Człowieczy los...Człowieczy los nie jest bajką ani snem.
Człowieczy los jest zwyczajnym, szarym dniem.
Człowieczy los niesie trudy, żal i łzy.
Pomimo to można los zmienić w dobry lub zły.

Uśmiechaj się,
do każdej chwili uśmiechaj,
Na dzień szczęśliwy nie czekaj,
bo kresu nadejdzie czas,
nim uśmiechniesz się chociaż raz.

Uśmiech odsłoni przed tobą siedem codziennych cudów świata.
Tęczowym mostem zapłonie nad dniem, co ulata.
Marzeniom skrzydeł doda, wspomnieniom urody.
Pomoże strudzonemu pokonać przeszkody.
***
Tak, Anna German potrafiła wyśpiewać, a Janusz Leon Wiśniewski potrafi z całą pewnością opisać Człowieczy Los.
Chociaż temat Rosji jest teraz bleee, ale opisy tego kraju i żyjących tam ludzi są w książce niezwykłe. Zawsze oddzielałam piękno, surowość i język tych ziem, od brudnej polityki.
Nie rodzisz się z czystą kartą, masz już na niej wpisane niewidocznym atramentem dzieje twoich przodków, które prędzej czy później dadzą o sobie znać; kwestia tylko czy dobrze czy źle. Warto czasem o tym pomyśleć....

Człowieczy los...Człowieczy los nie jest bajką ani snem.
Człowieczy los jest zwyczajnym, szarym dniem.
Człowieczy los niesie trudy, żal i łzy.
Pomimo to można los zmienić w dobry lub zły.

Uśmiechaj się,
do każdej chwili uśmiechaj,
Na dzień szczęśliwy nie czekaj,
bo kresu nadejdzie czas,
nim uśmiechniesz się chociaż raz.

Uśmiech odsłoni przed tobą siedem codziennych cudów...

Przesłuchana na Legimi. Doceniam kunszt autora, przeczytałem jego kilka książek i trochę męczył mnie schemat publikacji. Autor jest niebywale ciekawym i oczytanym człowiek, o szerokich horyzontach, co przeplata w książkach. Mechanizm budowania fabuły: dużo ciekawostek z świata nauki, światowe życie połączone z płomiennymi relacjami- trochę się zużywa. Nie mniej, dobrze się to czyta, choć fabuła w zasadzie donikąd nie zmierza. Zatem: miło spędzić czas i owszem, ale po jakimś czasie nic z tego nie zostaję (z "grandu" nie pamiętam nic). Nie zmienia to faktu, że i tak powieść o niebo lepsza od przeciętnego przedstawiciela gatunku.

Przesłuchana na Legimi. Doceniam kunszt autora, przeczytałem jego kilka książek i trochę męczył mnie schemat publikacji. Autor jest niebywale ciekawym i oczytanym człowiek, o szerokich horyzontach, co przeplata w książkach. Mechanizm budowania fabuły: dużo ciekawostek z świata nauki, światowe życie połączone z płomiennymi relacjami- trochę się zużywa. Nie mniej, dobrze się...

„Gate” to kontynuacja powieści „Grand”. Poznajemy dalsze, ciekawe losy bohaterów pierwszej części. W mojej ocenie autor stworzył interesujące, różnorodne postaci, których losy toczą się w różnych kierunkach i nie zawsze po ich myśli. Czasem mają na nie wpływ, czasem nie, czasem
w dużej mierze zależą od innych przypadkowych ludzi, od straconych lub wykorzystanych okazji albo od zbiegu okoliczności.
Pozycja wciągająca, pobudzająca do refleksji, wzruszająca, dająca nadzieję. Autor mądrze, z wyczuciem, z empatią podchodzi do życia i każdego człowieka. A do tego z talentem pisarskim nam je przekazuje. Takie historie warto czytać.

„Gate” to kontynuacja powieści „Grand”. Poznajemy dalsze, ciekawe losy bohaterów pierwszej części. W mojej ocenie autor stworzył interesujące, różnorodne postaci, których losy toczą się w różnych kierunkach i nie zawsze po ich myśli. Czasem mają na nie wpływ, czasem nie, czasem
w dużej mierze zależą od innych przypadkowych ludzi, od straconych lub wykorzystanych okazji...

Napisałam o "Grandzie", że zbyt wiele niesamowitych historii jak na jedną książkę. Tutaj jest podobnie. Same wyjątkowe osoby, mądre, bardzo dobrze wykształcone, z życiorysami którymi można by obdarzyć kilka innych osób. A jednak "Gate" wydał mi się bardziej strawny. Może dlatego, że te opowieści były ze sobą tylko luźno połączone?

Napisałam o "Grandzie", że zbyt wiele niesamowitych historii jak na jedną książkę. Tutaj jest podobnie. Same wyjątkowe osoby, mądre, bardzo dobrze wykształcone, z życiorysami którymi można by obdarzyć kilka innych osób. A jednak "Gate" wydał mi się bardziej strawny. Może dlatego, że te opowieści były ze sobą tylko luźno połączone?

„Nie ma nic złego w świętowaniu sukcesu, ale ważniejsze jest wyciągnięcie nauki z porażki”.
Bill Gates

Po przeczytaniu pierwszej części ;Grand. W tym hotelu miłość odmienia ludzi ; Janusza Leona Wiśniewskiego, z wielką ciekawością zapragnęłam dowiedzieć się o kolejach losu bohaterów którzy zatrzymali się na bramce lotniska by przedstawić dalsze ich toczące się życie. Przemiany jakich dokonali po różnych turbulencjach związanych z miłością, decyzjami spowodowały że skoro hotel Grand w Sopocie ich połączyło, zmieniło, życie paradoksalnie rozdzielało powodując że Lichutki odkrył w sobie talent do hodowli róż czym zaskarbił sobie zaufanie szejków z Dubaju, gdzie miał udać się do tego bogatego kraju w delegację, by i tam stworzyć sferę pięknych klombów tych delikatnych kwiatów, siedząc w dziale odlotów poznał stewardesę a tym samym koleżankę jego nie żyjącej córki która po krótce opowiedziała mu swoje życie, z pasją, z pewną rezerwą sam zauważył pokrętność życia, że będąc jako kloszard, bezdomny jako nie znaczący człowiek i numer PESLA, jedna osoba nadała mu życiu sens, kierunek, otworzyła w nim pasję jaką było dbanie o rośliny, jak strukturalnie do nich podchodził, dbał, jak spędzał czas i kim się sam stał, ze zwiędniętego człowieka wydobył z siebie pokłady piękna, bo ktoś dał mu szansę, zauważył w nim potencjał, a on sam zrobił resztę. Historia zasnuta w opowieści jest zaznaczona uniesieniem, pogodą ducha i cierpieniem, lekcją pokory, wartości, wprowadza nas w tajniki refleksji, układa melancholię jak mozaikę a w tym wszystkim słychać nuty muzyki nostalgicznej, smutnej, a jednocześnie uniesionej. Tylko Wiśniewski potrafi tak poprowadzić fabułę że książka staje się chwilową odskocznią, igraszką, nadając tempo które wyrywa się i daje mocnego kopa. Petarda i nie zapomniane chwile, bo w każdej opowieści o postaciach chciałoby się zobaczyć siebie, to daje także miejsce na własne osobiste przemyślenia, przecież zawsze można czegoś dokonać, zmienić, przewartościować, zauważmy pewne sytuacje które niech będą lekcją która niesie przesłanie, przyjmując życie jako jedno nam dane, robiąc to co kochamy bez tych za i przeciw, bez pardonu co ludzie powiedzą i czy wypada, bądźmy ze sobą szczerzy i ufni, bo częste porywy serca są wysłannikiem czystego rozsądku. Pogodna, optymistyczna a jednocześnie wprowadza zaciekawienie, powieść o ludziach, emocjach, uczuciach, wymagająca czytania ze zrozumieniem, dogłębna i nie szablonowa, tutaj nie znajdziesz miejsca na płytkość treści, dialogów, niszowa, elokwentna i pełna poczucia sytości. Żałuję że to już koniec. Polecam każdemu z osobna.

Wydawnictwo: Wielka Litera.

„Nie ma nic złego w świętowaniu sukcesu, ale ważniejsze jest wyciągnięcie nauki z porażki”.
Bill Gates

Po przeczytaniu pierwszej części ;Grand. W tym hotelu miłość odmienia ludzi ; Janusza Leona Wiśniewskiego, z wielką ciekawością zapragnęłam dowiedzieć się o kolejach losu bohaterów którzy zatrzymali się na bramce lotniska by przedstawić dalsze ich...

Świetna wciągająca powieść. Z Grand-em tworzy dopełnienie. Aż chciałoby się kontynuacji.

Świetna wciągająca powieść. Z Grand-em tworzy dopełnienie. Aż chciałoby się kontynuacji.

Taki dylemacik z tą książką. Nie potrafiłam przestać czytać a z drugiej strony chciałam przestać żeby za szybko się nie skończyła.

Taki dylemacik z tą książką. Nie potrafiłam przestać czytać a z drugiej strony chciałam przestać żeby za szybko się nie skończyła.

Napisana przez romantyka. Polecam wszystkim romantykom. Świetne czytadło na jeden raz, we mnie nie zostawiła większego śladu.

Napisana przez romantyka. Polecam wszystkim romantykom. Świetne czytadło na jeden raz, we mnie nie zostawiła większego śladu.

Kontynuacja „Grand” - ach te dygresje...
Pochłonięte w dwa wieczory

Kontynuacja „Grand” - ach te dygresje...
Pochłonięte w dwa wieczory

Poruszające historie o tęsknocie za utraconą miłością . O życiu pełnym cierpienia i chwilach zwątpienia przeplatanych jasnymi promieniami szczęścia . Mądra książka o wytrwałości w dążeniu do zmiany losu.Nostalgiczne podróże w głąb siebie pomagają bohaterom podjąć nie zawsze łatwe decyzje."S@motność w sieci" była pierwszą książką tego autora, która mnie urzekła. Tym razem również nie zawiodłam się. Serdecznie polecam.

Poruszające historie o tęsknocie za utraconą miłością . O życiu pełnym cierpienia i chwilach zwątpienia przeplatanych jasnymi promieniami szczęścia . Mądra książka o wytrwałości w dążeniu do zmiany losu.Nostalgiczne podróże w głąb siebie pomagają bohaterom podjąć nie zawsze łatwe decyzje."S@motność w sieci" była pierwszą książką tego autora, która mnie urzekła. Tym razem...