Ciekawa autorefleksja dojrzałego pisarza, pogrążonego w depresji alkoholika, ateisty. Książka nie ma charakteru umoralniającego. Jest raczej zbiorem wspomnień. Pisarz skrzętnie opisuje próby wyrwania się z objęć nałogu. Czy to się uda Jackowi...? Zapraszam do lektury.

Ciekawa autorefleksja dojrzałego pisarza, pogrążonego w depresji alkoholika, ateisty. Książka nie ma charakteru umoralniającego. Jest raczej zbiorem wspomnień. Pisarz skrzętnie opisuje próby wyrwania się z objęć nałogu. Czy to się uda Jackowi...? Zapraszam do lektury.

Jack London... Jego książki zna cały świat. Niezwykłe opowiadania z okresu gorączki złota, debiut "Martin Eden", historie z morza... Jakie były kulisy powstania tych książek? Tytuł mówi sam za siebie - alkohol.

"John Barleycorn" to autobiografia Londona. Inną jego autobiografią był wyżej wspomniany "Martin Eden". Lecz tym razem Jack nie pisze o normalnym życiu, o drodze do kariery... A w każdym razie, nie tylko. Prym wiodą tutaj wszelkie spotkania z alkoholem. To, kiedy pierwszy raz go spróbował, to, jak nie chciał być gorszy od innych, a nawet stał się od nich lepszym, to, jak nienawidził smaku alkoholu, lecz wciąż go pił.

Książka niejako pokazuje siłę Londona, ale też jego uległości. Jack nienawidził alkoholu, chciał, by w pewnym momencie został wręcz zakazany, lecz sam w pewnym momencie nie umiał bez niego żyć. Ma to być przestroga dla innych, ostrzeżenie, co alkohol robi z człowiekiem, z życiem i postrzeganiem świata.

Jack London... Jego książki zna cały świat. Niezwykłe opowiadania z okresu gorączki złota, debiut "Martin Eden", historie z morza... Jakie były kulisy powstania tych książek? Tytuł mówi sam za siebie - alkohol.

"John Barleycorn" to autobiografia Londona. Inną jego autobiografią był wyżej wspomniany "Martin Eden". Lecz tym razem Jack nie pisze o normalnym życiu, o drodze...

​Właśnie kończę lekturę.
To, co z początku wydawało się opowiastką charakterystyczną z końca XIX w., w trakcie czytania powoli zmieniało się w coraz bardziej zajmującą autobiograficzną opowieść o życiu. I o alkoholu, o pijaństwie.
Na koniec JL pisze tak dobitnie i głęboko, że wręcz zmusza do ​przyhamowania i uważnego traktowania tekstu. Prowokuje refleksję nad życiem. Myślę, że wielu ta książka może zaintrygować. Polskie tłumaczenie Antoniny Sokolicz uważam jest dobre.
Wydawnictwo Iskry, 1957 r.

​Właśnie kończę lekturę.
To, co z początku wydawało się opowiastką charakterystyczną z końca XIX w., w trakcie czytania powoli zmieniało się w coraz bardziej zajmującą autobiograficzną opowieść o życiu. I o alkoholu, o pijaństwie.
Na koniec JL pisze tak dobitnie i głęboko, że wręcz zmusza do ​przyhamowania i uważnego traktowania tekstu. Prowokuje refleksję nad życiem....

Jest to nadpisanie,uzupełnienie Martina Edena ,warto przeczytać ze względu na temat picia alkoholu,wręcz refleksyjne i filozoficzne podejście do popijania i okoliczności z tym związanych.Rozważania osoby niezwykle inteligetnej,nie są to pamiętniki gwiazdy rocka.

Jest to nadpisanie,uzupełnienie Martina Edena ,warto przeczytać ze względu na temat picia alkoholu,wręcz refleksyjne i filozoficzne podejście do popijania i okoliczności z tym związanych.Rozważania osoby niezwykle inteligetnej,nie są to pamiętniki gwiazdy rocka.