterką jest Clara która mimo posiadania pracy, przyjaciół i napisaniu własnej książki nie czuje się najlepiej na tym świecie. Mam wrażenie że ten komiks to częściowo autobiografia autorki bo opisywane problemy odczułam bardzo podobnie. Jest to historia bardzo szczera i prawdziwa, jeśli ktoś się zmaga czy zmagał z podobnymi problemami to ten komiks przemówi do niego. Warstwa graficzna jest specyficzna i większości się nie spodoba jednak takie przedstawienie daje tej historii pewien charakter. Kreska jest niechlujna, prosta, można wręcz rzecz że brzydka co ukazuje według mnie ten mętlik i problemy.
Nie spodziewałam się wiele sięgając po ten komiks a dostałam coś naprawdę wartościowego i poruszającego moje wewnętrzne ja.

Bardzo dobry komiks o depresji, lękach i zmaganiu się z własnymi problemami. Główną bohaterką jest Clara która mimo posiadania pracy, przyjaciół i napisaniu własnej książki nie czuje się najlepiej na tym świecie. Mam wrażenie że ten komiks to częściowo autobiografia autorki bo opisywane problemy odczułam bardzo podobnie. Jest to historia bardzo szczera i prawdziwa, jeśli...

Depresja - choroba, która była z nami zawsze, ale o której zwykło mawiać się, że jest kaprysem nadwrażliwców, marzycieli, osób nie stąpających twardo po ziemi. Dziś wiemy, że tak nie jest... Wiemy o tym, zmagamy się z nią, staramy ratować tych naszych bliskich, których ona dotyka. I właśnie o depresji opowiada piękna, poruszająca, niezwykle ważna komiksowa opowieść pt. „W ten sposób znikam”, która ukazała się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Kultura Gniewu.

Bohaterką tej historii jest Clara - młoda kobieta, która pozornie cieszy się dobrym życiem, ciekawą pracą, pokaźnym gronem znajomych i przyjaciół. Jednakże za tą maską zewnętrzności kryje się samotna, niemogąca pogodzić z rozstaniem z wieloletnią partnerką, zmęczona codziennością i wypalona dziewczyna. I choć pojawia się chęć walki o jutro, zagłuszenia wewnętrznego smutku i bycia zdrowym, to nie brak również myśli, że o wiele prościej byłoby odejść...

Na wstępie powiem, że kocham Wydawnictwo Kultura Gniewu za to, że oddaje w nasze ręce komiksowe opowieści, które nie miałaby szans ukazać się nigdzie indziej w naszym kraju. Opowieści trudne, bolesne, ale ze wszech miar ważne i potrzebne - dokładnie takie, jak ta niniejsza. Mamy tu bowiem do czynienia ze społecznym dramatem, który przyjmuje postać swobodnej relacji głównej bohaterki o tym, jak trudno jest jej żyć, radzić sobie z emocjami, walczyć o siebie. I jestem przekonana o tym, że w losach i zapiskach Clary odnajdzie prawdę o własnym życiu wielu z nas...

Mirion Malle - autorka tej opowieści, zdecydowała się oddać tu głos - ale też i obraz, głównej bohaterce. To właśnie Clara prowadzi nas przez swoją trudną i bolesną codzienność, kłopoty w pracy, udawanie przed znajomymi szczęśliwego człowieka, spotkania z psychoterapeutą, chwile załamania. Prowadzi, ukazując tyleż teraźniejszość, co i rozjaśniając swoją dramatyczną przeszłość, w której to tak naprawdę wszystko się zaczęło. I czasami jest to gorzka, smutna i trudna relacja, czasami zaskakująca zabawniejszą sceną, ale zawsze pasjonująca i przekonująca sobą, by w nią uwierzyć i być chcieć towarzyszyć Clarze do ostatniej strony tej opowieści.

To niezwykle intymna, poruszająca, być może w jakiejś mierze biograficzna historia, która obdziera chorobę depresji ze wszystkich kłamstw, nawarstwień, nieprawd. Obdziera, ukazując psychiczne piekło głównej bohaterki, jej jak najbardziej fizyczny ból ciała, najgorsze chwile i dni. I jak już wspominałam, nie sposób nie uwierzyć w tę opowieść, gdyż jest w niej zbyt wiele brudu i smutku, by mogła stanowić ona jedynie rozrywkową fikcję. I tym samym wierzymy w Clarę, jej chorobę i jakże mroczną codzienność, którą tylko od czasu do czasu rozświetla delikatny płomyk nadziei...

Treści tej dopełnia niezwykle klimatyczna szata ilustracyjna, którą tworzą proste w swojej formie, przypominające fragmenty notatek, ale przy tym jednak chronologicznie uporządkowane i dobrze skadrowane, rysunki. Mają one w sobie coś bardzo naturalnego, lekkiego i łagodnego, choć przecież opowiadają o rzeczach trudnych i smutnych. Bardzo wielką rolę odgrywają tu biel i czerń - dwie barwy, które w jakże mocny sposób oddają codzienność, myśli i stan głównej bohaterki.

Mimo wszystko przemawia przez tę opowieść nadzieja. Nadzieja, która pozwala walczyć Clarze o lepsze jutro, ale i która również jest niezwykle ważną dla nas, czytelników tego komiksu. Bo wielu z nas odnajdzie tu własne problemy i gorzkie przeżycia - czasami podobne do tych bohaterki, czasami mniej dramatyczne, ale niezależnie od tego, ta nadzieje jest potrzeba i nam, byśmy mogli podobnie jak bohaterka tej opowieści, podążać do przodu, pozostawiać za sobą to, co złe, walczyć z depresją.

Komiksowa opowieść Mirion Malle pt. „W ten sposób znikam”, to jeszcze jedna ważna, intrygująca, znakomita propozycja od Kultury Gniewu spod znaku tych, które możemy określić mianem ambitnych. To niezwykle aktualny społecznie temat, bardzo realistyczna postać głównej bohaterki oraz ciekawa relacja o jej codzienności życia. Z tych wszystkich względów warto sięgnąć po tę pozycję, która niesie sobie tak wiele niezwykłych, pięknych, pozostających z nami na długi czas, emocji. Polecam.

Depresja - choroba, która była z nami zawsze, ale o której zwykło mawiać się, że jest kaprysem nadwrażliwców, marzycieli, osób nie stąpających twardo po ziemi. Dziś wiemy, że tak nie jest... Wiemy o tym, zmagamy się z nią, staramy ratować tych naszych bliskich, których ona dotyka. I właśnie o depresji opowiada piękna, poruszająca, niezwykle ważna komiksowa opowieść pt. „W...

NIECHĘĆ ŻYCIA

Give me all your love now
'Cause for all we know
We might be dead by tomorrow
- Soko

Szczerze o lękach i problemach. O emocjach i cierpieniu. O depresji. W oszczędnej formie graficznej – tu wiem, nie każdego rzecz kupi, bo jednak kreska specyficzna, niechlujna dość – autorka z ujmującą szczerością opowiada o tym, co bolesne i ważne. O psychicznym cierpieniu, niechęci do życia i o tym, co w jej własnej głowie siedziało. I robi to tak, że trafia do czytelnika, coś rusza i zostaje w pamięci na dłużej.

Clara ma ponad dwadzieścia wiosen na karku i na pierwszy rzut oka dobre życie. Ale to, co na zewnątrz, nie współgra z tym, co w środku dziewczyny. Cierpiąc na depresję, unikając wspomnieć pewnych wydarzeń (bezskutecznie),stara się coś ze sobą zrobić, ale nawet terapia nic jej nie daje. Czy jest dla niej nadzieja?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/08/w-ten-sposob-znikam-mirion-malle.html

NIECHĘĆ ŻYCIA

Give me all your love now
'Cause for all we know
We might be dead by tomorrow
- Soko

Szczerze o lękach i problemach. O emocjach i cierpieniu. O depresji. W oszczędnej formie graficznej – tu wiem, nie każdego rzecz kupi, bo jednak kreska specyficzna, niechlujna dość – autorka z ujmującą szczerością opowiada o tym, co bolesne i ważne. O psychicznym cierpieniu,...

„Nie czuję ani zimna,
ani gorąca
Spoglądam w pustkę,
jest naprzeciw
To, że się budzę,
nie oznacza,
że się oddala“

Depresja. Nieprzepracowana trauma. Wyparcie doświadczeń. Trywializowanie problemów. Przepraszanie za uczucia. Ataki paniki. Izolowanie od znajomych. Nadmiar pracy. Kładzenie na siebie presji. Bezsenność. Ciągły stres. Rezygnowanie z pomocy przez brak natychmiastowej poprawy. Płacz w samotności. Niemożność odczuwania szczęścia.

„A kiedy teraz płaczę, jest tak, jakbym była przepełnionym naczyniem, więc tylko wylewam to z siebie. To są łzy mechaniczne. Nie ma w tym nic żywego.“

Wymienienie składników komiksu „W ten sposób znikam“ brzmi pusto, niczym lista zakupów, ale wyraża więcej niż opis fabuły i nie pozwala rozsypać mi się w nadmiarze uczuć, które tytuł ten mi dał. Mirion Malle ukazała problemy psychiczne z bolesną szczerością, która zgniotła moje serce. Subtelności budują tę opowieść, obecna jest w niej poezja, a całość znaczy wiele. To było tak dobre, że na moment zapomniałam jak się oddycha. Gdy samemu przeszło się choć cześć z tego, co dzieje się z bohaterką, obserwowanie jej rozpadu może działać niepokojąco na nasz stan psychiczny, a jednocześnie przez to, że tak wiele mnie z nią łączy — odczułam moc tego komiksu. Żaden człowiek nie jest taki sam jak inny, a jednak pewne schematy psychiczne czy społeczne są identyczne i zostały uchwycone właśnie przez Malle. Lepiej niż w większości tytułów, z którymi miałam styczność. A choć wszystko to brzmi przygnębiająco, to ma w sobie światło i pozytywny przekaz.

Kocham.
Tego potrzebowałam, by ciągle mieć siłę na pracowanie nad sobą.


przekł. Katarzyna Koła-Bielawska

„Nie czuję ani zimna,
ani gorąca
Spoglądam w pustkę,
jest naprzeciw
To, że się budzę,
nie oznacza,
że się oddala“

Depresja. Nieprzepracowana trauma. Wyparcie doświadczeń. Trywializowanie problemów. Przepraszanie za uczucia. Ataki paniki. Izolowanie od znajomych. Nadmiar pracy. Kładzenie na siebie presji. Bezsenność. Ciągły stres. Rezygnowanie z pomocy przez brak...

Nie uznaję świętych krów. Nieistotne o jak ważnym społecznie temacie dane dzieło opowiada, jeśli jest słabe, to bym Wam o tym powiedział. Nie ma zmiłuj.

"W ten sposób znikam" broni się natomiast na każdym polu i jest komiksem bardzo dobrym i bardzo ważnym. Po pierwsze czuć, że nie ma tu fałszu. Autorka dotyka depresji z różnych stron; z perspektywy osoby chorej, jej funkcjonowania w społeczeństwie oraz w samotności, pokazuje różne style podejscia ludzi do osób z depresją i samej choroby. Przemyca autorka treści dydaktyczne, ale robi to totalnie nieinwazyjnie.

Myślę rownież, że główna bohaterka, która opowiada wprost o swoim stanie emocjonalnym, nazywa myśli i emocje, pozwala ludziom cierpiącym lub podejrzewającym u siebie depresję, znaleźć swego rodzaju drogowskaz i zdefiniować problem.

Podoba mi się to niczym niezmącone opowiadanie o swoich lękach. Finalnie kobieta pięknie nazywa swój ból i wówczas z kart komiksu bije wielka rozpacz, ale również wielka nadzieja.

Graficznie jest ekspresyjnie, mocno emocjonalnie, a czarno białe kadry dodają tej opowieści jakiegoś dodatkowego smutku.

Nie uznaję świętych krów. Nieistotne o jak ważnym społecznie temacie dane dzieło opowiada, jeśli jest słabe, to bym Wam o tym powiedział. Nie ma zmiłuj.

"W ten sposób znikam" broni się natomiast na każdym polu i jest komiksem bardzo dobrym i bardzo ważnym. Po pierwsze czuć, że nie ma tu fałszu. Autorka dotyka depresji z różnych stron; z perspektywy osoby chorej, jej...

Oszczędnie, a mimo to, tak dobitnie udało się Autorce pokazać depresję. Bardzo dobry komiks.

Oszczędnie, a mimo to, tak dobitnie udało się Autorce pokazać depresję. Bardzo dobry komiks.