Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W życiu doczesnym żałoba jest opcjonalna. To prawda. Nie trzeba doświadczać żałoby, ale uniknąć można jej tylko w jeden sposób – unikając miłości. Miłość i żałoba są ze sobą nierozerwalnie związane.

Cierpienie jest proporcjonalne do miłości, którą darzyliśmy utraconą osobę. Im mocniej kogoś kochaliśmy, tym silniejszy odczuwamy ból. W pewnym momencie jednak stwierdzicie, że ten ból ma również drugą stronę – i jest nią miłość. Że miłość to tak naprawdę druga strona bólu.

(...) miłość była, jest i będzie. Była w dobrych chwilach, a potem w chorobie, śmierci i w żałobie. Nigdy jej nie zabrakło, trwała nawet w najgorszych momentach. Śmierć nie ma mocy, aby położyć kres miłości.

(...) można opłakiwać kogoś, kogo się kocha, a mimo to żyć dalej.

Wielu z nas wydaje się, że żal po stracie z czasem osłabnie. Tak nie będzie. To my musimy go przerosnąć.

Najgorszym rodzajem straty jest ta twoja.

Człowiek jest utkany z miłości. Jesteśmy sumą całej miłości. Jeśli choć raz poczuliście w życiu prawdziwą miłość, to ona zostanie z wami w najstraszliwszych momentach. Miłość nigdy nie umiera. Trwa w najmroczniejszych chwilach. Nawet gdy wszystko inne ustaje, ona nadal jest obecna.

Śmierć stanowi koniec życia, nie stanowi natomiast końca relacji, miłości, ani nadziei.

Nie wiem, w jaki sposób Wszechmogący decyduje, kto ma żyć, a kto ma umrzeć. A może rządzi tym przypadek, a On jest razem z nami w tej losowości?

Miłość przecież nie umiera wraz z osobą, którą kochaliśmy. Ona nie znika. Ona zostaje.