Lubię Ewę Wanat, ale ta książka to jedno wielkie biadolenie, jacy to, Polacy, jesteśmy beznadziejni - a ja, Ewa Wanat, zaj....ta. Że w Niemczech jest lepiej pod względem seksu, to ja wiem bez czytania książek. Rozczarowanie.

Lubię Ewę Wanat, ale ta książka to jedno wielkie biadolenie, jacy to, Polacy, jesteśmy beznadziejni - a ja, Ewa Wanat, zaj....ta. Że w Niemczech jest lepiej pod względem seksu, to ja wiem bez czytania książek. Rozczarowanie.

W końcu satysfakcjonująca polska publikacja książkowa o ludzkiej seksualności. Autorka opisuje moim zdaniem w przystępny i ciekawy sposób rewolucję seksulaną, nie pomijając przy tym również jej mrocznych aspektów.
Uświadamia ona, jak daleko w kwestii praw człowieka, a co za tym idzie praw kobiet, praw osób LGBTQ+ itd. jest Polska.
Zastanawia mnie ile jeszcze czasu musi minąć, by niektórzy zrozumieli, że to co próbuje zrobić władza i Kościół katolicki, czyli przejęcie naracji nad naszą seksualnością i cielesnością jest złem, jest tak naprawdę tylko i wyłącznie próbą przejęcia władzy nad nami samymi.
Uważam, że każdy powinien przeczytać.

W końcu satysfakcjonująca polska publikacja książkowa o ludzkiej seksualności. Autorka opisuje moim zdaniem w przystępny i ciekawy sposób rewolucję seksulaną, nie pomijając przy tym również jej mrocznych aspektów.
Uświadamia ona, jak daleko w kwestii praw człowieka, a co za tym idzie praw kobiet, praw osób LGBTQ+ itd. jest Polska.
Zastanawia mnie ile jeszcze czasu musi...

Odważna, bezpruderyjna, zbuntowana, intelektualna i szczera do bólu. Tak odebrałam najnowszą książkę Ewy Wanat „Pierzyć wstyd. Historia rewolucji seksualnej.” (Wydawnictwo Filtry). O seksie i seksualności, polityce, religii, przemianach społecznych i o tym dlaczego to, co ma prawo pozostać w sferze intymności tak często obchodzi politykę i kościół. Skończyłam czytać lekko rozbawiona, wzruszona i niespokojna zarazem. Autorka pisze, że idea prawa kobiety do dysponowania swoim ciałem to novum w historii ludzkości i efekt rewolucji seksualnej, której świat zachodni doświadczył w ostatnich mniej więcej 50-ciu latach. Zaniepokoił mnie ten pozornie oczywisty wniosek, bo chciałabym wierzyć, że prawo kobiety do seksualności i dysponowania swoim ciałem to element praw człowieka. Po lekturze książki Ewy Wanat wiem, że byłam naiwna. Książkę szczerze polecam.

Odważna, bezpruderyjna, zbuntowana, intelektualna i szczera do bólu. Tak odebrałam najnowszą książkę Ewy Wanat „Pierzyć wstyd. Historia rewolucji seksualnej.” (Wydawnictwo Filtry). O seksie i seksualności, polityce, religii, przemianach społecznych i o tym dlaczego to, co ma prawo pozostać w sferze intymności tak często obchodzi politykę i kościół. Skończyłam czytać lekko...

„Twórca psychoanalizy uważał, że zrachowaniami ludzi kierują popędy i że podstawowym problemem człowieka jest konflikt między głosem natury, a hamulcami narzucanymi przez kulturę.”[1] - za Ewą Wanat dziennikarką i autorką książki „Pieprzyć wstyd. Historia rewolucji seksualnej”, o której będzie mowa, przywołuję Zygmunta Freuda. „Rozgrzał policzki” gawiedzi otwarcie mówiąc o seksualności i o tym, jakie znaczenie ma dla człowieka. Mogłoby się wydawać, że z kolejnymi wiekami, dekadami społeczeństwo będzie mądrzejsze, bardziej świadome, że będzie wyzwalać się z purytańskich, hipokryzyjnych okowów. Czy tak jest? Czy normy narzucane przez kulturę „luzują się”. Wraz z Ewą Wanat prześledzimy historię rewolucji seksualnej i spróbujemy zastanowić się na jakim jej etapie jest nasz kraj.

Dziennikarka potraktowała temat bardzo kompleksowo. Można powiedzieć, że zaczynamy od starożytności, żeby przez kolejne epoki prześledzić najważniejsze tendencje. Autorka skupia się na najważniejszych postaciach i zjawiskach, które miały wpływ na postrzeganie seksualności oraz w jaki sposób była wykorzystywana. Oczywiście najwięcej miejsca zajmuje w publikacji współczesność. Rozpoczynając od rewolucji 1968 roku i pokłosia jakie zebrała. Tutaj również Ewa Wanat omawia temat problemowo: prawa kobiet, pornobiznes, komuny, homoseksualizm, LGBT, pedofila, swoboda obyczajów itd. Już na wstępie uprzedza, że tekst został przefiltrowany przez jej poglądy, przez co bałam się nachalności. Jednak miło się rozczarowałam. Autorce udało się możliwie obiektywnie przedstawić historię rewolucji seksualnej. Nie stroni od subiektywnego komentarza, ale jest on niejako obok teorii. Autorka wyraźnie mówi, że to jej zdanie, a my możemy roztrząsać to co przeczytaliśmy w zgodzie ze swoim sumieniem, bez indoktrynacji.

„Ślepe uliczki i bezdroża nie unieważniają zdobyczy rewolucji. Są przestrogą i należy o nich pamiętać.”[2] to jest dla mnie jedna z ważniejszych myśli płynących z tej książki. Część opisywanych zjawisk jest kontrowersyjna i może przekraczać granice tolerancji niektórych czytelników. Niektóre tezy okazały się „niewypałem” - nie miały odzwierciedlenia w rzeczywistości lub zostały wypaczone. Nie odbiera to w żadnej mierze tego, że rewolucja pokazała drażliwe obszary. Stworzyła przestrzeń do obalania konwenansów. Pozwoliła społeczeństwu się otworzyć i powiedzieć, czego chce. Myślę, że z tej rewolucji właśnie należy wyciągać wnioski, bo nie przeprowadzili jej politycy czy wojsko, a właśnie społeczeństwo.

Trochę mnie świerzbi, żeby wypowiedzieć się na temat kilku poruszonych kwestii, ale się opanuję, bo wyszedłby długi esej. Ponad to, przedmiotem tego tekstu ma być książka „Pieprzyć wstyd” - a nie moje poglądy – więc ograniczę się do jej zaprezentowania. Przede wszystkim rzuca się w oczy świetne dziennikarskie pióro Ewy Wanat. Potrafi ona konkretnie acz ciekawie formułować myśli i ubarwiać wywód fascynującymi historiami. Tutaj mała prywata: Pani Ewo, na studiach miałam sporo historii filozofii i jej pochodnych przedmiotów, ale takich smaczków o św. Augustynie nikt nie odważył się opowiedzieć. Szczęka mi opadła. Koniec prywaty, wracam do publikacji. Duży szacunek dla autorki, że nie „zabiła” jej swoimi poglądami i natrętnym pouczaniem. Zostawiła czytelnikowi przestrzeń na własne wnioski. Dla mnie to jest to bardzo ważne. Na koniec, chciałabym podziękować za tę książkę. Seksualność to temat ważny i drażliwy. To sztuka opowiadać o nim traktując go jako coś normalnego, śmiało acz nie wulgarnie.

[1] Ewa Wanat, „Pieprzyć wstyd. Historia rewolucji seksualnej”, wyd. Filtry, Warszawa 2022, s. 102.
[2] Tamże, s. 347.

„Twórca psychoanalizy uważał, że zrachowaniami ludzi kierują popędy i że podstawowym problemem człowieka jest konflikt między głosem natury, a hamulcami narzucanymi przez kulturę.”[1] - za Ewą Wanat dziennikarką i autorką książki „Pieprzyć wstyd. Historia rewolucji seksualnej”, o której będzie mowa, przywołuję Zygmunta Freuda. „Rozgrzał policzki” gawiedzi otwarcie mówiąc o...

Początek zbytnio propagandowy, ale szybko robi się lepiej. Przy czym trzeba pamiętać, że to reportaż, a nie dzieło socjologiczne, zatem Autorka przedstawia tylko wybrane fragmenty większego obrazu, co w reportażu jest jak najbardziej ok. Bardzo ciekawy rozdział o (nieudanych na szczęście) próbach "znormalizowania" pedofilii

Początek zbytnio propagandowy, ale szybko robi się lepiej. Przy czym trzeba pamiętać, że to reportaż, a nie dzieło socjologiczne, zatem Autorka przedstawia tylko wybrane fragmenty większego obrazu, co w reportażu jest jak najbardziej ok. Bardzo ciekawy rozdział o (nieudanych na szczęście) próbach "znormalizowania" pedofilii

Tej książki nie da się, że czytać. Plucie jadem na katolików, konserwatystów to nie jest dobry sposób na przedstawienie swoich argumentów. Ja uwielbiam książki, które otwierają głowę ale nie w sposób chamski, manipulatorski.

Tej książki nie da się, że czytać. Plucie jadem na katolików, konserwatystów to nie jest dobry sposób na przedstawienie swoich argumentów. Ja uwielbiam książki, które otwierają głowę ale nie w sposób chamski, manipulatorski.

Zgadzam się z autorką - temat bardzo ważny i świetnie, że ta książka została wydana. Dowiedziałem się sporo nowych rzeczy i cieszę się, że to nie laurka, a historia o wzlotach i upadkach

Trochę jednak się męczyłem z tą książką, brak jakiejś osi narracyjnej, wywód trochę meandruje bez większej logiki, w połowie straciłem zapał bo historie zaczęły brzmieć podobnie.

Niemniej, książka ważna, warto przeczytać!

Zgadzam się z autorką - temat bardzo ważny i świetnie, że ta książka została wydana. Dowiedziałem się sporo nowych rzeczy i cieszę się, że to nie laurka, a historia o wzlotach i upadkach

Trochę jednak się męczyłem z tą książką, brak jakiejś osi narracyjnej, wywód trochę meandruje bez większej logiki, w połowie straciłem zapał bo historie zaczęły brzmieć...

Świetna, rzetelna, każdy powinien przeczytać, każda kobieta i każdy mężczyzna. Zwłaszcza w Polsce.

Świetna, rzetelna, każdy powinien przeczytać, każda kobieta i każdy mężczyzna. Zwłaszcza w Polsce.

Żywiołowa i pełna temperamentu i autorka i książka "Pieprzyć wstyd. Historia rewolucji seksualnej".
Nim się zorientowałam byłam już na ostatnich stronach tej niesamowicie wciągającej i zajmującej historii.
Przemian obyczajowych nie da się zatrzymać i jak te przemiany miały się sporo lat wstecz - o tym między innymi tutaj. Tematów jest sporo bieżących i tych sprzed lat. Autorka trochę reserchu wykonała.
Pani Wanat dedykuje książkę wszystkim tym, którzy robią dziś w Polsce rewolucję seksualną i słusznie, bo cytując (taki ładny cytat tez z tej książki): "Seks to nie wszystko ale bez niego wszystko jest niczym".
Polecam!

Żywiołowa i pełna temperamentu i autorka i książka "Pieprzyć wstyd. Historia rewolucji seksualnej".
Nim się zorientowałam byłam już na ostatnich stronach tej niesamowicie wciągającej i zajmującej historii.
Przemian obyczajowych nie da się zatrzymać i jak te przemiany miały się sporo lat wstecz - o tym między innymi tutaj. Tematów jest sporo bieżących i tych sprzed lat....

Na jakiej półce ustawiłbym tę książkę? Myślę, że na tej z nalepką: publicystyka historyczna. Sporo tu jednak wtrętów stricte dziennikarskich - cytatów z rozmów autorki, własnych obserwacji. Całość napisana "z nerwem". Do czego bym się przyczepił ? Może do "berlinocentryczności"; z drugiej strony Ewa Wanat w Berlinie mieszka i trudno się dziwić, że właśnie to miasto traktuje jako swoisty punkt odniesienia.

Na jakiej półce ustawiłbym tę książkę? Myślę, że na tej z nalepką: publicystyka historyczna. Sporo tu jednak wtrętów stricte dziennikarskich - cytatów z rozmów autorki, własnych obserwacji. Całość napisana "z nerwem". Do czego bym się przyczepił ? Może do "berlinocentryczności"; z drugiej strony Ewa Wanat w Berlinie mieszka i trudno się dziwić, że właśnie to miasto...