Dużo rozpoczętych wątków, dość chaotycznie.
Ładna kreska, jednak historia płaska, jakby urwana.
Myślałam, że będzie bardziej się skupiać na dziewczynach, a w tym temacie też niestety biednie

Dużo rozpoczętych wątków, dość chaotycznie.
Ładna kreska, jednak historia płaska, jakby urwana.
Myślałam, że będzie bardziej się skupiać na dziewczynach, a w tym temacie też niestety biednie

W mainstreamie często przewija się opinia, jakoby osoby nieheteronormatywne były świadome swej orientacji bez mała od urodzenia. Rzekomo już “od dziecka” mają być pewne swego, a jakiekolwiek wątpliwości w tym obszarze są marginalne. Jak wiadomo ta “prawda objawiona” niewiele ma wspólnego z rzeczywistością. Odkrywanie siebie jest procesem i ten właśnie temat w swej powieści graficznej postanowiła rozwinąć Joana Estrela.
“Ptaśka” to powieść graficzna będąca swoistym pamiętnikiem głównej bohaterki Raqueli. Jest ona przeciętną portugalską nastolatką tworzącą ze swą przyjaciółką Luisą i chłopakiem Fredem zgraną paczkę. Jej życie odmienia spotkanie “Ptaśki”, starszej dziewczyny z kółka teatralnego, która od tamtego czasu coraz częściej zaprząta jej myśli. Raquela nie potrafi, czy też nie chce, definiować tego co czuje. Wie jedynie, że “Ptaśka” nie jest dla niej jak inne koleżanki…
Ta powieść graficzna jest dość specyficznym dziełem. Zastosowany zabieg narracyjny łączący słowa z obrazem jest dosyć nietuzinkowy. Oprócz klasycznych dymków, znajdziemy w komiksie także wyłącznie podpisane kadry. Co jeszcze ciekawsze niektóre sceny skonstruowane są tak, by czysty tekst zawarty w postaci krótkiej historii z życia bohaterki, uzupełniał poprzednią lub kolejną stronę, dając tym samym efekt kojarzący się z kinem niemym.
Sama historia, choć prosta, ma w sobie dużo uroku. Jednak pewna doza eteryczności i niedopowiedzeń może stanowić przeszkodę dla młodszego czytelnika, do którego powieść jest skierowana.
Względem strony wizualnej mam mieszane uczucia, ponieważ kreska nie przypadła mi do gustu. Monochromatyczne, proste rysunki nie budzą zachwytu. Jednak czuję, że te pozornie prymitywne obrazy, doskonale uzupełniały się z historią. Jeśli przyjąć że to, co przedstawiono nie jest pełną historią, a jedynie szkicem życia Raqueli, wówczas taki zabieg ma sens.
Czy ten komiks jest idealny dla młodego czytelnika? Nie jestem do końca przekonany czy młody człowiek sobie z nim poradzi. Jednak być może, ten brak dosłowności zrodzi pytania. A te przyczynią się do rozpoczęcia ważnej rozmowy z rodzicem.

W mainstreamie często przewija się opinia, jakoby osoby nieheteronormatywne były świadome swej orientacji bez mała od urodzenia. Rzekomo już “od dziecka” mają być pewne swego, a jakiekolwiek wątpliwości w tym obszarze są marginalne. Jak wiadomo ta “prawda objawiona” niewiele ma wspólnego z rzeczywistością. Odkrywanie siebie jest procesem i ten właśnie temat w swej powieści...

To nie będzie "Hearstopper" w dziewczęcym wydaniu, choć tematyka będzie trochę zbliżona. "Ptaśka" to subtelna opowieść o przyjaźni, miłości, o dojrzewaniu, o poszukiwaniu własnej tożsamości i seksualności. O odkrytym w sobie nowym, nieznanym dotąd uczuciu, z którym trzeba się ukrywać, żeby nie popsuć relacji, którą udało się nawiązać. Bo przecież niedługo szkoła się skończy, bohaterowie rozjadą się po różnych stronach kraju na uczelnie wyższe, zaczną nowe życia, "i wszystko wróci do normy"...

Może trochę ta kreska nie bardzo zachęca do czytania, ale z drugiej strony - to nie o piękne obrazki tu chodzi.

To nie będzie "Hearstopper" w dziewczęcym wydaniu, choć tematyka będzie trochę zbliżona. "Ptaśka" to subtelna opowieść o przyjaźni, miłości, o dojrzewaniu, o poszukiwaniu własnej tożsamości i seksualności. O odkrytym w sobie nowym, nieznanym dotąd uczuciu, z którym trzeba się ukrywać, żeby nie popsuć relacji, którą udało się nawiązać. Bo przecież niedługo szkoła się...

Jestem conajmniej dwa razy starszy niż grupa docelowa, ale przeczytałem naprawdę z ochotą. Bardzo sympatyczna, chwilami urocza obyczajówka. Ładnie opowiada o pierwszych miłościach, szkolnych problemach, przyjaźniach. Poznawaniu siebie, swoich zmysłów, emocji i pragnień. Warsztatowo też bardzo solidne, dobry rytm kadrów i tekstu. Nieprzegadana grafika idealnie uzupełnia narrację i kieruje naszą uwagę na to, co w tej historii najważniejsze.

Jestem conajmniej dwa razy starszy niż grupa docelowa, ale przeczytałem naprawdę z ochotą. Bardzo sympatyczna, chwilami urocza obyczajówka. Ładnie opowiada o pierwszych miłościach, szkolnych problemach, przyjaźniach. Poznawaniu siebie, swoich zmysłów, emocji i pragnień. Warsztatowo też bardzo solidne, dobry rytm kadrów i tekstu. Nieprzegadana grafika idealnie uzupełnia...

Forma ciekawa, bo to po części pamiętnik, po części komiks, przy czym ta część prozatorska jest dosyć intymna i pomysłowa. Problem mam chyba z kreską. Uwielbiam minimalizm, ale tu jest wrażenie, że pełne pustych przestrzeni obrazy służą jedynie dekoracji. Zbyt szybko można je przekartkować bez utraty ważnych aspektów fabuły. Niemniej warto podrzucić dzieciakom w trudnym wieku, bo całość mówi w przystępny sposób o rzeczach, które wcale łatwe być nie muszą

Forma ciekawa, bo to po części pamiętnik, po części komiks, przy czym ta część prozatorska jest dosyć intymna i pomysłowa. Problem mam chyba z kreską. Uwielbiam minimalizm, ale tu jest wrażenie, że pełne pustych przestrzeni obrazy służą jedynie dekoracji. Zbyt szybko można je przekartkować bez utraty ważnych aspektów fabuły. Niemniej warto podrzucić dzieciakom w trudnym...

Nie przemówiła do mnie ta historia. Z bohaterami też nie potrafiłem się utożsamić. Jakoś tak o niczym ta opowieść była. Strona wizualna komiksu również nie przypadła mi do gustu. Szkoda...

Nie przemówiła do mnie ta historia. Z bohaterami też nie potrafiłem się utożsamić. Jakoś tak o niczym ta opowieść była. Strona wizualna komiksu również nie przypadła mi do gustu. Szkoda...

“Ptaśka” to trochę komiks, a trochę nie. Dlaczego tylko trochę? Z pewnością klasyfikowany jest jako komiks, ale mnóstwo w nim także do czytania, takich stron z pamiętnika. “Ptaśka” kojarzy mi się przede wszystkim z zapiskami nastolatki nie tylko przez pierwszoosobową narrację, ale także przez styl i całokształt. Dla mnie jest to pamiętnik Raquel przedstawiony w dwojaki sposób. Bardzo mi się to podoba! Myślę że świetnie sprawdziłby dla osób, które nie do końca przepadają za komiksami i chcieliby sprawdzić, czy to na pewno dla nich, bo poza ilustracjami jest także sporo do czytania.

“Ptaśka” od @mlodybook to opowieść o nastoletniej miłości, o poznawaniu siebie i swojej tożsamości. Szesnastoletnia Raquel choć ma chłopaka, pewnego dnia w oko wpada jej Ptaśka i uwija sobie w jej serduszku gniazdko. Najpierw niewinnie, dokłada gałązki nieśmiało, a później coraz odważniej i trochę też z przypadku. Nasza bohaterka unikała Ptaśki, ale w końcu ich los splótł się w dość nieoczekiwany dla Raquel sposób. Powoli dziewczyny zaprzyjaźniają się i znajdują wspólny język, ale czy ich znajomość przerodzi się w coś więcej?

“Ptaśka” to powolna (w dobrym znaczeniu tego słowa) opowieść o nastoletnim zauroczeniu, problemach rodzinnych, życiu Raquel i jej wspomnieniach. Dziewczyna w swojej historii niejednokrotnie cofa się do przeszłości i wspomina dzieciństwo, a także rozwód rodziców i rodzinne perypetie.

Książka bardzo podoba mi się wizualnie i choć kreska jest podstawowa i prosta, dobrze się na nią patrzy. Fabuła ciągnie się leniwie (to również plus),dzięki czemu możemy bliżej poznać bohaterów i ich otoczenie. Fabuła skupia się głównie na Raquel ponieważ całość napisana i narysowana jest z jej perspektywy.

“Ptaśka” to idealna pozycja dla nastolatków, ale nie tylko. Jeśli miałabym jednym słowem określić ten komiks to byłoby to “delikatny”. Taki właśnie jest.

“Ptaśka” to trochę komiks, a trochę nie. Dlaczego tylko trochę? Z pewnością klasyfikowany jest jako komiks, ale mnóstwo w nim także do czytania, takich stron z pamiętnika. “Ptaśka” kojarzy mi się przede wszystkim z zapiskami nastolatki nie tylko przez pierwszoosobową narrację, ale także przez styl i całokształt. Dla mnie jest to pamiętnik Raquel przedstawiony w dwojaki...

Nie zdążyłam napisać o „Ptaśce” w miesiącu dumy, ale początek lipca nie oznacza wcale, że #pridemonth się skończył i teraz grzecznie chowamy tęczowe flagi do szafy! 🌈

Joana Estrela dała czytelnikom piękną, subtelną opowieść o emocjach w trudnym dla każdego młodego człowieka momencie. Dojrzewanie kojarzone z burzą hormonów, szalonym wewnętrznym tańcem radości, smutku i złości autorka traktuje bardzo subtelnie i z wyczuciem. Główna bohaterka, Raquel, zaprasza nas do swojego życia w szczery i naturalny sposób. Pokazuje swoje emocje, pozwala spojrzeć na ludzi wokół uwrażliwionymi oczami.

Kiedy pojawia się tytułowa Ptaśka, życie głównej bohaterki zmienia rytm. Staje się bardziej uważne na drgania i wibracje, które Raquel odczuwa w towarzystwie dziewczyny. Rodzące się uczucie jest słodkie, niewinne i ciepłe. Autorka pozostawia dużo niedopowiedzeń, otwartych myśli i nie do końca wyjaśnionych słów. To naprawdę przyjemna historia, której zróżnicowana forma już od pierwszych stron przypadła mi do gustu.

Obok typowych dymków dialogowych mamy tutaj dłuższe bloki tekstu czy niekiedy same grafiki. I każda z tych form oddaje emocje, dopowiadając dwa słowa więcej lub mniej. Kreska jest dość prosta i surowa, zachowana w czarno-białej kolorystyce. Jeśli więc lubicie powieści graficzne, które wymagają od Was mimo swej krótkiej formy zaangażowania, sięgajcie po „Ptaśkę” koniecznie.

„Ptaśka” na młodzieżowej półce komiksowej może śmiało stanąć obok kultowego już „Heartstoppera” i „Blooma” (ten tytuł dopiero przejrzałam, więc może z czasem zmienię zdanie). Mam nadzieję, że trafi do wielu czekających właśnie na nią odbiorców.

Nie zdążyłam napisać o „Ptaśce” w miesiącu dumy, ale początek lipca nie oznacza wcale, że #pridemonth się skończył i teraz grzecznie chowamy tęczowe flagi do szafy! 🌈

Joana Estrela dała czytelnikom piękną, subtelną opowieść o emocjach w trudnym dla każdego młodego człowieka momencie. Dojrzewanie kojarzone z burzą hormonów, szalonym wewnętrznym tańcem radości, smutku i...

Każdy z nas zna zauroczenia , każdy z nas je przeżył i każdy z nas czuł motylki w brzuchu. I nasza główna bohaterka także to czuje i o tym jest właśnie ta książka.

Ptaśka to niezwykle urocza pozycja idealna dla młodzieży. Towarzyszymy naszej głównej bohaterce w odnajdywaniu siebie i swoich uczuć do drugiej dziewczyny. Nieznane emocje ,które później zamieniają się na niewypowiedziane uczucia. Subtelna i urocza historia o miłości. Pokazuje jak szybko emocje uciekają ,ale na długo zostają u nas w sercu. Świat kręci się dookoła nas a my nie możemy się zatrzymać ,jednak uczucia zatrzymują się w nas i nie chcą nas opuścić. Książka pozwala nam zrozumieć nastolatków, którzy tak samo jak dorośli czują a jednak często ich emocje są lekceważone.

Jak na powieść graficzną młodzieżową bardzo mi się podobała, jeżeli jesteście fanami Heartstoppera albo Bloom to Ptaśka na pewno wam się spodoba.

Recenzja z mojego ig @zuziawydro

Każdy z nas zna zauroczenia , każdy z nas je przeżył i każdy z nas czuł motylki w brzuchu. I nasza główna bohaterka także to czuje i o tym jest właśnie ta książka.

Ptaśka to niezwykle urocza pozycja idealna dla młodzieży. Towarzyszymy naszej głównej bohaterce w odnajdywaniu siebie i swoich uczuć do drugiej dziewczyny. Nieznane emocje ,które później zamieniają się na...

Niestety nie przemówiła do mnie :( Ciekawa kreska, bardzo podoba mi się ostatnia scena, totalnie poznałabym historię głównej bohaterki i Ptaśki, bo było tu tego dla mnie za mało. I nieco zbyt chaotyczna...

Niestety nie przemówiła do mnie :( Ciekawa kreska, bardzo podoba mi się ostatnia scena, totalnie poznałabym historię głównej bohaterki i Ptaśki, bo było tu tego dla mnie za mało. I nieco zbyt chaotyczna...