Bardzo daleko odeszliśmy od miłej rodziny Gwidoszów i s-ka, którzy zawsze gotowi są wesprzeć dorastających bohaterów i pokazać im, że świat jest dobry, tylko trzeba się wziąć w garść. W "Ogonie Kici" znacznie mniej jest pokrzepienia i idealizmu (w sumie nie ma go wcale),a więcej goryczy i ironii (w sensie, w jakim tego słowa używa Northrop Frye w "Anatomii krytyki", którą czytam równolegle). Podobnie jak Edyta z poprzedniego tomu, Kicia tonie w złudzeniach i postępuje idiotycznie, opętana wyłącznie uczuciem do znacznie starszego od niej czarusia i manipulanta. W pewnym sensie Ewa Nowak dekonstruuje klasyczny romans dla nastolatek, bo wszystkie inne potencjalne zaczątki wątków miłosnych obumierają w żarze wątku Dawida Kaliskiego.

Zakończenie w moim odczuciu niezwykle smutne, a jeszcze smutniejsze jest to, że Kicię zawiodło całe otoczenie. Nikt jej nie udzielił realnego wsparcia, tylko wpychali ją na siłę w ramiona obleśnego i chamskiego Wojtka, który niniejszym wyprzedził Jacka "Soplicę" z "Lawendy w chodakach" w rankingu najbardziej irytujących postaci stworzonych przez Ewę Nowak.

Jak napisała w swojej recenzji Arnika, książka uwiera jak kamyk w bucie i podejrzewam, że dla większości grupy docelowej jest po prostu za trudna - nie dlatego, że podejmuje jakiś wyjątkowo trudny temat albo jest napisana trudnym językiem, tylko dlatego, że wyłamuje się poza konwencję i nie pozwala na żadne katharsis ani lukrowany happy end. Trudno taką rzecz strawić.

Byłam pewna, że w wieku podstawówkowo-gimnazjalnej już się na tę książkę nie załapałam, bo absolutnie nic z niej nie pamiętałam - poza motywem koszulek z napisami, który uświadomił mi, że jednak musiałam to już czytać. Niech posłuży to jako dowód anegdotyczny na to, że młode organizmy skłonne są "Ogon Kici" odrzucić.

Bardzo daleko odeszliśmy od miłej rodziny Gwidoszów i s-ka, którzy zawsze gotowi są wesprzeć dorastających bohaterów i pokazać im, że świat jest dobry, tylko trzeba się wziąć w garść. W "Ogonie Kici" znacznie mniej jest pokrzepienia i idealizmu (w sumie nie ma go wcale),a więcej goryczy i ironii (w sensie, w jakim tego słowa używa Northrop Frye w "Anatomii krytyki", którą...

Miłość to trudna rzecz. Czasem niesforna, czasem zupełnie niechciana. A czasem jakby tylko czekała na jakąś okazję. Na jakiś znak. Porozumienie dwóch dusz, dwa spojrzenia mówiące "wiem, o co Ci chodzi, myślę tak samo; czuję tak samo". Dwa serca bijące w jednym rytmie. Mimo że czasem nie powinny.

Taka miłość spotyka osiemnastoletnią Kicię - Anię Sawicką, przyjaciółkę Nataszy (znanej nam już z powieści "Drugi" jako dziewczyna Hadriana). Kicia jest zapaloną harcerką i cieszy się ogromnie na organizowany między innymi właśnie przez nią wyjazd. Dopina plany na ostatni guzik. Ustala wszystkie szczegóły, wymyśla wersję zajęć na ładną pogodę i na deszcz. Aż pojawia się on - Dawid Kaliski, znany jako Kalisz. Kicia, dotąd nigdy nie zakochana, wpada jak śliwka w kompot, rzuca plany harcerskie i jedzie na wyjazd organizowany przez Dawida. Są tylko dwa problemy: jednym jest żona Kalisza. Drugim zaś jego mały synek.

Powiem bez ogródek: to najlepsza powieść Ewy Nowak - a przynajmniej najlepsza, jaką czytałam do tej pory. Wciąga okrutnie. A przy tym jest niewygodna. Czytając ją, czułam, jakbym miała w bucie kamyk, który uwiera i nie pozwala w pełni cieszyć się wędrówką. Polubiłam Kicię od pierwszych stron - jej optymizm, pasję, charakter. I równie nieświadomie jak ona nagle zauważyłam, że jest już dla niej za późno, że już nie może cofnąć swoich uczuć - uczuć, które przyszły przy zwykłej rozmowie, tak naturalnej, przyjacielskiej... a przynajmniej tak wyglądającej z boku.

Równocześnie zaś czułam, że nie powinnam jej lubić. To prawda, nie kibicowałam jej - chciałam, żeby zakończyła to wszystko jak najszybciej. Jednocześnie jednak musiałam spojrzeć na to wszystko z jej perspektywy - i choć ta perspektywa mnie brzydziła, nadal nie mogłam wyrzec się sympatii i współczucia dla tej dziewczyny.

"Nie miała żadnych wątpliwości, że wszystko, co można było wyrazić wzrokiem i gestami, zostało już wyrażone. Przyszedł czas na słowa. I to jednoznaczne. Odkryją karty i niech się dzieje, co chce. Trudno, dzieli ich dwadzieścia pięć lat, ale co z tego? On ma żonę, ale co z tego? Ma dziecko? Trudno! Tylu ludzi wychowuje się bez ojca. Są gorsze rzeczy na świecie niż rozbita rodzina."

Było wiele momentów, w których miałam ochotę zabrać Kicię z tego wyjazdu i zabrać gdzieś, gdzie nie mogłaby kontaktować się z Kaliszem. Zwyczajnie lubiłam ją i nie chciałam, by zmarnowała życie sobie, żonie Dawida i ich dziecku. Kaliszowi życzyłam jednak jedynie tego, co najgorsze - bo gdyby tylko nie dawał dziewczynie żadnych sygnałów... Gdyby tylko choć raz pomyślał o swojej rodzinie! Co to za facet?

Ewa Nowak w swojej powieści prezentuje różne perspektywy takiego niebezpiecznego zauroczenia. Przez większość czasu dostajemy jedynie perspektywę Kici, jednak im bliżej końca, tym więcej dowiadujemy się na temat tego, co o tym wszystkim sądzi sam Dawid Kaliski, a nawet jego żona. To trudny temat, ale autorka podjęła go w naprawdę świetny sposób. I do samego końca nie możemy nawet się domyślać, jaką decyzję ostatecznie podejmie dziewczyna - aż do ostatniego zdania czytamy powieść z niepokojem. Niby literatura młodzieżowa, a chwyta za serce jak mało co...

http://arnikaczyta.blogspot.com/2021/09/czy-miosc-do-zonatego-mezczyzny-ma-sens.html

Miłość to trudna rzecz. Czasem niesforna, czasem zupełnie niechciana. A czasem jakby tylko czekała na jakąś okazję. Na jakiś znak. Porozumienie dwóch dusz, dwa spojrzenia mówiące "wiem, o co Ci chodzi, myślę tak samo; czuję tak samo". Dwa serca bijące w jednym rytmie. Mimo że czasem nie powinny.

Taka miłość spotyka osiemnastoletnią Kicię - Anię Sawicką, przyjaciółkę...

Do tej książki mam ogromny sentyment z racji, że od niej zaczęła się moja miłość do książek. Czytałam ją jednym tchem z racji ciekawej, jak dla 15 - latki fabuły - rzadko w książkach dla młodzieży pojawia się wątek miłości z różnicą wieku. Ocenię, ale większa część tej oceny, to bardziej ładunek emocjonalny.

Do tej książki mam ogromny sentyment z racji, że od niej zaczęła się moja miłość do książek. Czytałam ją jednym tchem z racji ciekawej, jak dla 15 - latki fabuły - rzadko w książkach dla młodzieży pojawia się wątek miłości z różnicą wieku. Ocenię, ale większa część tej oceny, to bardziej ładunek emocjonalny.

"Ogon kici" to bardzo przeciętna książka, dlatego raczej nie będę o niej za dużo mówić, tylko najważniejsze rzeczy:
Fabuła-wątek główny dość nudny, za to lepiej wygląda sytuacja z wątkami pobocznymi. Szczególnie dobrze wypadł ten z Ludwikiem.
Akcja-mam wrażenie, że w tej książce nic się nie działo, nawet to, co z założenia miało zaskoczyć czytelnika było z góry oczywiste. To chyba mówi samo za siebie.
Bohaterowie-Kicia czy też Ania została beznadziejnie przedstawiona. Raz jest napisane, jaka z niej wielka optymistka, innym razem wścieka się lub płacze z powodu jakiejś błachostki, którą większość ludzi nawet by się nie przejęła. To po prostu nielogiczne. Poza tym uważam, że główna bohaterka ma za przeproszeniem zryty charakter. Co do reszty postaci... Niektórzy są wykreowani naprawdę fajnie, inni zaś równie źle co Kicia. Nie da się więc tego jednoznaczne określić.
Styl-styl w jakim ta pozycja została napisana jest bez wątpienia jej największą zaletą. Mnie przypadł do gustu, tak jak pewnie większości osób, która czytała tę książkę.

"Ogon kici" to bardzo przeciętna książka, dlatego raczej nie będę o niej za dużo mówić, tylko najważniejsze rzeczy:
Fabuła-wątek główny dość nudny, za to lepiej wygląda sytuacja z wątkami pobocznymi. Szczególnie dobrze wypadł ten z Ludwikiem.
Akcja-mam wrażenie, że w tej książce nic się nie działo, nawet to, co z założenia miało zaskoczyć czytelnika było z góry oczywiste....

Ciężko mi ocenić tę książkę Ewy Nowak, gdyż mam do niej ogromny sentyment. Otrzymałam ją w podstawówce i od tej pory przeczytałam ją kilka razy na różnych etapach mojego życia. Ta książka pokazała mi, jak zmieniły się moje poglądy dotyczące związku młodej dziewczyny z dużo starszym mężczyzną. Za to tę powieść bardzo cenię, ale muszę też przyznać, ze nie mogę przejść obojętnie wobec postawy postaci drugoplanowych, które prezentują bardzo krzywdzące podejście – pielęgniarka, która tak naprawdę nie chce pomóc Ani, ale łatwo ją ocenia, koleżanka, która Ani nie słucha, ale potrafi łatwo wydawać sądy, chłopak, który przystawia się do Ani i nie słyszy słowa "nie", któremu przyklaskuje reszta bohaterów uważających, że to właśnie ten biedny chłopiec jest skrzywdzony przez los i wielką niesprawiedliwością jest to, że Ania może go nie chcieć. Miałam wrażenie, ze nie ma tam jednej rozgarniętej postaci, która odpowiadałaby przeciętnemu nastolatkowi. Pomysł był być może dobry, ale takie zachowanie się bohaterów w książce dla młodzieży jest dla mnie ogromnym minusem.

Ciężko mi ocenić tę książkę Ewy Nowak, gdyż mam do niej ogromny sentyment. Otrzymałam ją w podstawówce i od tej pory przeczytałam ją kilka razy na różnych etapach mojego życia. Ta książka pokazała mi, jak zmieniły się moje poglądy dotyczące związku młodej dziewczyny z dużo starszym mężczyzną. Za to tę powieść bardzo cenię, ale muszę też przyznać, ze nie mogę przejść...

Naprawdę świetna książka, jedna z moich ulubionych z serii mietowej.

Naprawdę świetna książka, jedna z moich ulubionych z serii mietowej.

"Ogon Kici" opowiada o osiemnastoletniej Ani o przezwisku Kicia. Poznajemy ją jako żywą dziewczynę, traktującą związki i zakochania z pewną pogardą. Jest też zorganizowaną, zasadniczą harcerką.
Prawdziwa akcja i transformacja Kici nadchodzi, gdy poznaje ona kolegę swojego ojca - Dawida. Ania zakochuje się w nim. Problem polega na tym, że Dawid jest nie tylko dużo starszy, ale jest żonaty i ma dziecko. Pod jego wpływem porzuca planowany obóz harcerski i jedzie na obóz survivalowy Dawida.

Zdaje się, jakbyśmy tę historię poznawali zza szklanej bańki, jaką stworzyła sobie Kicia. Widzi ona wszystko przez pryzmat Dawida i "ich wielkiej miłości". Poza Kicią jest cała reszta świata, która nie rozumie Ani, a zarazem widzi znacznie więcej niż ona.

Jedyny spory problem, jaki miałam z tą książką, to właśnie Kicia. Przez większość powieści myślałam, że ma najwyżej szesnaście lat, może przeoczyłam na początku wzmiankę o jej wieku. W każdym razie główna bohaterka zachowywała się często bardzo irytująco i wręcz dziecinnie, chociaż możliwe, że to było jak najbardziej zamierzone.

Nie zmienia to jednak tego, że "Ogon Kici" jest ciekawą powieścią i zgłębia psychikę zauroczonej w starszym mężczyźnie dziewczyny.

"Ogon Kici" opowiada o osiemnastoletniej Ani o przezwisku Kicia. Poznajemy ją jako żywą dziewczynę, traktującą związki i zakochania z pewną pogardą. Jest też zorganizowaną, zasadniczą harcerką.
Prawdziwa akcja i transformacja Kici nadchodzi, gdy poznaje ona kolegę swojego ojca - Dawida. Ania zakochuje się w nim. Problem polega na tym, że Dawid jest nie tylko dużo starszy,...

Jedna z ulubionych książek pani Ewy Nowak. Maturzystka Kicia zamierza spędzić lato na obozie harcerskim ze sprawdzonymi przyjaciółmi. Jednak poznaje dużo starszego Dawida i jedzie z nim na całkiem inny obóz. Nie jest tam lubiana i chce wyjechać, ale zakochuje się w Dawidzie. Problem jest tylko jeden: Dawid ma żonę i małego synka. Jak potoczą się losy Kici? Tego możecie dowiedzieć się czytając książkę ,,Ogon Kici".
Kocham tą książkę, która(jak większość książek Ewy Nowak) opowiada o problemach współczesnych nastolatków. Piękna książka, do której z pewnością wrócę.

Jedna z ulubionych książek pani Ewy Nowak. Maturzystka Kicia zamierza spędzić lato na obozie harcerskim ze sprawdzonymi przyjaciółmi. Jednak poznaje dużo starszego Dawida i jedzie z nim na całkiem inny obóz. Nie jest tam lubiana i chce wyjechać, ale zakochuje się w Dawidzie. Problem jest tylko jeden: Dawid ma żonę i małego synka. Jak potoczą się losy Kici? Tego możecie...

Wymęczona...

Wymęczona...

Nigdy nie byłam fanką romansów z dużą różnicą wieku stąd też książki nie oceniam zbyt wysoko.

Bohaterka momentami niezmiernie mnie irytowała, ale patrząc na jej zachowanie jeszcze bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że czasem po prostu trzeba sobie odpuścić. Nie ważne czy w kwestii chęci zwrócenia czyjejś uwagi, własnej ambicji lub czegokolwiek innego - ważne, by wiedzieć, kiedy przestać działać

Nigdy nie byłam fanką romansów z dużą różnicą wieku stąd też książki nie oceniam zbyt wysoko.

Bohaterka momentami niezmiernie mnie irytowała, ale patrząc na jej zachowanie jeszcze bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że czasem po prostu trzeba sobie odpuścić. Nie ważne czy w kwestii chęci zwrócenia czyjejś uwagi, własnej ambicji lub czegokolwiek innego - ważne, by...