"O kobiecie od kurczaków" - !!! wow. bardzo interesujący koncept, bohaterka trochę antybohaterka. kreatywne podejście do tematu zbioru

"To, co zostaje": !!! AAAAAAAAAAAA to było cudowne 🥺 cudny klimat, samotność, narastający niepokój. godzenie się ze śmiercią i wola życia, mimo że wszystko dookoła dosłownie zmienia się w popiół. wojna i zrozumienie. docenienie drugiego człowieka. wierność sobie i swojej decyzji. przywiązanie do miejsca. płaczę

te dwa opowiadania są NAPRAWDĘ GENIALNE. reszta zbioru nie zrobiła na mnie większego wrażenia. trochę nie wiem jaką ocenę dać całości, ale trzymają mnie jeszcze mocne emocje po ostatnim opowiadaniu, więc niech będzie 8

"O kobiecie od kurczaków" - !!! wow. bardzo interesujący koncept, bohaterka trochę antybohaterka. kreatywne podejście do tematu zbioru

"To, co zostaje": !!! AAAAAAAAAAAA to było cudowne 🥺 cudny klimat, samotność, narastający niepokój. godzenie się ze śmiercią i wola życia, mimo że wszystko dookoła dosłownie zmienia się w popiół. wojna i zrozumienie. docenienie drugiego...

Sztuka przegrywania - antologia sekcji literackiej Logrus zawiera sześć opowiadań. W przeciwieństwie np. do Inkszego weltu wymagała ode mnie opuszczenia swojej gatunkowej strefy komfortu częściej i mocniej.
Ad rem. Antologię otwiera Poza siódmym Marty Magdaleny Lasik, która porusza kwestię czy bycie "przeciętnym" to przegrana. Świetnie skonstruowane i dające do myślenia opowiadanie, które podobało mi się najbardziej.
Jedna z tych dobrych Krystyny Chodorowskiej, to takie sf z klimatem w tle. Bardzo ciekawie ujęty temat przewodni.
O kobiecie od kurczaków Marty Ryczko, to mój wybór numer dwa. Faust - wersja nowoczesna. Zaskakująca interpretacja Sztuki "przegrywania". Brawo!
<Dygresja - przenosiłem kiedyś mp3 na dyskietkach. Zdradzę, że średnio cztery do pięciu na jedną mp3, ale też łatwo to policzyć.>
Coś, na co najbardziej czekałem, gdyż poprzednie dwa opowiadania Michała Niedźwiedzkiego były świetne. Spowiedź kapitana Neumanna jest całkowicie poza moją strefą komfortu. Zapis świetny, historia nie dla mnie, ale! Bo zawsze jest ale - podtrzymuję obietnicę, że jako osoba nielubiąca powieści historycznych, jeśli kiedykolwiek Michał taką popełni, to kupuję i przeczytam (oczywiście każdą inną też),ponieważ jego styl pisania jest premium.
Następnie drugie opowiadanie totalnie poza moją strefą, czyli Niepojednani Anny Askaldowicz. Chylę czoło za historię, ale poza Żółwiami Ninja, klimaty Japonii są mi obce i nie do końca mogłem docenić fachowość tejże opowieści.
I na koniec To co zostaje Pauly Wanarskiej. Klasyczne (?) fantasy, które w sumie bardzo mnie zdołowało, ale i podobało. Rzecz o żałobie, śmierci i depresji, przynajmniej ja ją tak odebrałem.
Nie mogę nie wspomnieć jeszcze o (jak zawsze) świetnych ilustracjach Alicji Tempłowicz!
Konkludując, polecam!
Ach i pamiętajcie, że gołębie są beznadziejne w odróżnianiu rozbitków od pływających śmieci.

Sztuka przegrywania - antologia sekcji literackiej Logrus zawiera sześć opowiadań. W przeciwieństwie np. do Inkszego weltu wymagała ode mnie opuszczenia swojej gatunkowej strefy komfortu częściej i mocniej.
Ad rem. Antologię otwiera Poza siódmym Marty Magdaleny Lasik, która porusza kwestię czy bycie "przeciętnym" to przegrana. Świetnie skonstruowane i dające do myślenia...

Świetny zbiór opowiadań . Każde w innym klimacie i każde kryje druga warstwę. Każde kolejne jest lepsze .

Świetny zbiór opowiadań . Każde w innym klimacie i każde kryje druga warstwę. Każde kolejne jest lepsze .

Ciekawe, intrygujące i na dobrym poziomie opowiadania.

Ciekawe, intrygujące i na dobrym poziomie opowiadania.