Już nie tak zabawna. Nudnawa miejscami.

Już nie tak zabawna. Nudnawa miejscami.

Jeśli po zakończeniu ,,Pamiętnika Jedynaczki”, pomyśleliście, że życie Pauliny stanie się spokojne, to byliście w błędzie. Mama dziewczyny wciąż nie może znaleźć pracy, rodzina znów zaczyna coś ukrywać. Paulina spotyka się z Maćkiem, synem pani Abramskiej, ale chłopak też nie mówi jej wszystkiego. Problemy nie omijają też Beaty, której chłopak również nie jest z nią do końca szczery, oraz Iwona, która zakochała się w nowym nauczycielu matematyki.

Nie czytałam ,,Sekretu Dzikiego” jako dziecko, więc to było moje pierwsze spotkanie z tą książką. Podobnie jak pierwsza część, jest napisana w prosty i przyjemny sposób, nie brak tu humoru, życiowych mądrości i poruszania codziennych problemów takich jak bezrobocie jednego z rodziców czy niesympatyczni ludzie z klasy. Hanna Kowalska – Pamięta zwraca uwagę na to jak ważna jest przyjaźń oraz rodzina. Paulina jest jedynaczką, więc tym bardziej lgnie do swoich dwóch przyjaciółek – Iwony i Beaty. Dziewczyny zawsze się wspierają i pomagają sobie w każdej sytuacji, traktują się wyrozumiale, nawet gdy nie zgadzają się ze sobą. Paulina ma małą rodzinę z którą nie zawsze potrafi się dogadać, ale bardzo silna więź łączy ją z ciocią Małgosią. Autorka pokazuje również ciepłe relacje nastolatki z rodzicami. Mimo, że nie zawsze jest kolorowo, obie strony starają się, by ich rodzina była dobra i kochająca.

Podejrzewam, że gdybym przeczytała tą książkę w tym samym wieku, co pierwszą część, również byłabym nią zachwycona. Chyba jednak nie jestem już grupą docelową dla ,,Sekretu Dzikiego”, no i nie mam już sentymentu z dzieciństwa jak w przypadku ,,Pamiętnika Jedynaczki”. Tajemnice bohaterów nie wydawały mi się już takie ekscytujące, sekrety cioci Małgosi i Maćka odgadłam dość szybko. Niektóre kwestie nie zostały dokładnie wyjaśnione bądź stało to się zbyt szybko i to też mi się nie podobało – to jest książka dla dzieci. Kowalska – Pamięta skupiła się tu bardzo na wątkach miłosnych, co nie do końca było dobre, ponieważ ucierpiały na tym inne kwestie, no i bardzo młodzi bohaterowie chwilami wydawali się bawić w dorosłych.

Oceniam ,,Sekret Dzikiego” na siedem gwiazdek, ponieważ niższa ocena byłaby niesprawiedliwa. Nie jestem już grupą docelową tej książki i to oczywiście, że nie spodobała mi się tak jak osobom młodszym. Dla dzieci i wczesnych nastolatków to naprawdę dobra propozycja, ponieważ nie porusza zbyt trudnych tematów, bohaterowie są sympatyczni, a książka ma wyraźny morał i pokazuje dobre wzorce, nie będąc moralizatorską.

,, Wiesz, czasami, nie zawsze, ale czasami… Trzeba komuś zaufać(…) Nie pytać o nic, po prostu zaufać. I to tylko tyle.”

Jeśli po zakończeniu ,,Pamiętnika Jedynaczki”, pomyśleliście, że życie Pauliny stanie się spokojne, to byliście w błędzie. Mama dziewczyny wciąż nie może znaleźć pracy, rodzina znów zaczyna coś ukrywać. Paulina spotyka się z Maćkiem, synem pani Abramskiej, ale chłopak też nie mówi jej wszystkiego. Problemy nie omijają też Beaty, której chłopak również nie jest z nią do...

- Przeczytałam "Pamiętnik jedynaczki 2. Sekret Dzikiego" - powiedziałam
do córki. - Pierwszy tom był lepszy.
- E, ten też był niezły - zaoponowała córka, która książkę połknęła przede mną.
- Trochę mi przeszkadzało, że niewiele pamiętałam z pierwszej części. A autorka nie przypomina
zbyt wiele.
- Hm...

Hanna Kowalska-Pamięta znów nawarstwiła tajemnice, przypuszczenia i niedopowiedzenia.
Wszystko to wyjaśnia oczywiście pod koniec książki, ale chyba wyrosłam już ze snucia domysłów
z fragmentów usłyszanych wypowiedzi. W tym tomie wydaje mi się to bardziej naiwne niż w poprzednim...

Jedynaczka Paulina opowiada o chłopaku, przyjaciółkach, szkole, rodzinie.
Książkę czyta się lekko i przyjemnie, a fabuła niesie przesłanie: "Najlepsza jest szczerość".
I z tym się zgadzam! :-)


https://bajdocja.blogspot.com/2018/07/pamietnik-jedynaczki-2-sekret-dzikiego.html

- Przeczytałam "Pamiętnik jedynaczki 2. Sekret Dzikiego" - powiedziałam
do córki. - Pierwszy tom był lepszy.
- E, ten też był niezły - zaoponowała córka, która książkę połknęła przede mną.
- Trochę mi przeszkadzało, że niewiele pamiętałam z pierwszej części. A autorka nie przypomina
zbyt wiele.
- Hm...

Hanna Kowalska-Pamięta znów nawarstwiła tajemnice, przypuszczenia i...

Przyjemna, sympatyczna, młodzieżowa powieść o nastolatce i jej problemach.

Podobnie, jak pierwsza część, bardzo mi się podobała, idealna na wolne popołudnie.

Przyjemna, sympatyczna, młodzieżowa powieść o nastolatce i jej problemach.

Podobnie, jak pierwsza część, bardzo mi się podobała, idealna na wolne popołudnie.

W sumie nawet podobna do części pierwszej. I znów głównym wątkiem jest miłość... Ale przynajmniej jest też jakaś zagadka. Średnio ciekawa i ewidentnie nie kryminalna, ale jednak. Polecam osobom w wieku około 11-12 lat.

W sumie nawet podobna do części pierwszej. I znów głównym wątkiem jest miłość... Ale przynajmniej jest też jakaś zagadka. Średnio ciekawa i ewidentnie nie kryminalna, ale jednak. Polecam osobom w wieku około 11-12 lat.

Tą książkę przeczytałam dosyć dawno, ale nadal mam w pamięci to, jaka była zabawna :)

Tą książkę przeczytałam dosyć dawno, ale nadal mam w pamięci to, jaka była zabawna :)

Jakiś czas temu przeczytałam pierwszą część i można powiedzieć, że naprawdę niesamowicie się wciągnęłam. Gdy dotarłam do końca części pierwszej byłam nawet trochę zawiedziona. ;) Ale na szczęście poszłam do biblioteki i od razu zobaczyłam cześć drugą. Oczywiście miałam już dosyć wysokie wymagania, ale naprawdę się nie zawiodłam. Autorka trzyma w napięciu, na końcu nareszcie wszystko się wyjaśniło.
Polecam. :)

Jakiś czas temu przeczytałam pierwszą część i można powiedzieć, że naprawdę niesamowicie się wciągnęłam. Gdy dotarłam do końca części pierwszej byłam nawet trochę zawiedziona. ;) Ale na szczęście poszłam do biblioteki i od razu zobaczyłam cześć drugą. Oczywiście miałam już dosyć wysokie wymagania, ale naprawdę się nie zawiodłam. Autorka trzyma w napięciu, na końcu nareszcie...

Druga część przygód naszej sympatycznej jedynaczki spodobała mi się tak samo jak pierwsza. Bardzo przyjemnie się czyta.
Przeczytałabym kolejną część, szczerze mówiąc :)

Druga część przygód naszej sympatycznej jedynaczki spodobała mi się tak samo jak pierwsza. Bardzo przyjemnie się czyta.
Przeczytałabym kolejną część, szczerze mówiąc :)

Następna część genialnego pamiętnika jedynaczki. Napisana prostym, fajnym językiem. Główna bohaterka ma chłopaka! Ale on nie za bardzo chce zwierzać się ze swojego życia. NAPRAWDĘ POLECAM! :-D

Następna część genialnego pamiętnika jedynaczki. Napisana prostym, fajnym językiem. Główna bohaterka ma chłopaka! Ale on nie za bardzo chce zwierzać się ze swojego życia. NAPRAWDĘ POLECAM! :-D

Po przeczytaniu pierwszej części, nie mogłam się doczekać, by poznać dalsze losy Pauli, toteż z przyjemnością sięgnęłam po te opowiadanie.

Oczywiście nie rozczarowałam się. Książka napisana przyjemnym językiem, gdzie rozwija się wątek miłosny i rozwiązuje kilka tajemnic.

Polecam!

Po przeczytaniu pierwszej części, nie mogłam się doczekać, by poznać dalsze losy Pauli, toteż z przyjemnością sięgnęłam po te opowiadanie.

Oczywiście nie rozczarowałam się. Książka napisana przyjemnym językiem, gdzie rozwija się wątek miłosny i rozwiązuje kilka tajemnic.

Polecam!