Słyszałam wiele negatywnych opinii o tej książce, więc wkońcu musiałam sama przekonać się czy książka rzeczywiście jest aż taka zła czy może akurat trafi w moje gusta. Często biorę się za książki, które mają negatywną opinię większości czytelników, ponieważ myślę, że każdy ma inny gust i to co nie podoba się większości może akurat mi się spodobać. Śmiało można powiedzieć, że każda książka znajdzie swojego czytelnika dlatego nigdy nie należy wstydzić się tego co się czyta, ponieważ ważne jest to, że kocha się książki. Straszne jest to jak mało osób w moim wieku poświęca swój wolny czas na czytanie. Młodzież woli włączyć facebooka niż przeczytać kilka papierowych stron, a gdy widzi trochę grubszą księgę to dziwi się jak to wogóle można wziąć do ręki. Niestety tak dzisiaj jest na świecie, a ja na pewno nie mam na to wpływu. Jestem tylko zadowolona, że ja nie boję się książek.

Schuyler Van Alen od zawsze była normalną nastolatką. Chociaż nie trzymała się z grupką najbogatszych dzieciaków w szkole to miała swoich przyjaciół, na których zawsze mogła polegać. Pewnego dnia Schuyler zauważyła na swoich przedramionach błękitne żyły. Zaczęła odczuwać głód, którego nie mogło zaspokoić nic co do tej pory jadła. W tym samym czasie dochodzi do tragicznego wypadku - ale czy na pewno? Jack Force jest pewny, że było to morderstwo. W kogo zamienia się Schuyler i czy razem z Jackiem odkryją zagadkę śmierci Aggie?

Zabierając się za tę książkę nie stawiałam jej zbyt dużych oczekiwań i myślę, że dobrze zrobiłam, bo przynajmniej się nie rozczarowałam. Początek książki był dla mnie trochę niezrozumiały. Z opisu książki wynikało, że jest to opowieść o wampirach tymczasem nie wiedziałam kto jest błękitnokrwistym, a kto nie. Czasami też gubiłam się w imionach bohaterów, ponieważ na samym początku poznajemy ich kilku i ciężko było mi wywnioskować którzy z nich będą głównymi postaciami tej historii. Początek ksiażki szedł mi naprawdę kiepsko. Czytanie nie sprawiało mi przyjemności, a nawet trochę męczyło.

Akcja toczyła się wolno. Momentami za wolno. Czytałam kolejne strony z nadzieją, że wkońcu coś się wydarzy. Żałuję, że autorka nie wprowadziła więcej napięcia i emocji do tej książki. Niekiedy czytałam ją z obojętnym wyrazem twarzy i obojętnością na to co za chwilę się wydarzy. Spodziewałam się, że będą występować tu postacie schematyczne i tak niestety było. Schuyler nie budzi we mnie większych emocji. Nie darzę jej ani szczególną sympatią ani nienawiścią. Muszę przyznać, że jej losy były mi trochę obojętne. To chyba największy minus tej książki. Autorka nie potrafiła wciągnąć mnie w stworzony przez siebie świat. Szkoda, że akcja nie była bardziej rozbudowana, bo naprawdę był pomysł na zagadkę, ale zabrakło trochę lepszego wykonania.

Zapiski Catherine Carver też jakoś niespecjalnie przypadły mi do gustu. Czytałam je, bo znajdowały się w tej książce, ale gdyby ich nie było to raczej nie płakałabym po tych kilku stronach. Cieszę się, że chociaż na końcu tej powieści akcja trochę się rozwinęła. Nie była to może trzymająca w napięciu tajemnica, ale na pewno koniec książki jest lepszy niż jej nudny jak dla mnie początek. Myślę, że przeczytam kolejną część z nadzieją, że będzie trochę lepsza od tej.

Słyszałam wiele negatywnych opinii o tej książce, więc wkońcu musiałam sama przekonać się czy książka rzeczywiście jest aż taka zła czy może akurat trafi w moje gusta. Często biorę się za książki, które mają negatywną opinię większości czytelników, ponieważ myślę, że każdy ma inny gust i to co nie podoba się większości może akurat mi się spodobać. Śmiało można powiedzieć,...