Wydawnictwo IX odwala kawał świetnej roboty - tak z antologiami, jak i nowymi pisarzami oraz wydawaniem rzeczy starszych, zapomnianych, niszowych. La-Bas wydaje się bardziej dla miłośników gatunku, nie jestem pewien, czy mogłoby się spodobać z marszu osobie liczącej na diabelski thriller horror; to bardziej historycyzująca powieść refleksyjna, porównując do polskiego poletka -trochę jak gdyby Miciński był mniej lucyferystą, a bardziej satanistą, mniej "niesamowity", a bardziej beletrystyczny. Ciekawa lektura.

Wydawnictwo IX odwala kawał świetnej roboty - tak z antologiami, jak i nowymi pisarzami oraz wydawaniem rzeczy starszych, zapomnianych, niszowych. La-Bas wydaje się bardziej dla miłośników gatunku, nie jestem pewien, czy mogłoby się spodobać z marszu osobie liczącej na diabelski thriller horror; to bardziej historycyzująca powieść refleksyjna, porównując do polskiego...

Durtal pisząc książkę o wzlocie i upadku satanisty-rzeźnika Gillesie de Rais stara się odkryć, czy kult satanistów przetrwał do jego czasów, jak i odpowiedzieć na pytanie: jak mogło do tego dojść?
Rozmowy z przyjaciółmi w wieży dzwonnika Carhaixa, romans z niepokojącą femme fatale, historia Gillesa i w końcu postać kanonika Docre - całość zazębia się prowadząc do niepokojącego finału, który spada na czytelnika niczym miecz Damoklesa. Historia samego autora powieści wskazuje jednak, jak bardzo różnić mogłaby się postawa Durtala, gdyby nie była wyidealizowanym obrazem samego Huysmana. Gratka dla miłośników powolnych, gotyckich powieści.

Durtal pisząc książkę o wzlocie i upadku satanisty-rzeźnika Gillesie de Rais stara się odkryć, czy kult satanistów przetrwał do jego czasów, jak i odpowiedzieć na pytanie: jak mogło do tego dojść?
Rozmowy z przyjaciółmi w wieży dzwonnika Carhaixa, romans z niepokojącą femme fatale, historia Gillesa i w końcu postać kanonika Docre - całość zazębia się prowadząc do...

Na tę książkę długo trzeba było czekać - grubo ponad sto lat. Wstęp do odysei duchowej Durtala.
Jak to dobrze, że książka w końcu ukazała się po polsku w całkiem niezłym przekładzie i bez błędów redaktorsko-korektorskich.

Na tę książkę długo trzeba było czekać - grubo ponad sto lat. Wstęp do odysei duchowej Durtala.
Jak to dobrze, że książka w końcu ukazała się po polsku w całkiem niezłym przekładzie i bez błędów redaktorsko-korektorskich.

Schyłek pozytywizmu. Francja. Poznajmy Durtala, pisarza znudzonego współczesnym mu światem. Durtal postanawia skupić się na postaci XV wiecznego mordercy dzieci, Gillesa de Rais. Wyrusza w mroczną podróż przez świat okultyzmu i satanizmu. Durtal odkrywa, że satanizm nie jest jedynie zapomnianą pieśnią przeszłości, a przez lata ewoluował i bardzo dobrze radzi sobie również we współczesnej mu Francji. Do pisarza dochodzą pogłoski o owianym złą sławą Docrem. W podróży do samego centrum okultyzmu Durtalowi towarzyszy jego kochanka, Madame Chantelouve.

Dzięki Huysmansowi fundujemy sobie podróż do XIX Francji. Poznajemy pisarza, który zafascynowany osobą Gillesa de Rais postanawia napisać jego biografię. Podczas poszukiwania informacji do napisania książki, Durtal zanurza się coraz głębiej w mroczny świat satanizmu.
Czego w tej książce nie było?! Tak naprawdę jest tutaj dla każdego coś dobrego! Spotykamy świetne, niezwykle plastyczne opisy - opis umierającego na krzyży Jezusa już na samym początku książki dosłownie wbija w buty! Mamy wrażenie, że nie czytamy książki, a oglądamy widok przedstawiony przez autora na własne oczy! Potem otrzymujemy cały szereg opinii na temat XIX świata! Huysmans w usta bohaterów swojej książki wkłada wypowiedzi będące odzwierciedleniem ówczesnych realiów oraz filozofii.
Spotykamy tutaj rozległe morze mroku, na którym co jakiś czas pojawia się mocno zarysowana warstwa obyczajowa, a nawet nieco zmysłowości.
Czytając "Tam" miałem wrażenie, że jednak jak na książkę, która dotyczy tak mrocznego tematu, jest tutaj zbyt mało bluźnierstwa! Jest tutaj jakoś grzecznie, jakby autor próbował sam siebie ocenzurować. Jednak już po chwili przypomniałem sobie, że książka powstała w XIX wieku i była skierowana do całkiem innego odbiorcy niż jesteśmy my współcześnie! Dzisiaj jesteśmy dużo bardziej uodpornieni na różnego rodzaju okrucieństwa, a także bluźnierstwa. W momencie publikacji książki po raz pierwszy musiała ona na pewno konkretnie wstrząsnąć czytelnikiem! Zwłaszcza wydarzenia jakie rozgrywają się już pod jej koniec! Tutaj niż nie było żadnej ulgi! Nie było cenzury! Autorowi zupełnie spadł nadający łagodniejszy ton kaganiec i do głosy doszła jego mroczniejsza natura!
Warto również przyjrzeć się fragmentom książki, które są poświęcone bezpośrednio Panu de Rais! Te fragmenty czyta się z wielkim zainteresowaniem! Tutaj autor zdał egzamin na szóstkę!

No dobra! Mamy dużo mroku, mamy opis realiów XIX Francji, zarys dziejów okultyzmy i satanizmu i nieco filozofii. Otrzymaliśmy wszystko to, czego oczekiwaliśmy. Może jednak jest tutaj coś, co próbowało wybić nas z rytmu podczas lektury? A no jest! Ale zaznaczam, że mimo tych zabiegów i tak nie zostałem całkiem wybity z rytmu i nadal z ciekawością brnąłem coraz dalej! A cóż to za zabiegi autora próbowały mnie od lektury odciągnąć? Pamiętacie jeszcze Panią Chantelouve, o której wspomniałem kilka linijek wyżej? Nie jestem typem romantyka i potajemne schadzki naszego Durtala ze swoją kochanką, ich zmysłowość, wahania bohatera na temat tego co zrobić dalej zaczynały momentami przypominać mi rozterki Wokulskiego z "Lalki" Bolesława Prusa. Mimo, że przeczytałem tę lekturę "od deski do deski" i szczerze przyznam, że mi się podobała, to zabiegi tego rodzaju w książce Huysmansa wypadały jak dla mnie nieco podejrzanie i z czasem troszkę mnie drażniły. Całe szczęście już po tych bardziej lub mniej miłosnych fragmentach książka wracała na dawne, bardziej mroczne tory.

Huysnans przedstawia nam powieść, której akcja rozgrywa się dosyć leniwie. Nie jest to dla mnie w każdym razie żadna wada! Tutaj nie potrzeba pośpiechu, nie potrzeba wartkiej akcji. "Tam" zabiera Was w swój świat! Tempo jakie w tym świecie rządzi idealnie oddaje jego ducha!

Jeżeli lubicie klasyki, książki łączące w sobie mrok, okultyzm, satanizm oraz odniesienia do ówczesnych sposobów myślenia i nie odstrasza Was wolno rozgrywająca się akcja, to powieść Huysmansa idealnie do Was przemówi! Ja z jej lektury jestem zadowolony! Wyruszcie wraz z Durtalem w poszukiwania informacji do biografii Gillesa de Rais, zajrzyjcie z nim wprost w mroczną otchłań okultyzmu! Warto!

Schyłek pozytywizmu. Francja. Poznajmy Durtala, pisarza znudzonego współczesnym mu światem. Durtal postanawia skupić się na postaci XV wiecznego mordercy dzieci, Gillesa de Rais. Wyrusza w mroczną podróż przez świat okultyzmu i satanizmu. Durtal odkrywa, że satanizm nie jest jedynie zapomnianą pieśnią przeszłości, a przez lata ewoluował i bardzo dobrze radzi sobie również...

"Jeśli się nad tym zastanowić, literatura ma tylko jeden powód swego istnienia: ratuje człowieka przed ohydą życia".

Trzeba było grubo ponad stu lat, żeby doczekać się tłumaczenia tej nieprzeciętnej książki. "Là-Bas" to świadectwo tamtej epoki wraz z jej obsesjami, klimatem intelektualnym, wyszukanym językiem oraz skłonnościami do metafizyki i okultyzmu.

Nie mam całkowitej pewności, ale sądzę, że miłośnicy dekadencji, tropiciele tajemnic, jak również tkliwi nihiliści z zacięciem do eskapizmu i malkontenctwa, odnajdą w tej powieści przyjemność lektury. W dużej mierze jest to zasługa bogatego i plastycznego języka za którego pośrednictwem wtajemniczamy się w mroczną historię Gillesa de Rais i okultystyczny półświatek Paryża schyłku XIX w.

Mam wrażenie, że urok i fenomen stylu Huysmansa polega na umiejętnym operowaniu kontrastami, przejściami między sferą sacrum a profanum. Z jednej strony mamy wyrafinowany, erudycyjny język, którym posługują się bohaterowie – rozprawiający o współczesnej im literaturze oraz dawnej obrzędowości i tajnych kultach – z drugiej strony nie brakuje jaskrawego, specyficznego dla tego autora poczucia humoru oraz ironicznego epatowania naturalizmem.

Mnie to przekonuje, bowiem czymże jest życie, jeśli nie koniecznością kluczenia pomiędzy pięknem a brzydotą – wzniosłością piramid, a obowiązkiem udrożnienia rury odpływowej? Wiecie co mam na myśli; nieunikniony konflikt między siłą wyobraźni, a wulgarnością codziennej krzątaniny. Przede wszystkim o tym jest ta książka. Polecam!

"Jeśli się nad tym zastanowić, literatura ma tylko jeden powód swego istnienia: ratuje człowieka przed ohydą życia".

Trzeba było grubo ponad stu lat, żeby doczekać się tłumaczenia tej nieprzeciętnej książki. "Là-Bas" to świadectwo tamtej epoki wraz z jej obsesjami, klimatem intelektualnym, wyszukanym językiem oraz skłonnościami do metafizyki i okultyzmu.

Nie mam...

„Przeintelektualizowana ?”
Początki bywają trudne. Tak było z powieścią „Tam…” Ledwie zacząłem, natrafiłem na ścianę literackich dywagacji o „naturalizmie”. Kartka po kartce i nie zapowiadało się lepiej. Prawie się poddałem. Dopiero historia „marszałka” nieco rozpaliła w kominku „ciekawości”. Rozważania na tematy ówczesnego satanizmu utrzymały ogień.
Powieść na pierwszy rzut oka jest wyjątkowo pasywna jeśli chodzi o akcje. Można powiedzieć, że poza stosunkami damsko-męskimi z gatunku „zdradzona wife” i książki o sodomicie prawie jej nie ma. Wszystko jest podporządkowane ukazaniem kulis satanizmu w ówczesnym postrzeganiu. Jest to brutalny i jednostronny obraz, kultu stojącego w opozycji do kościoła katolickiego. Pełnego wyrafinowanej pedofilii i okrucieństwa (Czytających dziś – piszę o satanistach). Bardzo mało jest rozważań dotyczących duchowości, a większość dotyczy szczegółów obrządku. Oczywiście, ów satanizm jest przemieszany z wieloma innymi kultami i mitami. Czytając niektóre opisy zastanawiałem się, skąd autor bierze wzorce ? Samo przetworzenie tak perwersyjnych informacji świadczy, że autor miał mocne nerwy, albo bujną nie mieszczącą się normach wyobraźnię.
W „powieści” zastosowano ciekawy mechanizm. Pod pretekstem pisania książki pokazano satanizm w czasach minionych, a zbieranie informacji do niej, odsłaniało kulisy kultu współczesnego autorowi.
Można porównać zmieniające się realia, choć środki wyrazu pozostają tradycyjne.
Książka kończy, się tak jakby „dalej już się nie chciało”. Kulminacją jest opis czarnej mszy. Potem jest już studzenie węgli po lichym ogniu w kominku.
Dla kogo jest ta książka, bo na pewno nie dla każdego. Myślę, że powinny sięgnąć po nią osoby chcące poznać stan ówczesnej wiedzy na temat religii katolickiej i jej przeciwności.
W publikacji jest wiele odniesień do ówczesnej ezoteryki, nie tylko stojącej w opozycji. Te rozważania są również ciekawe.
Książka bardziej przypomina naukową rozprawę niż powieść ze wszystkimi jej elementami i tak lepiej jest do niej podchodzić.
Dość interesujące zjawisko obrosłe legendami, z którymi można się skonfrontować, choć nie jest to łatwe.
Na własną odpowiedzialność.

„Przeintelektualizowana ?”
Początki bywają trudne. Tak było z powieścią „Tam…” Ledwie zacząłem, natrafiłem na ścianę literackich dywagacji o „naturalizmie”. Kartka po kartce i nie zapowiadało się lepiej. Prawie się poddałem. Dopiero historia „marszałka” nieco rozpaliła w kominku „ciekawości”. Rozważania na tematy ówczesnego satanizmu utrzymały ogień.
Powieść na pierwszy...

Po okładce, genialnej w swojej prostocie, spodziewałem się jednak czego lepszego, ciekawszego, co wywołało u mnie zaciekawienie satanizmem czy choćby delikatne strach. Niestety więcej tu było o miłości niż o samym de Rais czy satanizmie. Końcówka też mnie trochę rozczarowała. Jednakże książkę czytało się płynnie, podobał mi się styl autora.

Po okładce, genialnej w swojej prostocie, spodziewałem się jednak czego lepszego, ciekawszego, co wywołało u mnie zaciekawienie satanizmem czy choćby delikatne strach. Niestety więcej tu było o miłości niż o samym de Rais czy satanizmie. Końcówka też mnie trochę rozczarowała. Jednakże książkę czytało się płynnie, podobał mi się styl autora.