DNF
Po przesłuchaniu 10% tekstu zorientowałam się, że kompletnie nic mnie w tej książce nie interesuje - ani fabuła, ani tym bardziej postacie.

DNF
Po przesłuchaniu 10% tekstu zorientowałam się, że kompletnie nic mnie w tej książce nie interesuje - ani fabuła, ani tym bardziej postacie.

Książka zapowiadała się ciekawie, przez co długo krążyła mi po głowie. Kiedy ją kupiłam, od razu zabrałam się za czytanie i jak się domyślacie... zawiodłam się.

Początek był świetny. Mówiłam o niej z pasją i z zapałem, bo naprawdę dobrze się bawiłam. Chciałam zobaczyć wojowniczkę z krwi i kości, walczącą o swój honor. Chciałam odstawić na bok romanse, proste schematy i miałam nadzieję zatopić się w wirze walk, gdzie pot i krew leją się strumieniami. Wszystko miało być okraszone motywem zdrady, co jeszcze bardziej podsycało mój zapał.

Finalnie otrzymałam bardzo prostą i schematyczną książkę. Mamy kilka walk z dzikimi zwierzętami, kilka podchodów do pokonania głównego antagonisty, o którym długo nic nie wiemy, a kiedy ten wreszcie wyciąga swoje karty na stół, okazuje się, że był nijaki i nie wart naszej uwagi.
Dialogi są sztywne, niekiedy nudne. Wszystko jest łatwe do przewidzenia. Pojawia się też wątek romantyczny, który jest młodzieżowy i niskich lotów.

Potencjał miała jedna z końcowych scen, gdzie na kilka minut nabrałam ochoty na czytanie. Powiedziałam sobie wtedy, że jeśli autorka ma zamiar skończyć tę książkę tak, jak mam nadzieję, że ją skończy (patrząc na to, jak rozwijała się ta scena) wybaczę jej wszystko i będę z tej lektury bardzo zadowolona. Chyba domyślacie się już, że nic takiego się nie stało. Złapano mnie za nos, tylko po to, żebym kolejny raz się rozczarowała.

Jeśli mogę ją komuś polecić, to może jedynie młodszym czytelnikom w wieku nastoletnim. Swoją drogą, gdybym miała podać kilka elementów, które mogłyby poprawić tę historię, to na pewno byłoby to:

- Stworzenie bardziej wiarygodnego antagonisty, który swoim zbyt impulsywnym i chaotycznym zachowaniem mógłby przejawiać strach, co dałoby bohaterce miejsce na rozmyślanie, kim tak naprawdę jest i dlaczego najpotężniejsza istota we wszechświecie się boi. Więcej scen, więcej dialogów, więcej chaosu.
- Motyw zdrady powinien zostać pociągnięty dalej, ewentualnie powinien pojawić się ponownie i kolejny raz skrzywdzić bohaterkę - wyłącznie w celu jej osobistej przemiany oraz w celu dołożenia dramaturgii do całej książki. Na końcu aż prosiło się, żeby skala emocji podskoczyła do góry i żeby czytelnik bardziej wczuł się w sytuację Rasmiry.
- Bohaterowie powinni być wielowymiarowi. Wszyscy są idealni w swoim fachu - jedni są wspaniałymi wojownikami, drudzy kowalami, trzeci medykami. Świat nie stoi na ideałach.
- Pod nieznanymi nam nazwami niebezpiecznych istot z krainy Rasmiry kryły się zwyczajne zwierzęta, a walka z nimi nigdy nie będzie ani satysfakcjonująca ani ciekawa, zwłaszcza jeśli trafia się trzeci albo czwarty raz z rzędu. Takie sceny nabierają rozmachu, kiedy któraś ze stron coś traci, kiedy narasta emocjonalność. Kiedy nie wiemy kto i czy na pewno, powinien ponieść porażkę. Może lepsza byłaby walka z człowiekiem, a nie ze zwierzęciem? Pokusiłabym się tu o motyw rywalizacji albo wyścigu, w którym dwie postacie muszą wykonać to samo zadanie i w którym jedna ze stron traci wszystko.
- Czemu zdradzona Rasmira, z zadaniem zabicia boga, miałaby nie złapać z nim nici porozumienia i finalnie przeżyć konflikt wewnętrzny związany z sensem swojej misji? Zabić kogoś, kto nas rozumie żeby odzyskać to, co utraciliśmy czy zostać wygnańcem ale z człowiekiem, wobec którego czujemy sympatię. Czyli kolejny raz - emocje i drama.

Wiele poprawiłabym w tej książce, żeby pociągnąć ją wyżej. Szkoda, że autorka nie miała na nią lepszego pomysłu. 5 gwiazdek z przymrużeniem oka.

Książka zapowiadała się ciekawie, przez co długo krążyła mi po głowie. Kiedy ją kupiłam, od razu zabrałam się za czytanie i jak się domyślacie... zawiodłam się.

Początek był świetny. Mówiłam o niej z pasją i z zapałem, bo naprawdę dobrze się bawiłam. Chciałam zobaczyć wojowniczkę z krwi i kości, walczącą o swój honor. Chciałam odstawić na bok romanse, proste schematy i...

Ciekawy pomysł na fabułę, można by było nieco bardziej rozbudować ten świat. Tak naprawdę podczas lektury poznajemy głównie życie wygnańca w pełnym niebezpieczeństw lesie. Główna bohaterka przebywając na wygnaniu musi nauczyć ufać obym, żeby przeżyć. A nie jest to łatwe, kiedy właśnie zawiodła się na swoich najbliższych. Mamy okazję zaobserwować jak zmienia się jej światopogląd oraz jak życie w dzikim lesie zmienia hierarchię jej wartości.

Ciekawy pomysł na fabułę, można by było nieco bardziej rozbudować ten świat. Tak naprawdę podczas lektury poznajemy głównie życie wygnańca w pełnym niebezpieczeństw lesie. Główna bohaterka przebywając na wygnaniu musi nauczyć ufać obym, żeby przeżyć. A nie jest to łatwe, kiedy właśnie zawiodła się na swoich najbliższych. Mamy okazję zaobserwować jak zmienia się jej...

Wojowniczka z Dzikiego Lasu" to mieszanka fantasy z książką przygodową, choć ma również poboczny wątek romantyczny. Fabuła skupia się na walce Rasmiry o odzyskanie swojego honoru, a jedyną szansą na to jest zabicie boga, który oczekuje ofiar od okolicznych wiosek. Pomimo pewnych niedoskonałości, historia ta jest wciągająca i pełna akcji (zwłaszcza końcówka).

Główna bohaterka, Rasmira, jest silną, dominującą wojowniczką. Trochę brakuje mi jej bardziej miękkiej, delikatnej strony dziewczyny... Lubię styl autorki, więc książkę pochłonęłam szybko. Jednak po lekturze czuję lekki niedosyt. Słabo zostali scharakteryzowani bohaterowie (z wyjątkiem Rasmiry),brak emocji i interakcji między nimi.

Wielkim plusem powieści jest broń, którą posługuje się główna bohaterka - topór. Miła odmiana od mieczy, sztyletów lub łuków, które dominują w fatastyce.

W moim odczuciu "Wojowniczka z Dzikiego Lasu" autorstwa Tricia Levenseller to ciekawa i dość oryginalna historia, choć nieco słabsza od serii "Córka króla piratów".

Wojowniczka z Dzikiego Lasu" to mieszanka fantasy z książką przygodową, choć ma również poboczny wątek romantyczny. Fabuła skupia się na walce Rasmiry o odzyskanie swojego honoru, a jedyną szansą na to jest zabicie boga, który oczekuje ofiar od okolicznych wiosek. Pomimo pewnych niedoskonałości, historia ta jest wciągająca i pełna akcji (zwłaszcza końcówka).

Główna...

Pomimo że to młodzieżówka, uważam że jest niesamowicie dziecinna i niedojrzała. Historia zupełnie przeciętna, pewnie byłaby idealnym ekwiwalentem programu rozrywkowego, gdyby nie błędy gramatyczne, leksykalne i jednen okropny błąd ortograficzny [sic!]. Najgorszym jednak aspektem całego tego doświadczenia książkowego jest to, że nie ma żadnego znaczenia czy fabuła ma miejsce w Dzikim Lesie, czy w szkole średniej, bo oprócz kilku anatomicznie niemożliwych stworzeń z dziwnymi nazwami, niczym się nie różni od disnejowskiej high-school dramy z płaskimi postaciami, nierozwiniętym światem, przewidywalnymi wydarzeniami i bezbarwną prozą.

Pomimo że to młodzieżówka, uważam że jest niesamowicie dziecinna i niedojrzała. Historia zupełnie przeciętna, pewnie byłaby idealnym ekwiwalentem programu rozrywkowego, gdyby nie błędy gramatyczne, leksykalne i jednen okropny błąd ortograficzny [sic!]. Najgorszym jednak aspektem całego tego doświadczenia książkowego jest to, że nie ma żadnego znaczenia czy fabuła ma miejsce...

Ciekawa fabuła, prosto nakreślony świat, ale wystarczająco, żeby było interesująco. Książka dla młodzieży, ale bardzo dobrze się czyta.

Ciekawa fabuła, prosto nakreślony świat, ale wystarczająco, żeby było interesująco. Książka dla młodzieży, ale bardzo dobrze się czyta.

Po przeczytaniu Córki Królowej Oceanu nie byłam niewiadomo jak zachwycona, ale wiedziałam, że do autorki jeszcze wrócę, bo jednak coś mnie zainteresowało. I bum, jestem i kurde, to było całkiem niezłe! Na plus zdecydowanie kreacja bohaterów, świat przedstawiony, TOPORY - to wszystko sprawiało, że słuchałam jak oczarowana i od strony fabularnej jestem bardzo zadowolona. A i bohaterka miała łeb na karku.

Na minus i to spory fakt, że sporo było takich momentów, gdzie akcja siadała i długo było nudnawo. Strasznie wybijało to z rytmu. No i zawiodłam się mocno, że ona tym toporem nie odrąbała paru głów, czekałam na taki zwrot akcji i pragnęłam krwi! I ja wiem, że to YA, ale nie takie rzeczy człowiek już widział.

Po przeczytaniu Córki Królowej Oceanu nie byłam niewiadomo jak zachwycona, ale wiedziałam, że do autorki jeszcze wrócę, bo jednak coś mnie zainteresowało. I bum, jestem i kurde, to było całkiem niezłe! Na plus zdecydowanie kreacja bohaterów, świat przedstawiony, TOPORY - to wszystko sprawiało, że słuchałam jak oczarowana i od strony fabularnej jestem bardzo zadowolona. A i...

Nie będę oszukiwać. Do tego czasu autorka mnie nie zawiodła i jej książki zawsze są dla mnie guilty pleasure oraz zawsze za krótkie. Choć w kwestii historii zawsze zakończona w punkt. Nie przytłacza, akcja nie pędzie, ale nie jest też nudno. Więc jak zwykle. Jestem zachwycona.

Nie będę oszukiwać. Do tego czasu autorka mnie nie zawiodła i jej książki zawsze są dla mnie guilty pleasure oraz zawsze za krótkie. Choć w kwestii historii zawsze zakończona w punkt. Nie przytłacza, akcja nie pędzie, ale nie jest też nudno. Więc jak zwykle. Jestem zachwycona.

Przyjemna młodzieżówka, która sama się czyta. W sam raz na jeden wieczór dla osób szukających zamkniętych historii.

Przyjemna młodzieżówka, która sama się czyta. W sam raz na jeden wieczór dla osób szukających zamkniętych historii.

Ciekawa,spójna i dość oryginalna historia.Silna,dominująca i wojownicza główna bohaterka,jednak nie pozbawiona też bardziej miękkich cech.Książka napisana dobrym stylem,ale dla mnie ma pewne braki.Lubię wątki romantyczne i wolę, gdy są bardziej wyraziste.Postacie mogłyby mieć mocniej zarysowane charaktery,więcej uczuć,emocji i interakcji między sobą.Momentami się dłużyło, ale mimo wszystko to niezła książka.

Ciekawa,spójna i dość oryginalna historia.Silna,dominująca i wojownicza główna bohaterka,jednak nie pozbawiona też bardziej miękkich cech.Książka napisana dobrym stylem,ale dla mnie ma pewne braki.Lubię wątki romantyczne i wolę, gdy są bardziej wyraziste.Postacie mogłyby mieć mocniej zarysowane charaktery,więcej uczuć,emocji i interakcji między sobą.Momentami się dłużyło,...