Jonas Noreika, Kapitan Wiatr, bohater narodowy Litwinów, dziadek aktorki książki, Silvi Foti, bożyszcze rodziny i przyjaciół okazuje się niemieckim kolaborantem, antysemitą, bezpośrednio winnym mordu kilku tysięcy Żydów. Historia bardzo ciekawa, niestety przedstawiona w nadzwyczaj nudny sposób. Książkę niestety wymęczyłam, a chciałam ją przeczytać. Nie polecam. Nawiasem mówiąc, nie czuję sympatii do narodu litewskiego! I w tym po raz kolejny utwierdziła mnie ta lektura.

Jonas Noreika, Kapitan Wiatr, bohater narodowy Litwinów, dziadek aktorki książki, Silvi Foti, bożyszcze rodziny i przyjaciół okazuje się niemieckim kolaborantem, antysemitą, bezpośrednio winnym mordu kilku tysięcy Żydów. Historia bardzo ciekawa, niestety przedstawiona w nadzwyczaj nudny sposób. Książkę niestety wymęczyłam, a chciałam ją przeczytać. Nie polecam. Nawiasem...

Wynudziłam się okrutnie..."siłowo" wbrew zdrowej logice przeczytałam do końca w tempie 1 rozdział na dobę, 10 razy po drodze przynajmniej chciałam ją odłożyć do kąta...jednak takim jestem typem, ze jesli cos zacNe czytać zwykle musze przeczytać do końca ... oj, nie polecam, nie polecam....mam poczucie zmarnowanego czasu...

Wynudziłam się okrutnie..."siłowo" wbrew zdrowej logice przeczytałam do końca w tempie 1 rozdział na dobę, 10 razy po drodze przynajmniej chciałam ją odłożyć do kąta...jednak takim jestem typem, ze jesli cos zacNe czytać zwykle musze przeczytać do końca ... oj, nie polecam, nie polecam....mam poczucie zmarnowanego czasu...

No nie jest to książka tak pasjonująca żeby nie można było się oderwać, ale prawie mnie też nie nudziła i nie uważam żeby była szczególnie rozwleczona.
Autorka miała pisać o dziadku bohaterze, a okazało się, że musi napisać o dziadku współodpowiedzialnym zbrodni... I tak naprawdę dla mnie najciekawszym aspektem książki były raczej przeżycia autorki - to jak poznawała cała historię, jak odkrywała prawdę i co postanawiała w związku z tym zrobić. A także dramatyczne przeżycia z jej własnego życia... I ja bym powiedział, że bardziej o tym jest ta książka niż o historii Litwy (choć i o tym sporo się dowiemy).

(czytana/słuchana: 11-21.01.2024, Legimi)
4/5 [7/10]

No nie jest to książka tak pasjonująca żeby nie można było się oderwać, ale prawie mnie też nie nudziła i nie uważam żeby była szczególnie rozwleczona.
Autorka miała pisać o dziadku bohaterze, a okazało się, że musi napisać o dziadku współodpowiedzialnym zbrodni... I tak naprawdę dla mnie najciekawszym aspektem książki były raczej przeżycia autorki - to jak poznawała cała...

Podziwiam autorkę za wytrwałość i odwagę w poruszeniu tak trudnego tematu i rzetelnym przeprowadzeniu go do końca. I choć historia jest bardzo interesująca, to samą książkę czytało mi się strasznie ciężko

Podziwiam autorkę za wytrwałość i odwagę w poruszeniu tak trudnego tematu i rzetelnym przeprowadzeniu go do końca. I choć historia jest bardzo interesująca, to samą książkę czytało mi się strasznie ciężko

Uwielbiam książki historyczne, ale ta kompletnie nie przypadła mi do gustu. Zaciekawił mnie temat dotyczący zbrodni popełnionych przez Jonasa Noreikę, który był uważany za bohatera narodowego Litwy. Książka napisana jest przez wnuczkę bohatera książki, która przez lata uważała go za ideał. Niestety prawda jaką odkryła burzy wszystko. Nie znam historii Litwy i w sumie sporo się z książki dowiedziałam. Ale jest w niej tak dużo dat, nazwisk i wydarzeń, że można się zanudzić i w tym wszystkim pogubić. Miałam wrażenie, że napisana jest na siłę. Dobrze, że czytałam ją po jednym rozdziale w ramach #CzytAkcja zorganizowanej przez Bookieciarnia bo chyba bym nie dotrwała do końca.

Uwielbiam książki historyczne, ale ta kompletnie nie przypadła mi do gustu. Zaciekawił mnie temat dotyczący zbrodni popełnionych przez Jonasa Noreikę, który był uważany za bohatera narodowego Litwy. Książka napisana jest przez wnuczkę bohatera książki, która przez lata uważała go za ideał. Niestety prawda jaką odkryła burzy wszystko. Nie znam historii Litwy i w sumie...

Temat książki niezwykle dla mnie interesujący. To moja druga lektura o Holokauście na Litwie. Niestety do poziomu "Naszych" Ruty Vanagaite i Efraima Zuroffa daleko. Mimo wszystko warto ją przeczytać przede wszystkim ze względu na osobę autorki. To opis jej drogi, jaką przeszła wyobrażeniach o swoim zmarłym dziadku: od litewskiego bohatera narodowego do zbrodniarza wojennego... Nie jest łatwo zrzucić z piedestału przodka.
Na minus książki - zdecydowanie za długa, niektóre opisy zupełnie nic nie wnoszące do tematu.

Temat książki niezwykle dla mnie interesujący. To moja druga lektura o Holokauście na Litwie. Niestety do poziomu "Naszych" Ruty Vanagaite i Efraima Zuroffa daleko. Mimo wszystko warto ją przeczytać przede wszystkim ze względu na osobę autorki. To opis jej drogi, jaką przeszła wyobrażeniach o swoim zmarłym dziadku: od litewskiego bohatera narodowego do zbrodniarza...

Od czego by zacząć?
Może od tego,że książka nie spełniła moich oczekiwań. Myślałam, że będzie to troszkę inna forma .
Generalnie pomysł na książkę jest mocny i wierzę ,że autorce nie było łatwo opisać historię swojej rodziny.
Litwinka na emigracji, znając rodzinny kraj tylko z opowieści przekazywanych przez mamę i babcię. Kraj który jak i nasz został bardzo dotknięty II WŚ. Który tak samo cierpiał, który tam samo walczył mierzył się z tym samym okupantem i najeźdźcą.
I co się okazuje -kraj ,który rownie podobnie ma swoją niechlubną historię związaną z Holocaustem i eksterminacją ludności Żydowskiej.
Co jednak ,gdy oprawcą okazuje się własny Dziadek ?
Człowiek którego gloryfikowano, pisano o nim pieśni, wiersze ,któremu stawiano pomniki ?
Ta książka to prywatna rozterka; mierzenie się autorki z tym właśnie faktem - 20letnie godzenie się z myślą ,że jest wnuczką kogoś kto skazał tysiące niewinnych ludzi na śmierć.
Wnuczka antysemity.
Dla mnie książka jest za bardzo rozległa , ma niepotrzebnie przeciągane wątki, rozważania, opisy i słabą oprawę - to jej gorsze strony .
Jednak bardzo ciekawie przedstawia historię samej Litwy, kraju tak nam znanego a o którym jednak mało wiemy.
Sprawy związane z ludobójstwem na Litwie, które Fonti opisuje zaskakują i zachęcają do dalszego poznania tematu.

Od czego by zacząć?
Może od tego,że książka nie spełniła moich oczekiwań. Myślałam, że będzie to troszkę inna forma .
Generalnie pomysł na książkę jest mocny i wierzę ,że autorce nie było łatwo opisać historię swojej rodziny.
Litwinka na emigracji, znając rodzinny kraj tylko z opowieści przekazywanych przez mamę i babcię. Kraj który jak i nasz został bardzo dotknięty II...

Muszę przyznać, że mam z książką problem. Temat brzmi ciekawie i były fragmenty bardzo dla mnie wstrząsające, od których nie mogłam się oderwać. Niestety, przez dużą część książki nudziłam się. Zostało tam opisanych mnóstwo wizyt, które moim zdaniem nic nie wnosiły do śledztwa i mogłoby ich tam nie być, bo po przeczytanych fragmentach miałam czasem wrażenie straconego czasu i brnęłam przez nie tylko po to aby w końcu książkę skończyć. Mam wrażenie, że gdyby zrobić z książki reportaż, wyszłoby o wiele lepiej. Czasem wtrącane bezsensowne opisy parzenia kawy przez wiele zdań albo wyglądu domostwa, powodowały, że przerzucałam stronę i miałam ochotę krzyknąć do autorki ,,co mnie to obchodzi? Do brzegu!".
Podziwiam jednak autorkę za podzielenie się historią ze światem. Za dążenie do prawdy za wszelką cenę, bez usprawiedliwiania dziadka. Dążyła do napisania książki, mimo wszystkich przeciwności i trudów.
We mnie w pełni lektura nie uderzyła, bo nie podszedł mi sposób jej podania, ale uważam, że warto zapoznać się z historią.

Muszę przyznać, że mam z książką problem. Temat brzmi ciekawie i były fragmenty bardzo dla mnie wstrząsające, od których nie mogłam się oderwać. Niestety, przez dużą część książki nudziłam się. Zostało tam opisanych mnóstwo wizyt, które moim zdaniem nic nie wnosiły do śledztwa i mogłoby ich tam nie być, bo po przeczytanych fragmentach miałam czasem wrażenie straconego czasu...

Niestety rozczarowanie, Książka zbyt rozwlekła. Jedynie zaciekawiła mnie historia Litwy

Niestety rozczarowanie, Książka zbyt rozwlekła. Jedynie zaciekawiła mnie historia Litwy

„Sama nie poświęciłabym tej sprawie ani jednej myśli, gdyby nie obietnica złożona matce… teraz po 13 latach badań… wreszcie gotowa byłam poznać prawdę”.

Sylvia Fotii – doświadczona pisarka i dziennikarka – zobowiązuje się do napisania biografii dziadka. Dziadka, który całe życie uważany był za litewskiego bohatera. Rodzinie Sylvi udało się wyjechać do Ameryki, gdzie zawsze żyli w cieniu dziadka, który spoglądał na nich z portretu surowym spojrzeniem. W rodzinie Sylvi nieustannie wspominano o jego odwadze i wojennych dokonaniach – udziale w powstaniu przeciw komunistycznej okupacji, pobycie w niemieckim obozie koncentracyjnym, partyzantce, odmowie emigracji i męczeńskiej śmierci, kiedy Sowieci wrócili na Litwę. Po odzyskaniu niepodległości przez Litwę, Jonas Noreika dołączył do panteonu bohaterów narodowych. By dotrzymać słowa danego umierającej matce, Sylvia wyrusza w podróż i rozpoczyna śledztwo. Dokąd ją to zaprowadzi? Jakie tajemnice odkryje Sylvia?

„Zbrodnie mojego dziadka” to wstrząsająca i przerażająca historia Jonasa Noreiki. Początek tej historii był ciężki, trudno mi było przebrnąć przez pierwsze rozdziały, jednak w momencie, gdy wspólnie z Sylvia przekroczyłam granice Litwy i rozpoczęłam śledztwo, trudno mi było oderwać się od lektury. Autorka wykonała kawał dobrej, ale niezwykle trudnej pracy. Przez 13 lat zbierała materiały, powoli, odkrywając coraz boleśniejsze i przerażające fakty z życia dziadka. Biografia Jonasa jest wstrząsająca i niewątpliwie wywołuje ogrom emocji. Bo jak się okazuje, Jonas nie do końca był tym, za kogo uważała go rodzina i rodacy. Noreika walczył z komunistami, a dla niego komunistą był każdy Żyd, samodzielnie wydawał rozkazy dotyczące ich eksterminacji.
Sylvia Fotii w powstanie tej biografii włożyła ogrom pracy, nie koloryzuje, ujawnia prawdę, jednocześnie licząc się z konsekwencjami jej powstania.
„Zbrodnie mojego dziadka” to bardzo trudna i bolesna historia, a fakty, do jakich dotarła autorka przerażają i wywołują skrajne emocje. Uważam jednak, że jest to lektura warta uwagi.

„Sama nie poświęciłabym tej sprawie ani jednej myśli, gdyby nie obietnica złożona matce… teraz po 13 latach badań… wreszcie gotowa byłam poznać prawdę”.

Sylvia Fotii – doświadczona pisarka i dziennikarka – zobowiązuje się do napisania biografii dziadka. Dziadka, który całe życie uważany był za litewskiego bohatera. Rodzinie Sylvi udało się wyjechać do Ameryki, gdzie zawsze...