Wymęczyłam się z tą książką i gorąco jej NIE polecam.
Nie dajcie się zwieść tytułowi – „Dom przy Hope Street” niewiele ma wspólnego z nadzieją. Jest raczej jej przeciwieństwem. Przez połowę stron główna bohaterka zalewa się łzami, a każda, nawet najbardziej prozaiczna czynność opisywana jest z drobiazgowością do tego stopnia, że kilka razy autorce zdarza się powtarzać informację, którą już nam przekazała (ten powalający styl pozostaje do ostatniego zdania w książce). Owszem, zgadzam się z opinią, że wartością literatury jest ukazywanie prawdy o życiu, ale to też trzeba umieć robić! Dotyczy to w szczególności historii o wielkich tragediach i bohaterach starających się podnieść na nogi po nagłym pogromie.
O Danielle Steel nasłuchałam się swego czasu wiele dobrego, niestety - srodze się zawiodłam. Oczekiwałam wciągającego, żywego języka, a dostałam zwykłą papkę, jaką może stworzyć dobry z języka polskiego uczeń gimnazjum (nie ubliżając uczniom gimnazjum – byłam jednym z nich i wiem, na jakie wyżyny literackie można się wznieść w tym wieku ;) ). Warsztat literacki autorki jest po prostu na niskim poziomie, natomiast inną kwestią jest jeszcze tłumaczenie (chylę czoła, pani Hanno Pawlikowska-Gannon). Od pewnego czasu zaczynam mieć poważne wątpliwości co do poziomu umiejętności zatrudnianych w wydawnictwach tłumaczy. Formy takie, jak niepoprawna „przekonywający”, czy też gwarowe „pewno” zamiast „pewnie” są po prostu niedopuszczalne, nawet w literaturze ze średniej półki. Przeszkadza to w odbiorze, a w przypadku niektórych czytelników – przechodzi do ich prywatnego słownika w codziennych rozmowach.
Jeszcze raz więc powtórzę: nie polecam lektury tej książki Danielle Steel i trzy razy się zastanowię, zanim sięgnę po jakąkolwiek inną jej powieść.

Wymęczyłam się z tą książką i gorąco jej NIE polecam.
Nie dajcie się zwieść tytułowi – „Dom przy Hope Street” niewiele ma wspólnego z nadzieją. Jest raczej jej przeciwieństwem. Przez połowę stron główna bohaterka zalewa się łzami, a każda, nawet najbardziej prozaiczna czynność opisywana jest z drobiazgowością do tego stopnia, że kilka razy autorce zdarza się powtarzać...