Jacek Hugo-Bader był dla mnie kiedyś wielkim odkryciem. To on pokazał mi tę fascynująco - przerażającą Rosję, gdzie historia i nowoczesność mieszają się w wielkim, poobijanym tyglu, tworząc okrutnie niedorzeczną miksturę, która od lat niezmiennie uwodzi i intryguje. Wcześniej nie zdawałem sobie nawet sprawy z faktu, że nasz były Wielki Brat to zupełnie inna planeta, zamieszkała przez przedziwnych ludzi, napędzana ostrymi kontrastami, niewyobrażalnymi dla nas zwyczajami i czymś, co nazwać możemy magią. Czytanie "Białej gorączki" sprawia, że uczucia w nas buzują. W bardzo krótkich odstępach czasu jesteśmy przerażeni, zasmuceni i zafascynowani. Sprzeciwiamy się niesprawiedliwości historii, która tak bardzo doświadczyła ten naród i wyryła się bruzdami na tych wdzięcznych twarzach, a jednocześnie łapczywie pożeramy kolejne rozdziały. Z zapałem brniemy przez zatłoczone ulice Moskwy, nieprzejezdne syberyjskie drogi i prawie opustoszałe wioski, nawet jeśli to, co przeczytaliśmy wcześniej wydawało się sięgać granic naszej tolerancji. Taka jest właśnie Rosja - kraj - świat, kraj - planeta. Styl Hugo-Badera doskonale koresponduje z tą niesamowitością, bo stoi do niej w opozycji. Autor ucieka on od nadmiernej afektacji, nie sili się na poetyckie opisy, nie fabularyzuje nadmiernie wydarzeń, których był świadkiem, czy też uczestnikiem. Jednocześnie "Biała gorączka" nie jest suchą relacją, lecz opowieścią odważnego faceta, który kupił wysłużonego GAZa i wybrał się w trudną, ryzykowną podróż, podczas której spotkał fascynujących ludzi. Ich losy, przelane na papier przez jednego z wirtuozów reporterskiego pióra, na długo pozostają w pamięci. Być może na zawsze.

Pamiętam z jak wielką niecierpliwością czekałem na kolejne reportaże z "rosyjskiego cyklu" Hugo-Badera, które publikowała kilka lat temu "Gazeta Wyborcza". Pamiętam też radość, jaką wywołała u mnie informacja, że pojawią się one w formie książkowej. "Biała gorączka" to druga część "rosyjskiej trylogii" (tworzą ją jeszcze książki "W rajskiej dolinie wśród zielska" oraz "Dzienniki kołymskie") i chyba najdoskonalsza. Od niej polecam zacząć swoją przygodę z Hugo-Baderem.

Jacek Hugo-Bader był dla mnie kiedyś wielkim odkryciem. To on pokazał mi tę fascynująco - przerażającą Rosję, gdzie historia i nowoczesność mieszają się w wielkim, poobijanym tyglu, tworząc okrutnie niedorzeczną miksturę, która od lat niezmiennie uwodzi i intryguje. Wcześniej nie zdawałem sobie nawet sprawy z faktu, że nasz były Wielki Brat to zupełnie inna planeta,...