Kolejny tom o perypetiach magów i Rincewinda. Pechowy mag utknął w Czteriksach. Kontynencie w przerysowany sposób przypominający Australię. Oczywiście wpada tam w niezłe kłopoty. Co w sumie nie powinno dziwić. Magowie urządzają sobie wakacje na bezludnej wyspie. Wszystko byłoby super, gdyby nie to, że wskutek ogromnego pecha zostają tam uwięzieni. Okazuje się do tego, że tkwią w naprawdę dalekiej przeszłości.
Jak nigdy przy tym tomie miałam nieodparte wrażenie, że byłby z tego niezły serial animowany. Zwłaszcza z naszym mistrzem ucieczek. Tom przepełniony jest gagami i stekiem bzdur. Ale naprawdę mi się podobało. A Rincewind zdecydowanie nie jest moim ulubionym bohaterem.

Kolejny tom o perypetiach magów i Rincewinda. Pechowy mag utknął w Czteriksach. Kontynencie w przerysowany sposób przypominający Australię. Oczywiście wpada tam w niezłe kłopoty. Co w sumie nie powinno dziwić. Magowie urządzają sobie wakacje na bezludnej wyspie. Wszystko byłoby super, gdyby nie to, że wskutek ogromnego pecha zostają tam uwięzieni. Okazuje się do tego, ...

Kolejne spotkanie z magami i Rincewindem. Książka naszpikowana absurdalnym poczuciem humoru zabierze nas w podróż w czasie i przestrzeni. Malutki spoiler dla fanów ŚMIERCI- pojawi się na kartach tej części, bo Rincewind jest postacią, która fascynuje ŚMIERĆ.

Kolejne spotkanie z magami i Rincewindem. Książka naszpikowana absurdalnym poczuciem humoru zabierze nas w podróż w czasie i przestrzeni. Malutki spoiler dla fanów ŚMIERCI- pojawi się na kartach tej części, bo Rincewind jest postacią, która fascynuje ŚMIERĆ.

Moja ocena: 3/10

Może to przez zbyt ubogą znajomość Australii.
Może zmęczenie materiału (u mnie lub u autora).
Może przez praktycznie kompletny brak fabuły.
Może przez wyczerpanie (osłyszanie) się żartów.
Przyczyny nie znam, znam skutek - nie podobało mi się tym razem.

Moja ocena: 3/10

Może to przez zbyt ubogą znajomość Australii.
Może zmęczenie materiału (u mnie lub u autora).
Może przez praktycznie kompletny brak fabuły.
Może przez wyczerpanie (osłyszanie) się żartów.
Przyczyny nie znam, znam skutek - nie podobało mi się tym razem.

Jest to kolejna opowieść o przygodach Rincewinda, niezmiernie pechowego maga, którego jedynym marzeniem jest spokojne życie bez przygód, a jednak raz za razem trafia w najdalsze zakątki Dysku (i poza niego również). Tym razem odwiedza Czteriksy, ostatni kontynent, który w wyniku pewnych zawirowań czasoprzestrzennych jest jeszcze w trakcie budowy. Równocześnie grupa magów z Niewidocznego Uniwersytetu trafia na niezwykłą, nawet jak na standardy magiczne, wyspę, położoną daleko w przeszłości.

Czas, przestrzeń oraz ewolucja – to główne tematy, jakimi zajmuje się w tej książce autor. Widać już fascynację Pratchetta naukami przyrodniczymi i ścisłymi, której daje wyraz w kolejnych dziełach, z „Nauką Świata Dysku” na czele. Tematem przewodnim jest tu również Australia i jej mieszkańcy –cechy i zwyczaje, z którymi są najbardziej kojarzone. Z tego też względu ten tom trochę gorzej mi się czytało, ponieważ uciekały mi niektóre konteksty – np. jak rozumieć slang australijski zrozumiałam dopiero po sprawdzeniu w Internecie. Czytelnik otrzymuje już znane postaci, więc nie ma tu pod tym względem niespodzianek, szkoda tylko, że tak mało jednak było w fabule udziału Bagażu. Można też powiedzieć, że autor wrócił do początków – w tym tomie brak konkretnego przeciwnika, a głównym motywem jest podróż bohaterów w celu wykonania pewnego zadania.

Oczywiście polecam, choć, jak zwykle, zalecam rozpocząć czytanie od początku cyklu :)

Jest to kolejna opowieść o przygodach Rincewinda, niezmiernie pechowego maga, którego jedynym marzeniem jest spokojne życie bez przygód, a jednak raz za razem trafia w najdalsze zakątki Dysku (i poza niego również). Tym razem odwiedza Czteriksy, ostatni kontynent, który w wyniku pewnych zawirowań czasoprzestrzennych jest jeszcze w trakcie budowy. Równocześnie grupa magów z...

Magowie mnie niezmiennie bawią :D

"Po prostu tacy są. Albo nadgryzają coś i potem z pełnymi ustami mówią: "Ciekawe, czy jest trujące". A wie pan, co naprawdę doprowadza do szału? Że nigdy nie jest."

Magowie mnie niezmiennie bawią :D

"Po prostu tacy są. Albo nadgryzają coś i potem z pełnymi ustami mówią: "Ciekawe, czy jest trujące". A wie pan, co naprawdę doprowadza do szału? Że nigdy nie jest."

Uważam, że jest to najciekawsza książka z cyklu przygód Rincewinda. Spadomisie pozostały na zawsze w mojej pamięci ;)

Uważam, że jest to najciekawsza książka z cyklu przygód Rincewinda. Spadomisie pozostały na zawsze w mojej pamięci ;)

Gdzie mógłby trafić prześladowany przech pecha i szczęście zarazem mag Rincewind jeśli nie na pełen dzikich gatunków roślin i zwierząt obcy mu kontynent. Ta powieścią sir Terry Pratchett zaprasza nas na ląd IksIksIksIks, zwany też Czteriksami, która do złudzenia przypomina karykaturę Australii.

Przyznam, że nie jest to moja ulubiona pozycja w serii Świata Dysku, tak jak i od paru tomów zdecydowanie do moich ulubionych linii fabularnych nie należy wątek czarodziejów z Niewidocznego Uniwersytetu. Mam wrażenie, że książki te budowane są według bardzo prostego schematu chaotycznych przygód Rincewinda i zgnuśnienia magów. Może się to trochę przejeść po pewnym czasie.

Powieść to jeden wielki żart na temat wyobrażeń o Australii, a może po części i samej Australii taka, jaka jest naprawdę. Można zaśmiać się prawie do łez przy opisach wszechobecnego symbolu kangura czy wyzwania na strzyżenie owiec.

Pozycja obowiązkowa dla fanów błyskotliwego angielskiego humoru, opcjonalna dla miłośników bardziej wymagającej fabuły i rozwoju relacji między bohaterami.

Gdzie mógłby trafić prześladowany przech pecha i szczęście zarazem mag Rincewind jeśli nie na pełen dzikich gatunków roślin i zwierząt obcy mu kontynent. Ta powieścią sir Terry Pratchett zaprasza nas na ląd IksIksIksIks, zwany też Czteriksami, która do złudzenia przypomina karykaturę Australii.

Przyznam, że nie jest to moja ulubiona pozycja w serii Świata Dysku, tak jak i...

Ilość gagów satyry, analogii, kreatywnych konceptów i żartów jest w tej części tak duża , że aż trudno uwierzyć, żeby była pisana w całkiem trzeźwym stanie umysłu ( ha ha!) Ale już dużej precyzji warsztatowej wymagało połączenie w spójną kompozycję. Ponieważ przestrzeń w której toczy się akcja nie odnosi się w większości do społecznych i kulturowych analogii i jest tylko luźno połączona z Australią, autor wykazał się niczym nieograniczoną wyobraźnią i czystym, uniwersalnym poczuciem humoru.

Ilość gagów satyry, analogii, kreatywnych konceptów i żartów jest w tej części tak duża , że aż trudno uwierzyć, żeby była pisana w całkiem trzeźwym stanie umysłu ( ha ha!) Ale już dużej precyzji warsztatowej wymagało połączenie w spójną kompozycję. Ponieważ przestrzeń w której toczy się akcja nie odnosi się w większości do społecznych i kulturowych analogii i jest...

Moje wrażenia są podobne, co przy poprzednich częściach. Świat przedstawiony - super. Zupełnie nowy kontynent, jest inaczej, jest zabawnie, można by na jego terenie powyrabiać mnóstwo ciekawych rzeczy. Ciekawszych niż to, co wyczyniają magowie... Rincewind nie bawi, a irytuje, tak samo jak jego koledzy po fachu. Im bliżej było końca, tym lepiej się czułam.

Moje wrażenia są podobne, co przy poprzednich częściach. Świat przedstawiony - super. Zupełnie nowy kontynent, jest inaczej, jest zabawnie, można by na jego terenie powyrabiać mnóstwo ciekawych rzeczy. Ciekawszych niż to, co wyczyniają magowie... Rincewind nie bawi, a irytuje, tak samo jak jego koledzy po fachu. Im bliżej było końca, tym lepiej się czułam.

Pratchett w najlepszej formie. Niesamowity stek bzdur.

Pratchett w najlepszej formie. Niesamowity stek bzdur.