informacje zerznięte toczka w toczkę z wikipedii . tam do przeczytania w 5 minut .

informacje zerznięte toczka w toczkę z wikipedii . tam do przeczytania w 5 minut .

SUPER, mega fajnie napisane, plus lubię książki historyczne/faktu napisane z punktu widzenia postaci historycznej. Coś idealnego dla wielbicieli kryminałów medycznych. Chyba nawet lepsze od Tess Gerritsen 🤯 (no way)

SUPER, mega fajnie napisane, plus lubię książki historyczne/faktu napisane z punktu widzenia postaci historycznej. Coś idealnego dla wielbicieli kryminałów medycznych. Chyba nawet lepsze od Tess Gerritsen 🤯 (no way)

Z jednej strony ciekawa i poruszająca, z drugiej - mam wrażenie , że do tematyki kompletnie nie pasuje pierwszoosobowa narracja. Wprowadza to zbędną fikcję literacką tam, gdzie jej nie potrzeba.

Z jednej strony ciekawa i poruszająca, z drugiej - mam wrażenie , że do tematyki kompletnie nie pasuje pierwszoosobowa narracja. Wprowadza to zbędną fikcję literacką tam, gdzie jej nie potrzeba.

Poraz kolejny Pan Max mnie zaskoczył!
Ale niestety mam pewne zastrzenia..
Książka mi się trochę dłużyła i ze wszystkich książek Czornyjego o zbrodniarzach wojennych ta była najnudniejsza.. nie podobała mi się także część gdzie naszego Mengele odwiedza pracownik Pierwszego Sekretariatu Stanu w Ministerstwie Propagandy Karl Neuman nasz główny bohater opowiada mu całą swoją historię aż do momentu gdy znalazł się w obozie jako lekarz obozowy, czytanie tej części bardzo mnie niestety zmęczyło Ale wiem że ta historia jest istotna.
Sam wątek badań doktora był niesamowity i interesujący! Jego eksperymenty i niezdrowa fascynacja bliźniakami, muszę przyznać że sama byłam ciekawa tych eksperymentów.
Moim zdaniem Josef Mengele był najmilszym jak kolwiek to nie brzmi z wszystkich zbrodniarzy o których czytałam. Podczas badania bliźniaków dal im nawet po cukierku i zastrzelił gdyż inaczej by trafili do komory gazowej, zaznaczę że NIE USPRAWIEDLIWIAM JEGO ZACHOWAŃ I TEGO CO ZROBIŁ, w dalszym ciągu był to zły człowiek który zrobił dużo złego.
*UWAGA może być możliwy spojler*
Zakończenie..ah tak, mimo że Anioł śmierci nie został skazany a wrecz unikną egzekucji gdyż się ukrywał i tak zmarł (utoną) jak widać karma dopada wszystkich nawet po tylu latach.
Przytoczę tu słowa Pana Maxa z posłowia "Ciekawosc jest ponoć pierwszym stopniem do piekła, a jednak...Pewnym jest, że im bardziej złożona osobowość, tym bardziej fascynująco zaspokaja się ową ciekawosc"
Oto te słowa myślę że idealnie opisują to co uważam o książce i jakie emocje mi towarzyszyły przy czytaniu.

Poraz kolejny Pan Max mnie zaskoczył!
Ale niestety mam pewne zastrzenia..
Książka mi się trochę dłużyła i ze wszystkich książek Czornyjego o zbrodniarzach wojennych ta była najnudniejsza.. nie podobała mi się także część gdzie naszego Mengele odwiedza pracownik Pierwszego Sekretariatu Stanu w Ministerstwie Propagandy Karl Neuman nasz główny bohater opowiada mu całą swoją...

Jeszcze jeden psychopata; ten usprawiedliwiał swoje sadystyczne skłonności, naukowymi badaniami.
Książka jak to u Czornyja napisana w formie pierwszoosobowej, więc nie tylko dowiadujemy się o eksperymentach Mengele, ale co w danej chwili myślał; co tak naprawdę myślał i co nim kierowało, tego się już nie dowiemy, bo utopił się jako wolny człowiek w Ameryce Południowej.
Dlaczego różne kraje, może nie super demokratyczne, ale jednak z jakimś porządkiem prawnym, dawały azyl takim zbrodniarzom, dla mnie jest to niezrozumiałe do dziś.

Mengele dla mnie był tchórzem, bo jeśli czuł się takim patriotą i był entuzjastą nazizmu, to zamiast uciekać jak szczur, powinien zginąć z bronią w ręku, no ale to przypadłość 99 % podobnych kanalii.

Jeszcze jeden psychopata; ten usprawiedliwiał swoje sadystyczne skłonności, naukowymi badaniami.
Książka jak to u Czornyja napisana w formie pierwszoosobowej, więc nie tylko dowiadujemy się o eksperymentach Mengele, ale co w danej chwili myślał; co tak naprawdę myślał i co nim kierowało, tego się już nie dowiemy, bo utopił się jako wolny człowiek w Ameryce...

Autor zastosował w książce ciekawy zabieg, a mianowicie perspektywę pierwszoosobową. Wszedł do potencjalnych myśli i emocji psychopatycznego umysłu zbrodniarza. Jeszcze dobitniej sprawiło to, że czyny "Anioła Śmierci z Auschwitz" trafiają do świadomości czytelnika i szokują. Poznajemy też życiorys Mengele.Dowiadujemy się, jak to się stało, że trafił do miejsca, które okryło go taką "sławą i gdzie spędził lata życia po zakończeniu wojny. Wielokrotnie musiałam przerwać czytanie, bo skala opisanego okrucieństwa była straszna. Niestety, życie potrafi napisać straszniejsze scenariusze, niż najwymyślniejszy pisarz. Lektura tej książki nie należała do łatwych. Mimo wszystko polecam ją osobom, które interesują się tematyką wojenną.

Autor zastosował w książce ciekawy zabieg, a mianowicie perspektywę pierwszoosobową. Wszedł do potencjalnych myśli i emocji psychopatycznego umysłu zbrodniarza. Jeszcze dobitniej sprawiło to, że czyny "Anioła Śmierci z Auschwitz" trafiają do świadomości czytelnika i szokują. Poznajemy też życiorys Mengele.Dowiadujemy się, jak to się stało, że trafił do miejsca, które okryło...

Dziwnie napisana niby jako biografia, niby jako historia, nie wiadomo co brać jako fakt, co jako fikcje, w takiej tematyce taki zabieg średnio mi się podoba. Nie mniej jednak, czyta się szybko, książka jest ciekawa i pokazuje obraz ze strony oprawcy, a nie ofiar jak większość książek o obozach koncentracyjnych. Jak dla mnie za mało skupia się na poszczególnych przypadkach, co dobitnie ukazałoby potworną naturę Mengele (nie żeby tego w ogóle nie było, bo jest, jednak opowieść skupia się w dużej mierze na ukazaniu toku myślenia '' doktora'' i tłumaczeniu sobie czynów, które robi, a nie dokładnym opisie działań na konkretnych przypadkach).

Dziwnie napisana niby jako biografia, niby jako historia, nie wiadomo co brać jako fakt, co jako fikcje, w takiej tematyce taki zabieg średnio mi się podoba. Nie mniej jednak, czyta się szybko, książka jest ciekawa i pokazuje obraz ze strony oprawcy, a nie ofiar jak większość książek o obozach koncentracyjnych. Jak dla mnie za mało skupia się na poszczególnych przypadkach,...

Jako książka fabularna - bardzo dobra.
Czyta się szybko, jednak liczyłam na więcej faktów.

Jako książka fabularna - bardzo dobra.
Czyta się szybko, jednak liczyłam na więcej faktów.

Nie cierpię książek biograficznych, w których autor głośno wyraża i myśli i uczucia bohatera (akurat w tym przypadku antybohatera).
Więcej tu fikcji niż faktu.

Nie cierpię książek biograficznych, w których autor głośno wyraża i myśli i uczucia bohatera (akurat w tym przypadku antybohatera).
Więcej tu fikcji niż faktu.

Napisana w 1 osobie powieść? biografia?, reportaż? o tym może zdecydować indywidualnie czytelnik. Dla mnie ciekawe zderzenie z człowiekiem psychicznie zadufanym w sobie i swoich medycznych skłonnościach, zabójcą w białych rękawiczkach czy w końcu zbawcą świata jak można domniemać wczytując w jego dialog z samym sobą. Moim zdaniem bardzo cenna pozycja.

Napisana w 1 osobie powieść? biografia?, reportaż? o tym może zdecydować indywidualnie czytelnik. Dla mnie ciekawe zderzenie z człowiekiem psychicznie zadufanym w sobie i swoich medycznych skłonnościach, zabójcą w białych rękawiczkach czy w końcu zbawcą świata jak można domniemać wczytując w jego dialog z samym sobą. Moim zdaniem bardzo cenna pozycja.