To książka opowiadająca historię o nastolatkach dla nastolatków. Na jej kartach można natrafić przede wszystkim na problemy, jakie często spotykają młodych ludzi na etapie dojrzewania. Począwszy od pierwszych miłości i związanych z tym emocji, przez liczne kłótnie i problemy z przyjaciółmi, chęć bycia akceptowanym przez daną grupę osób, na poznawaniu samego siebie kończąc. Wierzę, że autorka chciała stworzyć coś, co będzie niosło przesłanie - owszem, po części tak jest, ale jestem odrobinę nieusatysfakcjonowana i mam pewne obiekcje co do tego, jak został przedstawiony świat nastolatków. Historia momentami jest po prostu infantylna i naiwna. Dodatkowo niektóre zachowania bohaterów znacznie odbiegają od tych, które obserwuję na co dzień u osób nieco młodszych ode mnie. Jeszcze niedawno zaliczałam się do grona nastolatków i uważam, że ich świat wcale nie wygląda tak, jak ten w książce.

Jeśli chodzi o kreację bohaterów - każda postać z pewnością jest bardzo ciekawa i różnorodna. Zaintrygowały mnie przejawy feminizmu u Tabhithy, jednak to Bridget i jej skomplikowaną przeszłość oraz historię przebiegu wypadku, w którym prawie straciła życie, polubiłam najbardziej. Za to Emily ciągle irytowała mnie swoją postawą i naiwnością podczas korespondowania z pewnym chłopakiem. Cały czas miałam ochotę nią potrząsnąć i wykrzyczeć jej, by się opanowała. Co ciekawe, autorka wprowadziła czwartą bohaterkę. Jej losy można śledzić w rozdziałach zatytułowanych "Walentynki", gdzie narracja jest prowadzona w formie drugoosobowej. To bardzo rzadko spotykany zabieg i wcześniej nie zetknęłam się z niczym podobnym.

Plusem jest to, że książkę tę czyta się bardzo szybko. Objętość pozwala na ukończenie jej w dwa wieczory lub nawet jedno długie popołudnie. Nie ma żadnych nieścisłości, a autorka posługuje się prostym językiem. Występuje znacznie więcej dialogów niż opisów. Tempo akcji niestety nie powala. Wydarzenia rozgrywają się spokojnie i powoli. Jeśli ktoś liczy na lekką i odprężającą lekturę, "Całkiem obcy człowiek" nada się idealnie. Całość jest przyjemna, niezbyt głęboka, na pewno nie skomplikowana. Poleciłabym ją tej młodszej młodzieży, gdyż ci odrobinę starci czytelnicy, mogą czuć się nie w pełni usatysfakcjonowani przedstawioną historią.

To książka opowiadająca historię o nastolatkach dla nastolatków. Na jej kartach można natrafić przede wszystkim na problemy, jakie często spotykają młodych ludzi na etapie dojrzewania. Począwszy od pierwszych miłości i związanych z tym emocji, przez liczne kłótnie i problemy z przyjaciółmi, chęć bycia akceptowanym przez daną grupę osób, na poznawaniu samego siebie kończąc....

Ta książka jest...dziwna? To chyba dobre określenie.
Nie była bardzo zła, ale nie była też dobra... Ot, emocje jak przy krojeniu chleba.

Plusem jest czcionka i to, że bardzo szybko się czyta.

Ta książka jest...dziwna? To chyba dobre określenie.
Nie była bardzo zła, ale nie była też dobra... Ot, emocje jak przy krojeniu chleba.

Plusem jest czcionka i to, że bardzo szybko się czyta.

Nie mogłam się wciągnąć.

Nie mogłam się wciągnąć.

Sympatyczna, szybko się ją czyta. Fajne młode postacie i to w jaki sposób, każdy ma swoją odrębną historię, ale jednak wszyscy się znają i są jakoś ze sobą powiązani. Nie jestem fanką narracji w 2 osobie, ale zaskakująco szybko przestało mnie to denerwować. Historia wpleciona w książkę, która łamie ciągłość czasu powieści, trochę robi zamieszania podczas czytania, ale dzięki niej mamy małą niespodziankę na koniec. Osobiście najbardziej urzekła mnie relacja między rodzeństwem, piękna. Wszystko jest o przyjaźni, w szerokim znaczeniu tego pojęcia.

Sympatyczna, szybko się ją czyta. Fajne młode postacie i to w jaki sposób, każdy ma swoją odrębną historię, ale jednak wszyscy się znają i są jakoś ze sobą powiązani. Nie jestem fanką narracji w 2 osobie, ale zaskakująco szybko przestało mnie to denerwować. Historia wpleciona w książkę, która łamie ciągłość czasu powieści, trochę robi zamieszania podczas czytania, ale...

"Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono."*


Podobno w każdym z nas w okresie dojrzewania rodzi się obcy człowiek.
Czy książka "Całkiem obcy człowiek" jest o dojrzewaniu?

Jest o poznawaniu siebie, swojego zmieniającego się ciała, swoich emocji.
Jest o relacjach z rówieśnikami, z rodzicami i rodzeństwem.
Jest o przyjaciołach, nieprzyjaciołach, płci przeciwnej, zakochaniu,
o zaufaniu, zdradzie, konsekwencjach i wirtualnej przemocy.
I o tym, jak łatwo ludzie się zmieniają, wiążą / rozstają.

Nie, ta książka nie jest poradnikiem.
To współczesna opowieść o amerykańskich nastolatkach.
Ma ponad 300 stron. Do połowy ciężko było mi śledzić jej akcję.
Może dlatego, że Rebecca Stead napisała ją w nieco poszarpanej formie...
W bardzo krótkich rozdziałach mieszają się narratorzy, punkty widzenia, postaci i czas.
Jedne opowiadają o zdarzeniach na bieżąco, inne tylko o wydarzeniach w pewne walentynki.
W niektórych wiemy o kim mowa, w tych walentynkowych bohaterką jest tajemnicza licealistka.

W drugiej połowie książki zaczęłam rozróżniać postaci,
chociaż żadnej z nich nie poznałam dobrze.
Pojawił się wątek przesyłania roznegliżowanych zdjęć.
Akcja trochę przyspieszyła i stała się bardziej spójna,
choć historia tajemniczej licealistki nadal do niej nie przystawała.

Zakończenie rekompensuje wszystkie wcześniejsze niedoskonałości ;-)


* Wisława Szymborska


https://bajdocja.blogspot.com/2021/01/cakiem-obcy-czowiek.html

"Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono."*


Podobno w każdym z nas w okresie dojrzewania rodzi się obcy człowiek.
Czy książka "Całkiem obcy człowiek" jest o dojrzewaniu?

Jest o poznawaniu siebie, swojego zmieniającego się ciała, swoich emocji.
Jest o relacjach z rówieśnikami, z rodzicami i rodzeństwem.
Jest o przyjaciołach, nieprzyjaciołach, płci przeciwnej, zakochaniu,...

Całkiem obcy człowiek, to lekka i przyjemna w czytaniu książka. Ma trzy historie, które noszą różne tytuły.
"Sherm" - opowiada o Shermie
"Walentynki" - gdzie narrację mamy pierwszo osoboą i jest to historia, wspomnienia jakiejś dziewczyny.
Pozostałe rozdziały mają różne nazwy i opowiadają one o trzech przyjaciółkach, które mają swoje nastoletnie problemy.
Czasem śmieszna, w niektórych momentach mądra książka, dla młodszych nastolatków.

Całkiem obcy człowiek, to lekka i przyjemna w czytaniu książka. Ma trzy historie, które noszą różne tytuły.
"Sherm" - opowiada o Shermie
"Walentynki" - gdzie narrację mamy pierwszo osoboą i jest to historia, wspomnienia jakiejś dziewczyny.
Pozostałe rozdziały mają różne nazwy i opowiadają one o trzech przyjaciółkach, które mają swoje nastoletnie problemy.
Czasem...

Ciekawa chociaż momentami nudna. Mało akcji, rozwleczona. Polecam jako nabijacz nudy.

Ciekawa chociaż momentami nudna. Mało akcji, rozwleczona. Polecam jako nabijacz nudy.

Kupiłam tę książkę w antykwariacie, bo spodobał mi się tytuł i dość urokliwa okładka.Temat dziewczyny, która przeżyła wstrząsający wypadek, też wydał się ciekawy. Nie rozczarowałam się, to powieść o miłości i przyjaźni, tym, że w życiu zawsze popełnia się błędy, których żałujemy. Zabawna i pełna ciepła historia młodych ludzi, mierzących się z rzeczywistością. :)
PS. Szukam teraz w sklepie opaski z kocimi uszami, na podobieństwo tej, którą nosiła Bridge <3

Kupiłam tę książkę w antykwariacie, bo spodobał mi się tytuł i dość urokliwa okładka.Temat dziewczyny, która przeżyła wstrząsający wypadek, też wydał się ciekawy. Nie rozczarowałam się, to powieść o miłości i przyjaźni, tym, że w życiu zawsze popełnia się błędy, których żałujemy. Zabawna i pełna ciepła historia młodych ludzi, mierzących się z rzeczywistością. :)
PS. Szukam...

Nie ma co się dużo rozpisywać, książka nijaka. Tak naprawdę liczyłam na coś więcej, chociaż bardzo podobał mi się motyw Walentynek i całego tego dochodzenia "Kim jestem?" mimo, że narracja drugoosobowa niezbyt mnie zachęciła, to najlepsze co z tej powieści wspominam. Wątek miłosny średnio mnie obchodził, zarówno jednej bohaterki, jak i drugiej. Niektóre dialogi były niezłe, ale nic więcej nie można o nich rzec.
W skrócie, jeśli ktoś lubi powieści o buncie i dorastaniu, niepohamowanych decyzjach bohaterek, które większość z nas w wieku nastoletnim popełniała, polecam, ale ostrzegam, książka niczym nie wyróżnia się na tle innych takowych dzieł literackich.

Nie ma co się dużo rozpisywać, książka nijaka. Tak naprawdę liczyłam na coś więcej, chociaż bardzo podobał mi się motyw Walentynek i całego tego dochodzenia "Kim jestem?" mimo, że narracja drugoosobowa niezbyt mnie zachęciła, to najlepsze co z tej powieści wspominam. Wątek miłosny średnio mnie obchodził, zarówno jednej bohaterki, jak i drugiej. Niektóre dialogi były niezłe,...

Trudno mi tutaj ocenić bo dawno czytałam ale podobała mi się. Nie była genialna ale dobra i to wystarczy

Trudno mi tutaj ocenić bo dawno czytałam ale podobała mi się. Nie była genialna ale dobra i to wystarczy