https://www.facebook.com/KsiazkiIlubCzasopisma

Są takie utwory, które nie cierpiąc na natłok wydarzeń i porywających momentów wciągają bez reszty swoim klimatem i przekonującą narracją. To w nich przenikający do głębi nastrój gra pierwsze skrzypce. Powieść "Rebeka" Daphne du Maurier jest doskonałym przykładem takiego dzieła literatury, dzieła przeniesionego na kinowy ekran przez mistrza suspensu Alfreda Hitchcocka potrafiącego świetnie wykorzystać zalety książkowego pierwowzoru.

Opowieść poznajemy z perspektywy pani de Winter, drugiej żony Maxima de Wintera, niezwykle zamożnego człowieka będącego w posiadaniu najwspanialszej posiadłości w Anglii - Manderley. Kochankowie poznają się w Mone Carlo, z którego młodziutka i niedoświadczona dziewczyna zabrana zostaje w świat angielskiej, wymagającej elity. Brak obycia i pewności siebie wkrótce sprawią, że główna bohaterka dozna wielu przykrości. W posiadłości tak cudownej i wspaniałej skrywa się wiele upiorów. Jednym z nich jest Rebeka, zmarła żona Maxima, odpowiadająca za obecny kształt posiadłości. Nowa wybranka serca o wiele lat starszego od niej mężczyzny nie potrafi przezwyciężyć braku pewności siebie i z tego powodu staje się łatwym łupem zarówno dla zmarłej Rebeki jak i jej oddanej służącej pani Denvers, która zarządza Manderley w taki sposób jakby jej dawna chlebodawczyni nadal żyła. Oczywiście próżno w powieści szukać dosłownej ingerencji bytów nadprzyrodzonych w życie bohaterów, jednak silna osobowość Rebeki odcisnęła na otoczeniu tak mocne piętno, że młodej i naiwnej dziewczynie trudno jest przezwyciężyć dojmujący lęk i strach przed demoniczną panią Denvers oraz oczekiwaniami, jakie w jej mniemaniu, ma wobec niej otoczenie męża. I tak ze strony na stronę atmosfera się zagęszcza, stajemy się świadkami walki charakterów, powoli odkrywamy kolejne tajemnice bajecznej posiadłości i jej cudownej dawnej pani aż do punktu granicznego, w którym to narratorka utworu przechodzi przemianę.

"Rebeka" nie jest powieścią pełną ekscytujących wybuchów i emocjonalnych twistów fabuły (choć zwroty akcji są, bo jakżeby inaczej), a pomimo tego faktu jest niezwykle wciągającą historią, tak wybornie napisaną, że każde zdanie przynosi czytelnikowi przyjemność. Daphne du Maurier pisze w niezwykle kunsztowny, ale nieprzerysowany sposób. To niezwykła sztuka opowiadać o uczuciach tak subtelnie oddając ich charakter namacalnie i przekonująco. Niepokój towarzyszący narratorce udzielał mi się niezwykle mocno, niemal czułem się obserwowany przez upiorną panią Denvers, czułem na karku oddech zuchwałej i pełnej energii Rebeki.

https://ksiazkiilubczasopisma.blogspot.com/2019/01/czar-tajemniczego-manderley-rebeka.html

https://www.facebook.com/KsiazkiIlubCzasopisma

Są takie utwory, które nie cierpiąc na natłok wydarzeń i porywających momentów wciągają bez reszty swoim klimatem i przekonującą narracją. To w nich przenikający do głębi nastrój gra pierwsze skrzypce. Powieść "Rebeka" Daphne du Maurier jest doskonałym przykładem takiego dzieła literatury, dzieła przeniesionego na kinowy ekran...