Książka dosyć ciężka i przytłaczająca przy czytaniu na raz. Dobrze robić przerwy, wtedy jest z pewnością lepsza w odbiorze.

Książka dosyć ciężka i przytłaczająca przy czytaniu na raz. Dobrze robić przerwy, wtedy jest z pewnością lepsza w odbiorze.

Świetna książka. Gdy bliski mi człowiek kilka lat temu zrezygnował z życia, czułem jakby podłoga się pode mną zapadała.
Pamiętam dokładnie moment w którym dowiedziałem się o śmierci. Odbierałem kolejne połączenia w call centre.

Wychodząc biegiem z pracy, płakałem i totalnie nie wiedziałem co robić.
I nie widziałem jeszcze przez długi czas.

Moim największym problemem wtedy było to, że zapuszczałem się w okolice, w których nie powinienem być sam.

Jednym z cytatów z książki, który wziąłem na zawsze do siebie był cytat Anne Lamott:
"Mój umysł to kiepska okolica. Staram się nie zapuszczać sama".
Reszta recenzji znajduje się tutaj: https://www.linkedin.com/posts/paweljaczewskipl_jednaksiazkawtygodniu-wszystkichagjwiafvtych-activity-7125422240153673729-GfKK?utm_source=share&utm_medium=member_desktop

Świetna książka. Gdy bliski mi człowiek kilka lat temu zrezygnował z życia, czułem jakby podłoga się pode mną zapadała.
Pamiętam dokładnie moment w którym dowiedziałem się o śmierci. Odbierałem kolejne połączenia w call centre.

Wychodząc biegiem z pracy, płakałem i totalnie nie wiedziałem co robić.
I nie widziałem jeszcze przez długi czas.

Moim największym problemem...

Przez bardzo długi czas żałoba kojarzyła mi się z określonym czasem po stracie kogoś bliskiego, czarnym ubiorem i wycofaniem się z życia towarzyskiego.
Teraz dla mnie czas żałoby to etapy klasyczne: zaprzeczenie, gniew, targowanie się, depresja i akceptacja. To bardzo elastyczny czas, nie zawsze występują w takiej kolejnością i nie każdy przeżywa każdy etap. Każdy z nas inaczej przeżywa żałobę, jedni będą pogrążać się w smutku wiele lat, inni szybko wrócą do życia sprzed trudnych doświadczeń, jedni będą pokazywać wszystkie swoje emocje, a inni będą przeżywać je skrycie, najważniejsze być oboko, nie narzucać swojego sposobu przeżywania żałoby.
Żałoba to nie tylko czas po śmierci, to także czas po stracie pracy, po zakończonej relacji, po stracie ciąży, żałoba to także czas po rzeczach, które nigdy się nie wydarzą.
Co się dzieje w momencie kiedy ekspert od żałoby i straty, sam doświadcza najboleśniejszej straty? Staje się ojcem, który stracił syna, szuka pomocy i sposób, żeby uczcić pamięć syna, wychodzi z roli terapeuty i staje się pacjentem.
Książka, którą trudno się czyta, jest dużo trudnych doświadczeń i emocji, które są wypełnione promykiem nadziei.

Przez bardzo długi czas żałoba kojarzyła mi się z określonym czasem po stracie kogoś bliskiego, czarnym ubiorem i wycofaniem się z życia towarzyskiego.
Teraz dla mnie czas żałoby to etapy klasyczne: zaprzeczenie, gniew, targowanie się, depresja i akceptacja. To bardzo elastyczny czas, nie zawsze występują w takiej kolejnością i nie każdy przeżywa każdy etap. Każdy z nas...

Wielu z nas wydaje się, że żal po stracie z czasem osłabnie. Tak nie będzie. To my musimy go przerosnąć. Musimy stać się architektami naszego życia po stracie.
Serce może człowiekowi pęknąć, a on sam może dojść do wniosku, że tylko jedna rzecz nadawała znaczenie jego istnieniu. W rzeczywistości w każdym z nas drzemie cel, który można na nowo odnaleźć. Czasem może nam się wydawać, że wraz z bliskim straciliśmy sens życia, ale to nie jest prawda. Możemy nadal utrzymywać wartościowe relacje z tymi, którzy żyją. Możemy nawiązywać też nowe. To wszystko odbywać się będzie bez uszczerbku dla miłości do osoby, która zmarła. To będzie tę miłość tylko ubogacać.

Wielu z nas wydaje się, że żal po stracie z czasem osłabnie. Tak nie będzie. To my musimy go przerosnąć. Musimy stać się architektami naszego życia po stracie.
Serce może człowiekowi pęknąć, a on sam może dojść do wniosku, że tylko jedna rzecz nadawała znaczenie jego istnieniu. W rzeczywistości w każdym z nas drzemie cel, który można na nowo odnaleźć. Czasem może nam się...