Najlepsza czesć. Liczę teraz na historię Kiliana :D Uwielbiam goscia!!!!

Najlepsza czesć. Liczę teraz na historię Kiliana :D Uwielbiam goscia!!!!

Zdecydować trzecia część jest moim zdaniem najlepszą częścią całej trylogii, o której do tej pory tak naprawdę nie miałam zbyt dobrego zdania. Po lekturze finałowego tomu moja opinia nieco poszła w górę. Dużo się w niej dzieje – Eva musi znosić bardzo wiele, ale jej wola walki jest godna podziwu. To prawdziwa lwica, która tak łatwo się nie poddaje i jest w stanie walczyć o swoją wolność za wszelką cenę. Do książki mnóstwo wprowadza postać Killiana, którego potyczki słowne z Nasirem są naprawdę zabawne. Jest barwną postacią, która ma w sobie pewien urok. Przy nim postać Nasira wypadała w tej części bardzo blado. Choć w książce jest sporo przemocy, wulgarności i w ogóle mroku jako takiego to lekkie pióro autorki sprawiło, że nie czyta się jej wcale ciężko.

Zdecydować trzecia część jest moim zdaniem najlepszą częścią całej trylogii, o której do tej pory tak naprawdę nie miałam zbyt dobrego zdania. Po lekturze finałowego tomu moja opinia nieco poszła w górę. Dużo się w niej dzieje – Eva musi znosić bardzo wiele, ale jej wola walki jest godna podziwu. To prawdziwa lwica, która tak łatwo się nie poddaje i jest w stanie walczyć o...

Najmniej lubiana przeze mnie seria tej autorki. Nie zżyłam się z żadnym z bohaterów. Strasznie mi się dłużyło słuchając tej części. Cieszę się, że to ostatni tom bo cały czas sięgałabym po kolejne licząc, że będą lepsze od poprzednich.

Najmniej lubiana przeze mnie seria tej autorki. Nie zżyłam się z żadnym z bohaterów. Strasznie mi się dłużyło słuchając tej części. Cieszę się, że to ostatni tom bo cały czas sięgałabym po kolejne licząc, że będą lepsze od poprzednich.

Doskonałe zakończenie trylogii. Było ostro, niebezpiecznie, miejscami drastycznie, ale otrzymujemy za to słodkie zakończenie, a Naz, Kilian i Eva świetnie wykreowani, kocham tych facetów za ich gadki! No i mamy polski akcent, bo Dmitrij z Evą lądują pod Warszawą.
Jedynie mam uwagi do wydania z błędami typu "popłakałbym się gdybym nie była taka otępiała". Większość słuchałam, więc nie wiem, co bym jeszcze wypatrzyła, ale w audiobooku wymawianie przez lektora słowa "pakhan" ze słyszalnym k i h, które tak naprawdę powinno być pisane i czytane pachan, skoro wszystkie imiona i nazwiska, a także zwroty rosyjskie są w polskiej transkrypcji. A do pachana jakoś tłumacz i korektor nie doszedł...

Doskonałe zakończenie trylogii. Było ostro, niebezpiecznie, miejscami drastycznie, ale otrzymujemy za to słodkie zakończenie, a Naz, Kilian i Eva świetnie wykreowani, kocham tych facetów za ich gadki! No i mamy polski akcent, bo Dmitrij z Evą lądują pod Warszawą.
Jedynie mam uwagi do wydania z błędami typu "popłakałbym się gdybym nie była taka otępiała". Większość...

„Niebezpieczne zagrywki” to trzeci, finałowy tom trylogii „Niebezpieczne piękno”, na który bardzo czekałam, bo chciałam się dowiedzieć, w jaki sposób zakończy się historia Evy i Nasira. Na początku chcę Wam powiedzieć, że jest to dość przyjemna trylogia, w której śmiech i radosne chwile mieszają się z tymi ciężkimi, powodującymi cierpienie bohaterów.

Ostatnia część w końcu pozwala nam nieco bliżej poznać Dimitrija, oprawcę Evy, który nie cofnie się przed niczym, aby kobieta z powrotem stała się jego własnością. Eva jednak tym razem nie odda się bez walki, bo wie, że musi walczyć o wolność. Nasir z kolei obiecuje sobie, że odzyska ukochaną za wszelką cenę.

Trylogia „Niebezpieczne piękno” z pewnością była dość ciekawą przygodą, ponieważ dostałam w niej mieszkankę sensacji, humoru i romansu, co naprawdę mi się podobało. Rzadko można dostać do rąk książkę, w której miesza się te trzy czynniki. Wiem, że dla wielu jedną z wad tych książek był dość charakterystyczny humor bohaterów i sposób, w jaki się do siebie odnosili. Dla mnie był on zabawny i niesztampowy, co wyróżnia tę trylogię na tle innych książek, które czytałam w ostatnim czasie. Myślę, że również fakt, iż biorę pod uwagę różnice pomiędzy tłumaczeniem, a oryginałem sprawia, że nieco inaczej traktuje styl wypowiedzi w książkach.

Eva i Nasir to bohaterowie, którym z pewnością można pozazdrościć rozwijającego się między nimi uczucia. Pewnie, część uważa, że relacja między nimi rozwija się zbyt szybko, ale kimże jesteśmy, aby oceniać tempo uczuć innych. Być może z jednej strony właśnie dlatego, że ktoś nie poddał się impulsowi stracił szansę na przeżycie historii prawdziwej miłości rodem z książek? Dla mnie mimo tej szybkości rozwoju ich relacji to czynnikiem dla mnie na plus, był fakt, że nie było to wymuszone, ale wszystko potoczyło się naturalnie i właśnie dlatego,
Eva i Nasir sprawili, że naprawdę ich polubiłam.

No i oczywiście największy plus tej trylogii – „bromance” pomiędzy Nasirem i Killianem. Ta dwójka prawie doprowadziła mnie do łez ze śmiechu i jeśli nie czytaliście „Pięknego Gangstera” i „Pięknego Kryminalisty” to musicie nadrobić, bo tam poznacie historię nie tylko Killiana, ale także jego brata, Liama.

Jeśli szukacie serii, która jest przyjemna to polecam Wam tę trylogię. Nie jest ona fenomenalna, ale jest idealna na wieczór, gdy chcecie się pośmiać i zbytnio nie denerwować, chociaż nie obiecuję, że zawsze będzie miło!

„Niebezpieczne zagrywki” to trzeci, finałowy tom trylogii „Niebezpieczne piękno”, na który bardzo czekałam, bo chciałam się dowiedzieć, w jaki sposób zakończy się historia Evy i Nasira. Na początku chcę Wam powiedzieć, że jest to dość przyjemna trylogia, w której śmiech i radosne chwile mieszają się z tymi ciężkimi, powodującymi cierpienie bohaterów.

Ostatnia część w...

To była bardzo ekscytująca lektura. Moje serce pękło z powodu Evy i tego, przez co musiała przejść. Ale zakończenie historii Evy i Naza wszystko wynagradza. Wielkim plusem było wprowadzenie do tej historii postaci Killiana :)

To była bardzo ekscytująca lektura. Moje serce pękło z powodu Evy i tego, przez co musiała przejść. Ale zakończenie historii Evy i Naza wszystko wynagradza. Wielkim plusem było wprowadzenie do tej historii postaci Killiana :)

„Niebezpieczne zagrywki” to trzeci, a zarazem ostatni tom serii „Niebezpieczne piękno” i byłam naprawdę ciekawa, jak autorka zdecyduje się zakończyć historię Evy i Nasira. Już na początku przebieg wydarzeń delikatnie mnie zaskoczył i w sumie to przez całą lekturę nie wiedziałam, czego się spodziewać, bo tutaj mogło się wydarzyć chyba wszystko – co uważam za plus, oczywiście!
Lektura była dość krótka, bo liczyła sobie ponad dwieście stron, ale naprawdę dobrze mi się ją czytało i przeczytałam ją w ciągu jednego dnia. Co trzeba zauważyć, to ciągle tu się coś dzieje. Treść nie zawsze jest przyjemna dla czytelnika, bywają nieco mroczne momenty. Jednakże J.T. Geissinger nie zapomina tu o dawce delikatnego humoru, co potrafi rozładować trochę atmosferę. Na pewno jest to romans inny od tych, które czytałam do tej pory.
Eva to twarda babka i byłam pełna podziwu dla jej hardości i niezłomności. Przeszła piekło, a jednak jej to nie złamało. To jej w tej części było najwięcej i w sumie wątek romansu jest tylko dodatkiem do całej tej historii, bo dzieje się tu dużo więcej, mamy zwroty akcji i niebezpieczeństwo.

Także polecam wam całą tę serię, bo ja nie żałuję, że zapoznałam się z losami tych bohaterów. Co muszę jeszcze zauważyć, to jest tutaj nawiązanie do innych książek J.T. Geissinger i nie wiem jak innym, ale mi ten fakt sprawił dziwną radość i satysfakcję. Oczywiście dokładnie nie powiem o co chodzi, bo musicie przekonać się sami!
Mam nadzieję, że zapoznacie się z tą serią, w której nie ma słodkiego i tkliwego romansu. Bohaterów czeka ciężka droga i na pewno próba ich uczucia, ale moim zdaniem warto im w tym towarzyszyć jeśli szukacie czegoś, gdzie nie będzie serduszek i kwiatków a zwroty akcji i zawirowania.

„Niebezpieczne zagrywki” to trzeci, a zarazem ostatni tom serii „Niebezpieczne piękno” i byłam naprawdę ciekawa, jak autorka zdecyduje się zakończyć historię Evy i Nasira. Już na początku przebieg wydarzeń delikatnie mnie zaskoczył i w sumie to przez całą lekturę nie wiedziałam, czego się spodziewać, bo tutaj mogło się wydarzyć chyba wszystko – co uważam za plus,...

„Jeżeli serce może zamienić się w kamień, to moje właśnie skamieniało.”

Eva kolejny raz wpada w ręce Dimitrija i teraz ma świadomość tego, że Nasir jej nie uratuje. I pierwszy raz czuje, że jest naprawdę sama. Jednak mimo beznadziejnej sytuacji odnajduje w sobie siłę do walki doskonale wiedząc, jaki mrok czai się w sercu Dimitrija. A mężczyzna nie spodziewa się, że osoba, która powinna być martwa jednak żyje…

„Myślałam kiedyś, że miłość to głupiutki kaprys. Jak użalanie się nad sobą, kaprys, na który nie mogę sobie pozwolić. Lecz potem poznałam mężczyznę, który nauczył mnie, że miłość wcale nie jest głupia, jest niezbędna. Elementarna. To jedyna rzecz, bez której nie da się tak naprawdę żyć.”

Lubię sięgać po książkowe serie, ponieważ mam wtedy świadomość tego, że nie muszę się po przeczytaniu książki żegnać z bohaterami, których polubiłam. Jednak kiedy przychodzi mi sięgnąć po ostatnią część serii, jest to już nie uniknione. Jednak w książkach J. T. Geissinger na szczęście nie można narzekać na nudę.
W tej serii zdecydowanie prym wiedli bohaterowie i na całe szczęście autorka i tutaj nie zmieniła ich charakterów. To ciągle silne i charakterne postacie, które mimo wszystko starają się twardo stąpać po ziemi i do wszystkiego podchodzić w miarę racjonalnie. A dzięki temu wszystkiemu razem wziętemu możemy się cieszyć emocjami, których tutaj nie brakuje i uczuciami. No i oczywiście oprócz uczuć i relacji pomiędzy Nasirem i Evą nie zabrakło tutaj Killiana. Tajemniczego i niewidzialnego, który mimo wszystko wyciągnął rękę do mężczyzny i dzięki temu wytworzyła się pomiędzy nimi naprawdę fajna relacja. Także tutaj autorka nie zawiodła.
„Niebezpieczne zagrywki” to moim zdaniem świetne zakończenie serii. Mamy tutaj bardzo dobre połączenie niebezpieczeństwa z humorem, które towarzyszy nam tutaj niemal od samego początku. Mimo tego, że mamy tutaj sporo poważnych i ważnych tematów, autorka ani na moment nie poprzestaje z ciętym językiem oraz ripostami bohaterów. I pomimo tego, że jest to książka z wątkiem mafijnym, muszę przyznać, że miałam przy czytaniu jej niezły ubaw.
J. T. Geissinger to autorka, której styl i pióro są naprawdę przyjemne w odbiorze. Ale nie tylko to w tej serii przyczynia się do pozytywnego jej odbioru. To również fakt, że autorka naprawdę zadbała o niemal każdy szczegół fabuły i stworzyła bardzo przekonujących bohaterów, z którymi nie dało się nudzić.

„Nie jestem już tamtą dziewczyną. Dziewczyną, która uciekła od potwora i zakochała się w bogu. Na rękach mam krew, w sercu pustkowie, a w mózgu wypalone wspomnienie pięknego uśmiechu Naza. I Dmitrij Ivanov pożałuje, że to wspomnienie powstało w moim umyśle.”

Podsumowując. „Niebezpieczne zagrywki” to książka, która jest naprawdę dobrym zakończeniem serii. Autorka zadbała o szczegóły w fabule, ale nie zabrakło tutaj emocji i uczuć. No i oczywiście mocnych charakterów, których nie brakowało u bohaterów powieści. I oczywiście nie mogło zabraknąć tutaj dużej dawki dobrego humoru!

„Jeżeli serce może zamienić się w kamień, to moje właśnie skamieniało.”

Eva kolejny raz wpada w ręce Dimitrija i teraz ma świadomość tego, że Nasir jej nie uratuje. I pierwszy raz czuje, że jest naprawdę sama. Jednak mimo beznadziejnej sytuacji odnajduje w sobie siłę do walki doskonale wiedząc, jaki mrok czai się w sercu Dimitrija. A mężczyzna nie spodziewa się, że osoba,...

Lubicie spędzać z bohaterami książek dłuższe chwile ? Wiele razy padało na Ig pytanie czy lepsze są serie, czy jednotomówki, albo jaka długość książki jest idealna. Moim zdaniem wszystko zależy od historii. Są bohaterowie tak perfekcyjnie wykreowani, że ile tomów z nimi byśmy nie dostali, nie mamy dość. Ale są też historie, przy których można odnieść wrażenie, że są przeciągane na siłę i że gdyby książka / seria była krótsza, tylko by na tym zyskała. Takie wrażenie odniosłam chwytając za kolejne tomy serii “Niebezpieczne piękno”.

Zakończenie drugiego tomu zszokowało i wystraszyło mnie jako czytelniczkę. Mimo, że całość nie zrobiła wielkiego wrażenia, te zakończenia jakoś potrafi autorka tak wyreżyserować, że chce się jednak wiedzieć co będzie dalej. I gdy Eva trafia w ręce Dmitrija przekonana, że Kaz nie żyje, że już straciła w życiu wszystko, można być w błędnym przekonaniu, że kobieta się podda i nie będzie już miała woli walki. Ciężko zapomnieć opisy szczególnie z pierwszej części, odnośnie tego, co Eva przeszła przy Dmitriju. To potwór w ludzkiej skórze, bezwzględny , okrutny i przebiegły. I żeby z nim wygrać, trzeba umieć walczyć jego bronią. Czy bohaterom się to uda ?

Na tych ponad 200 stronach działo się sporo, jednak wg mnie, gdyby to streścić w dwa tomy, tak jak już wspomniałam, książka by na tym zyskała. Dwie części po nieco ponad 300 stron byłyby idealne i może bym nie miała wrażenia, że wszystko się tak przeciąga bez potrzeby.

Historia Evy i Naza, ma w moim przekonaniu i wady i zalety. Jest lekka na swój sposób, z humorem, sarkazmem, bohaterowie potrafią zaciekawić i wzbudzić sympatię. Ma też w sobie nieco mroku, bo doświadczenia szczególnie właśnie związane z Dmitrijem, przesączone są brutalnością jakiej nie życzy się nawet najgorszemu wrogowi. Jest też z pewnością silne uczucie, miłość i pożądanie pomiędzy dwójką głównych bohaterów. Ich zakazane uczucie, o które starają się walczyć mimo licznych przeciwności losu. Całość jednak nie dała mi tego efektu wow na który zwykle liczę. Taka seria z gatunku - w sam raz na raz, która na długo w pamięci nie zagości.

No i teraz mam dylemat, bo to jedna z serii autorki. Nie wiem czy każda z nich jest taka i boję się sprawdzać. Jak Wy je oceniacie? Czytaliście pozostałe ? Macie swoją ulubioną ? Będę wdzięczna jak dacie znać na co warto zwrócić uwagę.

A tymczasem dziękuję za egzemplarze Wydawnictwu Niezwykłe i wracam do innej, niezwykłej książki tego wydawnictwa. A co Wy czytacie obecnie ? Miłego popołudnia :)

Lubicie spędzać z bohaterami książek dłuższe chwile ? Wiele razy padało na Ig pytanie czy lepsze są serie, czy jednotomówki, albo jaka długość książki jest idealna. Moim zdaniem wszystko zależy od historii. Są bohaterowie tak perfekcyjnie wykreowani, że ile tomów z nimi byśmy nie dostali, nie mamy dość. Ale są też historie, przy których można odnieść wrażenie, że są...

Sto razy się zarzekałam, że nie będę czytać trylogii i sto pierwszy raz się złamałam - czego oczywiście żałuję! Nie jest jakoś bardzo zła, bo autorka dobrze pisze, chyba ciut lepsza niż druga część i ciut gorsza niż pierwsza. Ale już mi się tak przejadła, że po połowie dosłownie kartkowałam. W kółko jedno i to samo. Końcówka przekombinowana, nie podobała mi się - cała książka o wielkich dwóch macho, a końcowo żaden się nie popisał.. Mam takie samo odczucie jak przy każdej trylogii - gdyby była z tego jedna, grubsza książka byłoby super, a tak wyszły przesłodzone flaki z olejem. U mnie koniec z trylogiami, definitywnie!

Sto razy się zarzekałam, że nie będę czytać trylogii i sto pierwszy raz się złamałam - czego oczywiście żałuję! Nie jest jakoś bardzo zła, bo autorka dobrze pisze, chyba ciut lepsza niż druga część i ciut gorsza niż pierwsza. Ale już mi się tak przejadła, że po połowie dosłownie kartkowałam. W kółko jedno i to samo. Końcówka przekombinowana, nie podobała mi się - cała...