Zanim napiszę coś o tej książce zwrócę uwagę na to, że część czwartą od trzeciej dzieli prawie trzydzieści lat! Można by się więc spodziewać dzieła dużo dojrzalszego w formie i treści, ale nic z tego bo autor powiela te same błędy i dokłada nowe! Co prawda Asimov już nie fascynuje się energią jądrową i nie wkłada reaktora atomowego do każdej żarówki, ale za to obiektem swego zainteresowania czyni komputery. Czasami przynosi to komiczne efekty w postaci pytania do dwójki głównych bohaterów, czy słyszeli o komputerach po tym jak przebyli pół galaktyki. Widać też, że wraz z wiekiem Asimov coraz mniej starał się by jakoś z pomysłem zawiązać akcje. Najszybciej zatem jest głównego bohatera aresztować, dać mu jeszcze kogoś do towarzystwa i wysłać w kosmos. Może mi się wydaje, ale autor niekiedy przeczy sobie samemu pisząc, że coś komuś nie jest wolno, by później twierdzić coś wręcz przeciwnego. Co do naszej głównej dwójki rzucił mi się w oczy niezwykle czuły sposób zwracania się do siebie. Trochę dziwny jak na dwóch mężczyzn, których wiek w sumie wynosi jakieś 80 lat. No, ale może jestem jak zwykle uprzedzony. Chyba jednak jest trochę prawdy w tym co piszą o Asimovie, że miał problem z kobietami. Bo jeśli są to albo hetery albo idiotki. Co do rozwiązania akcji to właściwie więcej pozostało nie dopowiedziane, niż wyjaśnione. Choć jeszcze mam nadzieję, że tom piąty coś przyniesie. Na razie pozostaję bardzo niezaspokojony.

Zanim napiszę coś o tej książce zwrócę uwagę na to, że część czwartą od trzeciej dzieli prawie trzydzieści lat! Można by się więc spodziewać dzieła dużo dojrzalszego w formie i treści, ale nic z tego bo autor powiela te same błędy i dokłada nowe! Co prawda Asimov już nie fascynuje się energią jądrową i nie wkłada reaktora atomowego do każdej żarówki, ale za to obiektem...