Subtelna i dająca do myślenia. Jedną z tych książek, w których nie ma opisów prostych, dających wszystko „na tacy”. Klimat XX wieku bardzo wciąga. Ogromnie polecam książkę 😊

Subtelna i dająca do myślenia. Jedną z tych książek, w których nie ma opisów prostych, dających wszystko „na tacy”. Klimat XX wieku bardzo wciąga. Ogromnie polecam książkę 😊

Dla mnie doskonała pozycja. Porównywalna prawie z "Dżentelmenem w Moskwie". Polecam bo na prawdę warto tę książkę przeczytać.

Dla mnie doskonała pozycja. Porównywalna prawie z "Dżentelmenem w Moskwie". Polecam bo na prawdę warto tę książkę przeczytać.

Nowy Jork pod koniec burzliwych lat trzydziestych, u progu wielkiego boomu ekonomicznego. W Europe szaleje faszyzm, a Ameryka - ta bogata - bawi się i robi pieniądze. To świat krańcowo odległy od uwikłanej w wojnę Europy. Opowiadana historia, może nie jest jakoś nadzwyczajnie dramatyczna, ale w interesujący sposób pokazuje skutki dokonywanych wyborów. Czyta się bardzo dobrze.

Nowy Jork pod koniec burzliwych lat trzydziestych, u progu wielkiego boomu ekonomicznego. W Europe szaleje faszyzm, a Ameryka - ta bogata - bawi się i robi pieniądze. To świat krańcowo odległy od uwikłanej w wojnę Europy. Opowiadana historia, może nie jest jakoś nadzwyczajnie dramatyczna, ale w interesujący sposób pokazuje skutki dokonywanych wyborów. Czyta się bardzo dobrze.

Są tu już zwiastuny przyszłej formy pisarza, ale całość niestety jeszcze bardzo toporna. Wiele niepotrzebnych dłużyzn, grafmańskie ślepe uliczki, infantylność w dialogach, choć są również momenty przyjemne, zwiewne, ale to raczej poszczególne zdania/akapity.

Do tego książka jest mocno amerykańska, mnie to nie przeszkadza, wręcz przeciwnie, ale warto zaznaczyć.

Są tu już zwiastuny przyszłej formy pisarza, ale całość niestety jeszcze bardzo toporna. Wiele niepotrzebnych dłużyzn, grafmańskie ślepe uliczki, infantylność w dialogach, choć są również momenty przyjemne, zwiewne, ale to raczej poszczególne zdania/akapity.

Do tego książka jest mocno amerykańska, mnie to nie przeszkadza, wręcz przeciwnie, ale warto zaznaczyć.

,,Dobre wychowanie" to powieść, na swój specyficzny sposób, zaskakująca. W prawdzie nie mam tam dramatycznych zwrotów akcji czy wielkich sekretów ale pokazuje jak w ciągu zaledwie roku może zmienić się życie kilku osób. Przypadkowe spotkanie w ostatnim dniu 1937 roku, będzie tym, które pchnie bohaterów w zupełnie nieoczekiwanym kierunku. To właśnie wtedy spotykają się Kate Kontent i Tinker Grey. Dwoje młodych ludzi, pochodzących z zupełnie innych światów. Ona pracuje jako skromna sekretarka, on jest cenionym i zamożnym bankierem. Wydaje się, że mógłby to być początek bardziej współczesnej opowieści o Kopciuszku jednak autor tak kieruje losami bohaterów, że powstaje dużo bardziej złożony obraz.

,,Dobre wychowanie" to powieść przesycona specyficznym, unikatowym klimatem belle epoque. Czuje się nutki dekadencji, zachwytu nad światem, ma się wrażenie, że świat jest młody i czerpie garściami z tego co jest do zaoferowania. I właśnie w sam środek wpada młodziutka Kate, która próbuje się odnaleźć w zupełnie obcym środowisku a przy okazji odkryć siebie i znaleźć swoje miejsce. Co rusz spotyka Tinkera i to on jest dla niej motorem do działania. Ich relacja to specyficzny romans, o którym od pierwszych stron książki wiemy, że nie wypali. Jednak jego wspomnienie, jego urok odmieni życie obojga i pomoże podjąć właściwe decyzje.

To moja pierwsza powieść Amora Towlesa i od razu jestem kupiona. Z pewnością sięgnę po inne bo zachwycił mnie styl. Urok z jakim pisze o prostych sprawach, niepowtarzalny klimat, po mistrzowsku oddany nastrój Nowego Jorku końca lat 30tych. To powieść, która oddziałuje na wyobraźnię, budzi tęsknotę i z ogromnym wyczuciem i wrażliwością pokazuje zwyczajne historie zwykłych ludzi w sposób niezwykły. Ta opowieść ma w sobie lekkość, humor, nastrój ale równocześnie głębsze przesłanie. Wydawać by się mogło, że powieści o poszukiwaniu siebie, odkrywaniu marzeń i wyznaczaniu własnej drogi jest na pęczki ale tak klimatycznych trudno znaleźć. Ta ma zdecydowanie to coś. Polecam!

,,Dobre wychowanie" to powieść, na swój specyficzny sposób, zaskakująca. W prawdzie nie mam tam dramatycznych zwrotów akcji czy wielkich sekretów ale pokazuje jak w ciągu zaledwie roku może zmienić się życie kilku osób. Przypadkowe spotkanie w ostatnim dniu 1937 roku, będzie tym, które pchnie bohaterów w zupełnie nieoczekiwanym kierunku. To właśnie wtedy spotykają się Kate...

Choć hiatoria a la "Wielki Gatsby" mnie wciągnęla bez reszty, to w porównaniu do "Dżentelmena w Moskwie" powieść wypada raczej blado.
" Dobre Wychowanie" niby jest o niczym, ale styl pisarski Towles'a i jego wrażliwość pozwalają czytelnikowi udać się w sentymentalną podróź do szalonej przeszłości mieszkańców Wielkiego Jakbłka, gdzie arówno sukces jak i porażkę dzieliła tylko cieniutka linia.
Jak na mój gust, lektura ta świetnie wpasowuję się w melancholijne jesienne wieczory.

Choć hiatoria a la "Wielki Gatsby" mnie wciągnęla bez reszty, to w porównaniu do "Dżentelmena w Moskwie" powieść wypada raczej blado.
" Dobre Wychowanie" niby jest o niczym, ale styl pisarski Towles'a i jego wrażliwość pozwalają czytelnikowi udać się w sentymentalną podróź do szalonej przeszłości mieszkańców Wielkiego Jakbłka, gdzie arówno sukces jak i porażkę dzieliła...

Dobre wychowanie nie do końca było książką pasująca do mojego kanonu. Mimo że lubię książki opowiadające o dawnych czasach to wydawało mi się że Nowy York w latach 30 to niekoniecznie moje klimaty. Oczywiście się myliłam. Spodziewał się ktoś innej odpowiedzi?

Jakaś cześć mnie porównuje Dobre wychowanie do Wielkiego Gatsby ale to zdecydowanie błędny tok myślenia. Dlaczego? Bo Dobremu Wychowaniu daleko do klasyki literatury.

Książkę czyta się świetnie. Czasami rzeczywiście jest mocno przewidywalna ale ten klimat Nowego Yorku! Aż zamarzyło mi się spakować i polecieć w nieznane. Szkoda tylko że dzisiejszy NY to nie to samo co zostało zaserwowane nam w książce…

Jeśli lubicie przenoszenie się w czasie to wiecie co robić….

Więcej na instagramie @dominove_books

Dobre wychowanie nie do końca było książką pasująca do mojego kanonu. Mimo że lubię książki opowiadające o dawnych czasach to wydawało mi się że Nowy York w latach 30 to niekoniecznie moje klimaty. Oczywiście się myliłam. Spodziewał się ktoś innej odpowiedzi?

Jakaś cześć mnie porównuje Dobre wychowanie do Wielkiego Gatsby ale to zdecydowanie błędny tok myślenia....

Autor opisuje świat pod wieloma względami tak odległy od naszej rzeczywistości, że powieść czyta się niemalże jak fantastykę. Postaci zaludniające pełen przepychu, bogactwa i (dobrych) manier Manhattan zdają się równie nierealne, ale, o dziwo, ich losy wciągają. Nie zgodzę się więc ze stwierdzeniem, że brak tutaj fabuły. Styl wyważony, od czasu do czasu wrzucona zgrabna sentencja czy bardziej wymyślna metafora.

Opowieść, której zarówno największą wadą, jak i zaletą, jest oderwanie od rzeczywistości współczesnych czytelników (w obu znaczeniach tego zdania).

Autor opisuje świat pod wieloma względami tak odległy od naszej rzeczywistości, że powieść czyta się niemalże jak fantastykę. Postaci zaludniające pełen przepychu, bogactwa i (dobrych) manier Manhattan zdają się równie nierealne, ale, o dziwo, ich losy wciągają. Nie zgodzę się więc ze stwierdzeniem, że brak tutaj fabuły. Styl wyważony, od czasu do czasu wrzucona zgrabna...

Małe rozczarowanie po "Dżentelmenie" ale Towles to Towles. Najpiękniejsza literatura gwarantowana!

Małe rozczarowanie po "Dżentelmenie" ale Towles to Towles. Najpiękniejsza literatura gwarantowana!

Oczywiście, nie jest tak dobra jak "Dżentelmen w Moskwie:, ale przyjemnie się czyta.

Oczywiście, nie jest tak dobra jak "Dżentelmen w Moskwie:, ale przyjemnie się czyta.