Z powieści na powieść z uniwersum Fundacji, Asimov nie zaskakuje już świeżością pomysłów czy też nowinkami technologicznymi. Są tu opisywane rzeczy znane już nam. Książka liczy więcej stron niż pozostałe, ale nie wnosi więcej akcji, intryg, opisanych światów czy też postaci tutaj występujących. I jeśli ktoś myśli że znajdzie opisy technologicznych nowinek, teorii naukowych przy których trzeba wypić więcej kawy niż zwykle, to niestety może rozczarować i to mocno. To książki, jak każdej, z serii Fundacji, trzeba podejść z lekkim dystansem. Ale też nie jest to lekkie czytadełko. Wątki cały czas się tutaj splatają, opisywane światy czy występujące postacie nie są tutaj przypadkowe. To bardzo duży atut i szacunek dla Autora. Ale uważam też że gdyby Asimov trochę wsadził tutaj więcej science niż fiction, książce wyszłoby to również na dobre. Ale i tak czas spędzony przy tej powieści, nie uważam za stracony. Bowiem Asimov porusza bardzo ważne kwestie dla dalszego rozwoju naszej cywilizacji, ale przede wszystkim naucza nas szacunku dla historii i całego dorobku nauki, kultury i sztuki. I przede wszystkim. Abyśmy nigdy nie zapominali skąd pochodzimy!

Z powieści na powieść z uniwersum Fundacji, Asimov nie zaskakuje już świeżością pomysłów czy też nowinkami technologicznymi. Są tu opisywane rzeczy znane już nam. Książka liczy więcej stron niż pozostałe, ale nie wnosi więcej akcji, intryg, opisanych światów czy też postaci tutaj występujących. I jeśli ktoś myśli że znajdzie opisy technologicznych nowinek, teorii naukowych...