Liczyłam na wioskę zombi, lub coś w tym stylu, jakieś gady z kosmosu, a dostałam dość nudną opowieść o Zuzie, którą nic nie obchodzi poza nią samą i jej ciążą i jej wygodą. Przez większość książki Zuza je, śpi, ogląda Netflixa lub wyobraża sobie swoje idealne życie w przyszłości, swojego idealnego partnera i idealne dzieci. Poza tym nie robi prawie nic.
Podejmuje działania dopiero gdy jej życie, i jej córek, jest bezpośrednio zagrożone. Tak jakby dopiero prawdziwy wstrząs był w stanie ją wybić z letargu.
A wtedy sie przeobraża z nudnej, leniwej Zuzy w groźnego tygrysa. Jak w jakiejś kreskówce.

Liczyłam na wioskę zombi, lub coś w tym stylu, jakieś gady z kosmosu, a dostałam dość nudną opowieść o Zuzie, którą nic nie obchodzi poza nią samą i jej ciążą i jej wygodą. Przez większość książki Zuza je, śpi, ogląda Netflixa lub wyobraża sobie swoje idealne życie w przyszłości, swojego idealnego partnera i idealne dzieci. Poza tym nie robi prawie nic.
Podejmuje...

Nie będę ukrywała, że po panu Piotrowskim spodziewałem się się czegoś lepszego. Ta pozycja jest mega słaba, zero akcji, przewidywalne zakończenie

Nie będę ukrywała, że po panu Piotrowskim spodziewałem się się czegoś lepszego. Ta pozycja jest mega słaba, zero akcji, przewidywalne zakończenie

Wow! A zaczęło się tak niewinnie. Nie wiem, czemu niektóre komentarze co do Zuzy są takie: że naiwna, głupia.... Samo życie. Właśnie niektórzy poszukują tego typu kobiet, żeby..... A dla mnie Zuza jest silna kobieta. Za dużo nie chce pisać, zakończenie niezwykle. Po prostu przeczytajcie, bo warto. Chwilowo akcja trochę spowalnia, ale nie zniechęcajcie się. To naprawdę dobra książka i takie rzeczy zdarzają się naprawdę!

Wow! A zaczęło się tak niewinnie. Nie wiem, czemu niektóre komentarze co do Zuzy są takie: że naiwna, głupia.... Samo życie. Właśnie niektórzy poszukują tego typu kobiet, żeby..... A dla mnie Zuza jest silna kobieta. Za dużo nie chce pisać, zakończenie niezwykle. Po prostu przeczytajcie, bo warto. Chwilowo akcja trochę spowalnia, ale nie zniechęcajcie się. To naprawdę...

Uwielbiam motyw klaustrofobicznej atmosfery małych miejscowości, wiosek zapomnianych przez świat, domu w lesie. "Matnia" budzi we mnie skrajne odczucia. Od znudzenia powolną akcją, poprzez obrzydzenie wg mnie zbędnymi niekiedy szczegółowymi opisami seksu po niepokój odczuwany razem z Zuzą i coraz większe zaciekawienie, co ukrywają mieszkańcy Toporzyc i gdzie są dzieci. Naiwność głównej bohaterki trochę mnie irytowała.
Zakończenie zapowiadało się na mocne, ale tak jakoś za łatwo poszło i wszystko dobrze się skończyło, co mnie rozczarowało.

Uwielbiam motyw klaustrofobicznej atmosfery małych miejscowości, wiosek zapomnianych przez świat, domu w lesie. "Matnia" budzi we mnie skrajne odczucia. Od znudzenia powolną akcją, poprzez obrzydzenie wg mnie zbędnymi niekiedy szczegółowymi opisami seksu po niepokój odczuwany razem z Zuzą i coraz większe zaciekawienie, co ukrywają mieszkańcy Toporzyc i gdzie są dzieci....

Fajny thriller czytało się szybko i przyjemnie choć połowie domyśliłam się o co chodzi to i tak z przyjemnością doczytałam do końca. Wielki szacun dla autora że narracja jest w formie żeńskiej i możnaby pomyśleć że naprawdę pisała to kobieta.

Fajny thriller czytało się szybko i przyjemnie choć połowie domyśliłam się o co chodzi to i tak z przyjemnością doczytałam do końca. Wielki szacun dla autora że narracja jest w formie żeńskiej i możnaby pomyśleć że naprawdę pisała to kobieta.

Jakie to było słabe... Na granicy grafomaństwa, dialogi sztywne i nienaturalne, opisy jak z taniego romansidła, postacie płaskie, wątek kryminalny banalny, no nie, wszystko na nie.

Jakie to było słabe... Na granicy grafomaństwa, dialogi sztywne i nienaturalne, opisy jak z taniego romansidła, postacie płaskie, wątek kryminalny banalny, no nie, wszystko na nie.

Wyśmienity thriller którego miejsce rozgrywa się w przygranicznej wiosce. Wioska o nazwie Toporzyce, jezioro Wiedźmie, dziwni mieszkańcy. Nocne ujadanie psów, ktoś za oknem, klimat jaki stworzył autor trzyma w napięciu od początku do końca. Rozwój wydarzeń i finał to poziom mistrzowski. Kolejna genialna książka Przemka Piotrowskiego.

Wyśmienity thriller którego miejsce rozgrywa się w przygranicznej wiosce. Wioska o nazwie Toporzyce, jezioro Wiedźmie, dziwni mieszkańcy. Nocne ujadanie psów, ktoś za oknem, klimat jaki stworzył autor trzyma w napięciu od początku do końca. Rozwój wydarzeń i finał to poziom mistrzowski. Kolejna genialna książka Przemka Piotrowskiego.

Jakie to bylo ZLE. Ksiazki z Igorem Brudnym byly super a to czytalo sie rownie szybko ale glowna bohaterka byla doslownie tak glupia i naiwna, ze czytanie nie bylo przyjemnoscia. Domyslilam sie rozwiazania juz bardzo wczesniej chociaz podejrzewalam jeszcze ze moze glowna bohaterka ma chorobe psychiczna.
Zakonczenie z przyjaciolka tylko mnie rozloscilo.

Jakie to bylo ZLE. Ksiazki z Igorem Brudnym byly super a to czytalo sie rownie szybko ale glowna bohaterka byla doslownie tak glupia i naiwna, ze czytanie nie bylo przyjemnoscia. Domyslilam sie rozwiazania juz bardzo wczesniej chociaz podejrzewalam jeszcze ze moze glowna bohaterka ma chorobe psychiczna.
Zakonczenie z przyjaciolka tylko mnie rozloscilo.

Bardzo fajny thriller, który z łatwością i przyjemnością się czytało, aczkolwiek było kilka kwestii do poprawy. Na minus zdecydowanie opisy mijających dni typu "byłam na spacerze, a potem jadłam kanapki z serem, piłam herbatę, czytałam książki i oglądałam Netflixa", opowieść momentami się przez to dłużyła i akcja rozwijała się nieco za wolno. Na plus sam pomysł, czegoś takiego jeszcze nie czytałam. Zwrot akcji w postaci zmiany zachowania mieszkańców Toporzyc również był bardzo dobrym posunięciem wzmagającym ciekawość czytelnika.

Podsumowując moje pierwsze spotkanie z autorem uważam za udane, warto sięgnąć po Matnię. Nie zmienia to faktu, że po baaardzo pozytywnych opiniach ciągle liczę na jeszcze więcej! :)

Bardzo fajny thriller, który z łatwością i przyjemnością się czytało, aczkolwiek było kilka kwestii do poprawy. Na minus zdecydowanie opisy mijających dni typu "byłam na spacerze, a potem jadłam kanapki z serem, piłam herbatę, czytałam książki i oglądałam Netflixa", opowieść momentami się przez to dłużyła i akcja rozwijała się nieco za wolno. Na plus sam pomysł, czegoś...

8,6

8,6