Lekko spóźniona (za co przepraszam @wydajemyksiazki z całego serduszka i błagam o wybaczenie) wrzucam recenzje autobiografii "oczami pilota" Benedykta Sasim.

Jest to mały grubasek, który liczy prawie 600stron.
Jak na mnie to dość sporo, bo rzadko ostatnimi czasy sięgam po książki grubsze jak 400 str :)
Jednak ciekawość zwyciężyła.

Byłam w Muzeum Lotnictwa w Dęblinie i to było świetne móc te wszystkie maszyny zobaczyć z bliska i czegoś się o nich dowiedzieć.

Jak sam tytuł wskazuje w lekturze dowiemy się dość sporo o lotnictwie.
Podziwiałam zawsze pilotów, osobiście bałbym się latać.

Pan Sasim ma tyle tytułów, że nie jestem w stanie umieścić tego w jednym poście za co ogromny szacunek.
Od dziecka marzył by zostać pilotem i te marzenie spełnił.
Dowiadujemy się wiele . Autor prowadzi nas za rękę przez szkolenia, kursy, lata dziecięce aż do emerytury i dobrze poradził sobie z przekazem informacji.
Od 1968 roku służył w lotnictwie polskim, dzięki czemu również dowiadujemy się jak to było w wojsku w różnych ustrojach politycznych.
Długoletnia szkoła i staż spowodowały, że mógł dzielić się swoją pasją z innymi.

Wielkim plusem dla mnie są prywatne zdjecia autora.
Lubię gdy reportaże, biografie czy pamiętniki są okraszone fotografiami .

Lekko spóźniona (za co przepraszam @wydajemyksiazki z całego serduszka i błagam o wybaczenie) wrzucam recenzje autobiografii "oczami pilota" Benedykta Sasim.

Jest to mały grubasek, który liczy prawie 600stron.
Jak na mnie to dość sporo, bo rzadko ostatnimi czasy sięgam po książki grubsze jak 400 str :)
Jednak ciekawość zwyciężyła.

Byłam w Muzeum Lotnictwa w Dęblinie i...

Hej✈️

Dzisiaj przychodzę z recenzją czegoś zupełnie innego niż mam w zwyczaju czytać – z recenzją autobiografii. Nie wiem, co pokusiło mnie, by sięgnąć po tego typu książkę tym razem, ale chyba będę musiała robić to częściej, jeśli będą mi trafiać się tak inspirujące pozycje. „Oczami Pilota” to obszerna lektura (prawie 600 stron),z którą można spędzić z przyjemnością niejeden wieczór – jest to na pewno coś ciekawego i innego, co czyta się z zaangażowaniem.

Dużym atutem tej książki są zdjęcia, które pomagają w wizualizacji wydarzeń i zrozumienia, o czym autor mówi. Przede wszystkim mam tu na myśli te maszyn lotniczych (które bardzo mnie zaciekawiły),choć tak naprawdę każda poszczególna fotografia pomaga lepiej wgryźć się w historię i poznać lepiej z autorem.

Każdy rozdział został zakończony kilkoma stronami zdjęć, także jest ich całkiem sporo, co uważam za naprawdę duży plus. Sama książka prezentuje się ładnie (przyjemny w dotyku papier, przyjazna dla oka czcionka i przede wszystkim dużo stron, w których można się zatopić).

Autor zdecydowanie ma dar do opowiadania – 600 stron to wciąż za mało, by oddać sprawiedliwość każdemu emocjonującemu wydarzeniu z ponad 70 lat życia – w dodatku TAKIEGO życia. Czasami chciałaby się zatrzymać przy pewnych sytuacjach nieco dłużej i dowiedzieć się jeszcze więcej!

Książka jest emocjonująca – do mnie najbardziej przemówiły rozdziały poświęcone szkoleniu i pierwszym lotom szybowcem. Wraz z autorem odczuwamy ekscytację, lekki lęk i niepewność, ale też euforię, gdy udaje mu się wykonać poszczególne zadania. Dla mnie jest to o tyle bardziej niesamowite, iż jest to prawdziwa historia czyjegoś życia – a nie „bajka”.

Ta książka to w 95% bloki tekstu bez dialogów, które z początku mogą trochę przytłoczyć czytelnika. Niemniej nie należy się tymi „ścianami” zniechęcać – przyzwyczajenie się do stylu autora nie powinno zająć więcej niż jeden rozdział.

W „Oczami pilota” cały czas coś się dzieje – autor prowadzi czytelnika od swoich dziecięcych lat i pierwszych przeżyć za sterami, przez trudności, szalone przeżycia, szkolenia i karierę, aż po emeryturę. Choć mam zastrzeżenia co do redakcji, to sam tekst uważam za wartościowy i warty przeczytania mimo wszelkich wad, na które zwróciłam uwagę w dalszej części recenzji. „Oczami Pilota” opowiada historię niezwykle ciekawego człowieka, który odważył się spełniać swoje marzenia – na pewno może stać się inspiracją dla innych.

Jeśli chodzi o redakcję tekstu, to chyba pierwszy raz mam uwagi do wydawnictwa Nowoczesnego. Przede wszystkim brakuje mi większej ilości akapitów – tekst zdaje się być niezbyt dobrze podzielony, ponieważ jedna rzecz wpada w drugą, a wypowiedzi ciągną się, mimo iż jedna myśl już dawno się skończyła. Niestety w tekście pojawia się też sporo powtórzeń. Niemniej całość czyta się całkiem szybko i gładko. Autor dobrze radzi sobie z przekazaniem tak ogromniej ilości informacji – wiadomo, że część rzeczy trzeba opisać dość zwięźle, inne można nieco bardziej obszernie. Przy czym warto by było w przyszłości rozważyć okrojenie tekstu o niektóre informacje – zwłaszcza te nic nie wnoszące w historię; przykładowo stwierdzenie, że autor zjadł śniadanie. Gdyby coś istotnego wydarzyło się podczas tego śniadania, lub fakt zjedzenia śniadania miałby jakieś konsekwencje w przyszłości, to okay. W chwili, gdy nie ma to większego znaczenia dla całości, uważam wspominanie o takim fakcie za zbędne. Gdy takich zbędnych zdań nagromadzi się przez całą powieść, to w sumie zajmują sporo miejsca. Dodatkowo rozpraszają czytelnika i w tym akurat wypadku są suche.

W jednej chwili autor pisze tak, jakby chciał zdać beznamiętne sprawozdanie z tego, co miało miejsce, a zaraz w drugiej ubiera wydarzenia w silnie oddziaływujące na zmysły słowa. Ciężko to ogarnąć, ponieważ pojawia się rozszczepienie – raz można z łatwością wyobrazić sobie pewne rzeczy, a czasem nie za bardzo wiadomo, co robić. Jeśli coś jest nieistotne, to może wtedy nie trzeba tego umieszczać w tekście? A jeśli jest, to może warto zaakcentować to jeszcze bardziej? Jasno widać, że autor ma możliwości i umiejętności, by pisać obrazowo. Moim zdaniem warto byłoby się skoncentrować na rozwijaniu tych zdolności.

„Oczami Pilota” to ciekawa lektura, którą polecam głodnym wrażeń czytelnikom – nie tylko tym, którzy interesują się lotnictwem, lub są blisko tych tematów.

Moja ocena: 7/10

Hej✈️

Dzisiaj przychodzę z recenzją czegoś zupełnie innego niż mam w zwyczaju czytać – z recenzją autobiografii. Nie wiem, co pokusiło mnie, by sięgnąć po tego typu książkę tym razem, ale chyba będę musiała robić to częściej, jeśli będą mi trafiać się tak inspirujące pozycje. „Oczami Pilota” to obszerna lektura (prawie 600 stron),z którą można spędzić z przyjemnością...

Benedykt Sasim o spisaniu wspomnień ze swojej lotniczej kariery myślał od dawna. Pewnego dnia zabrał się do pracy i tak o to powstała książka „Oczami pilota”. Zaznacza nam, że czasami będzie pół żartem, ale serio też. Z książek biograficznych o pilotach, jeśli tak mogę ją nazwać, to moja druga. Pierwszą, która mnie pochłonęła do cna była książka pt. „Ciężar nieważkości. Opowieść pilota – kosmonauty”. Tego typu lektura niesie za sobą zawsze sporo ciekawostek. Jak sam Wydawca pisze: „Oczami pilota” to historia dziecięcego marzenia przekutego w rzeczywistość. Autor od najmłodszych lat dziecięcych interesował się lotnictwem. Udało mu się zrealizować dziecięce marzenia i tak od 1968 roku zaczął służbę w lotnictwie polskim. Latał chyba na wszystkich możliwych samolotach. Książka przytacza nam mnóstwo interesujących fragmentów z życia zawodowego Sasima. Możemy dowiedzieć się, jak wyglądała jego praca w różnych ustrojach politycznych. To, co moim zdaniem jest wręcz obowiązkowe w lekturach typu: wspomnienia, biografia, pamiętnik, to zdjęcia. Tutaj tekst jest przeplatany zdjęciami z prywatnego archiwum pisarza i niezwykle miło zawiesić na nich oko. Oglądanie zdjęć osoby dla nas obcej momentalnie powoduje, że zbliżamy się do tego człowieka i poznajemy go lepiej, staje się dla nas prawdziwy tak jak jego opowieść. Jeśli lubicie czytać biografie i zgłębić swoją wiedzę na temat lotnictwa, zachęcam Was do przeczytania książki „Oczami pilota” .

http://zaczytanyksiazkoholik.pl/recenzje-ksiazek/oczami-pilota-benedykt-sasim/

Benedykt Sasim o spisaniu wspomnień ze swojej lotniczej kariery myślał od dawna. Pewnego dnia zabrał się do pracy i tak o to powstała książka „Oczami pilota”. Zaznacza nam, że czasami będzie pół żartem, ale serio też. Z książek biograficznych o pilotach, jeśli tak mogę ją nazwać, to moja druga. Pierwszą, która mnie pochłonęła do cna była książka pt. „Ciężar nieważkości....

Dzisiaj przychodzę do Was ze wspomnieniami Benedykta Sasima zawartymi w książce "Oczami pilota". Autor jest z zawodu wojskowym pilotem, który miał możliwość latać wszystkimi dostępnymi w Polsce typami samolotów bojowych Suchoja. Długoletnie służba oraz wspaniała kariera pozwoliły na to, aby autor stał się ekspertem dotyczącym wszelkiego rodzaju szkoleń, eksploatacji, a także bojowego wykorzystania maszyn Su - 7, Su - 20 oraz Su - 22. Z resztą znaczna część książki skupia się właśnie na lotach tymi maszynami. Warto wspomnieć, że pozycja ta ma chronologiczny układ. Znajdziemy tutaj 36 rozdziałów, gdzie każdy z nich opisuje jeden rok kalendarzowy, a także kończy się podsumowaniem z informacją o wylatanych godzinach. Znajdziemy tutaj opisy z okresu dzieciństwa oraz młodości, informacje oraz opisy szkoleń lotniczych i początek przygody z samolotami Suchoja.
Znajdziemy tutaj wiele interesujących fragmentów, dotyczących, np. opisów szkoleń m.in. w Związku Radzieckim, czy z czasów studiów w okresie Stanu Wojennego. Ciekawe są dla mnie także fragmenty zawierające opisy życia żołnierzy w czasach PRL-u. Z jednej strony widzimy jak trudno było cokolwiek otrzymać, a z drugiej natomiast jak wysokie w tym okresie było spożywanie alkoholu nawet bez okazji. Wymówką było po prostu zwykłe spotkanie towarzyskie.
Dzięki wysoko pełnionym funkcjom w 4 Korpusie Lotniczym i 3 Korpusie Ochrony Powietrznej autor był jednocześnie ofiarą, uczestnikiem i świadkiem procesu zmiany ustroju kraju, czego skutkiem były ogromne zmiany i redukcje w siłach zbrojnych, m.in. lotniczych. Jednak Sasim opisuje ten czas bardzo ostrożnie i uważnie dobierając słowa. Dodatkowo wtajemnicza czytelnika w dzieje współczesne, które są prawdziwe lub owiane nieprawdopodobnymi mitami. Ze względu na obszerne informacje, w porównaniu z innymi wypowiedziami pilotów książka ta jest bardzo cenną pozycją poznawczą.
Pozycja, choć odstrasza grubością jest bardzo starannie wydana. Czyta się ją szybko, a kolejnym jej plusem są zamieszczone w środku czarno - białe zdjęcia.
Zauważyłam tutaj kilka błędów redakcyjnych, jednak przy tak obszernej książce nie są one tak bardzo istotne. Co do merytoryki, niestety nie mogę się wypowiedzieć, ponieważ nie jestem ekspertem w dziedzinie lotnictwa.
Według mnie jednak książka jest bardzo ciekawa i pouczająca. Na pewno jest to pozycja obowiązkowa dla miłośników samolotów wojskowych, czy sił powietrznych.

Dzisiaj przychodzę do Was ze wspomnieniami Benedykta Sasima zawartymi w książce "Oczami pilota". Autor jest z zawodu wojskowym pilotem, który miał możliwość latać wszystkimi dostępnymi w Polsce typami samolotów bojowych Suchoja. Długoletnie służba oraz wspaniała kariera pozwoliły na to, aby autor stał się ekspertem dotyczącym wszelkiego rodzaju szkoleń, eksploatacji, a...

Oczami pilota”. Książka jest lotniczą autobiografią Benedykta Sasima, pilota wojskowego, którego los nierozerwalnie związał ze wszystkimi użytkowanymi w Polsce typami samolotów bojowych Suchoja. Wieloletnia służba i wspinanie się po stromych szczeblach kariery pozwoliła Autorowi stać się ekspertem w zakresie szkolenia, eksploatacji i wykorzystania bojowego maszyn Su-7, Su-20 i Su-22. Okres związany z lotami na tych, bardzo wymagających dla pilotów maszynach zajmuje większą część autobiografii. Napisana jest ona w klasycznym dla tego typu książek, czyli chronologicznym układzie. Całość podzielona jest na 36 rozdziałów obejmujących zwykle jeden rok kalendarzowy. Większość z nich zakończona jest podsumowaniem rocznych wpisów w książce pilota w postaci liczby wylatanych godzin. Mamy więc rodzinny Sierpc i okres dzieciństwa i młodości. Szkolenie lotnicze w Dęblinie i Radomiu na Junakach-3, TS-8 Bies i TS-11 Iskra oraz Limy-2 i 5. Dalej Babimost i Limy-6, dalej Bydgoszcz i początek przygody z Su-7 i tak dalej.
Dla mnie najciekawszymi fragmentami „Oczami pilota” są opisy szkolenia w Związku Radzieckim, najpierw na samolotach Su-20 w Krasnodarze (1976),a później studiów w akademii lotniczej w Monino (1979-1983). Stosunki w polskiej grupie, a przede wszystkim z gospodarzami w trudnych czasach Solidarności oraz Stanu Wojennego, w tym „nadzór” nad niepewnym ideowo elementem polskim, inwigilacja studentów a także nie zawsze legalne wyjazdy turystyczne polskich studentów stanowią niezły materiał na oddzielną opowieść. Zapewne dla wielu młodszych czytelników niektóre opisy tego co się w społeczeństwie radzieckim działo, jak organizowano życie obywateli będą czymś niewiarygodnym, niczym z surrealistycznego dramatu. Uzupełnieniem tego wątku są opisy mizerii żołnierskiego życia w PRLu: niskich poborów, trudności z otrzymaniem i zagospodarowaniem mieszkania, realizacja marzeń o Syrence lub Fiacie 125p.
...
Dość gruba – 596 stron – książka wydana jest starannie, przyjaznym dla czytelnika, choć dosyć drobnym drukiem, w wygodnym do czytania formacie, na dobrym papierze. Biało-czarne zdjęcia zamieszczone są na końcu rozdziałów.
...
Powszechną, choć nie najlepszą praktyką jest spisywanie i publikacja wspomnień u schyłku kariery lub po jej zakończeniu. Jest to układ logiczny, pozwalający spojrzeć na minione wydarzenia z perspektywy czasu, zwykle nie wolnej od refleksji i doświadczeń przyszłych zdarzeń. Jednakże jest to obraz przefiltrowany, który zwykle pozbawiony jest młodzieńczego entuzjazmu, zapalczywości czy naiwności, co czyni go w pewnym sensie skostniałym. Wydarzenie i przygody stają się nieostre, pozbawione barw, mdłe. Najlepiej byłoby, gdyby lotnicy spisywali wspomnienia na bieżąco, a publikowali je u schyłku kariery bez zbytniej ingerencji w tekst pierwotny. Pomimo potężnego ładunku wspomnień narracja „Oczami pilota” jest znacznie sztywniejsza niż w Szkole pod gwiazdami Kulika i mniej porywająca niż Pilot F-16 Modrzewskiego. Nie zmienia to jednak faktu, że książka jest bardzo dobrze napisana i nie gorsza w odbiorze. Jestem przekonany, że sympatycy lotnictwa spod znaku biało-czerwonej szachownicy, nie tylko ostatniego półwiecza, na książce się nie zawiodą, a czas poświęcony na lekturę zostanie Wam „skradziony” w bardzo przyjemny sposób.
Więcej na: https://lot-nisko.blogspot.com/2021/11/oczami-pilota-prawie-po-wieku-lotnictwa.html

Oczami pilota”. Książka jest lotniczą autobiografią Benedykta Sasima, pilota wojskowego, którego los nierozerwalnie związał ze wszystkimi użytkowanymi w Polsce typami samolotów bojowych Suchoja. Wieloletnia służba i wspinanie się po stromych szczeblach kariery pozwoliła Autorowi stać się ekspertem w zakresie szkolenia, eksploatacji i wykorzystania bojowego maszyn Su-7,...