Druga część cyklu "Błękitny wiatr" jest mroczna. Autorka głównie skupia się w niej na filozoficzno- psychologicznych dywagacjach, a samej fabuły, Laury i kosmitów jest niewiele, nad czym mocno ubolewam. Czytamy tutaj o ludzkich słabościach- żądzy pieniądza, chciwości, egoizmie, nałogach… Zgadzam się, że to poważne problemy z którymi mierzy się ludzkość, ale mam wrażenie, że ta część nie została napisana dla fabuły- fabuła jest tutaj dodatkiem do umoralniania czytelnika i wytykania ludziom, jacy są źli i zepsuci. Książka brzmi jak poradnik, jest tu za dużo pouczających treści w stosunku do objętości książki i przygód bohaterki, przez co ciężko się ją czyta.
Dodatkowo w drugiej części zachowanie Laury stało się nieco irytujące, w kłopoty pcha ją „nieposkromiona ciekawość”, a chwilę później dziewczyna płacze, że „nie chce umierać”. Misja, którą Laura miała w tej części wykonać, wlokła się przez całą książkę, a ostatecznie wydarzyła się w 3 krótkich, ostatnich rozdziałach.

Po zachwytach nad pierwszą częścią czytanie drugiej części było dla mnie jak zderzenie ze ścianą i jestem tą książką rozczarowana. Niemniej autorka ma bardzo interesujący styl i bardzo przyjemnie się ją czyta, przepięknie napisany wstęp do lektury sprawił, że poczułam się oczarowana i zaopiekowana.

Druga część cyklu "Błękitny wiatr" jest mroczna. Autorka głównie skupia się w niej na filozoficzno- psychologicznych dywagacjach, a samej fabuły, Laury i kosmitów jest niewiele, nad czym mocno ubolewam. Czytamy tutaj o ludzkich słabościach- żądzy pieniądza, chciwości, egoizmie, nałogach… Zgadzam się, że to poważne problemy z którymi mierzy się ludzkość, ale mam wrażenie, że...

Dzisiaj przychodzę z opinią na temat drugiego tomu "Błękitnego wiatru" - "Synowie ognia". Co prawda części pierwszej nie miałam okazji przeczytać, ale gdy tylko przeczytałam opis, stwierdziłam, że muszę poświęcić czas tej pozycji.
Ogromnym plusem tej książki jest niepowtarzalny klimat. Widać, że autorka ma niesamowicie bujną wyobraźnię. Historia o kosmitach oraz ich świecie jest tutaj wykreowana w sposób bardzo rzeczywisty. Nic nie wydaje się nierealne, czy sztuczne. Szczerze? Wcześniej miałam wrażenie, że bardzo trudno jest coś takiego stworzyć, a jednak autorce się udało. Czytelnik nie chce opuszczać tego świata, ponieważ wydaje się on być bardzo realny. Opisy zawierają bardzo dużo szczegółów oraz najmniejszych detali, dzięki czemu wszystko wydaje się być jeszcze bardziej ciekawsze.
Kolejnym plusem jest fakt, iż mimo, że nie czytałam pierwszej części, to szybko mogłam się odnaleźć w tomie drugim. wszystko dzięki szybkiemu podsumowaniu poprzedniego tomu, który znajduje się w pierwszym rozdziale.
Tutaj głównym wątkiem jest misja Laury, polegająca na odnalezieniu sześciu posiadaczy ognia z Ogorii. Muszą one szybko wrócić na tą planetę, gdyż w przeciwnym wypadku grozi całej galaktyce chaos. Tylko Laura może sobie z tym poradzić. Jednak nakierowanie jej na właściwą drogę w wykonaniu zadania okazuje się być bardzo trudne, ponieważ dziewczyna pierścienia, za pomocą którego kontaktowała się z kosmitami - Arturianami. W związku z tym przekazanie jej wiadomości dotyczących misji oraz cała ta sytuacja zaprowadzi dziewczynę do mrocznych zakątków wszechświata.
Jednak wracając do misji Laury, każda z napotkanych przez nią istot opowiada dziewczynie historię, która jest krokiem do osiągnięcia celu. To tutaj autorka ukazuje całą prawdziwą ludzką naturę, bez jej idealizowania.
Fabuła jest bardzo interesująca i w miarę szybka. W opowieści dzieje się dużo, mimo tego książkę przeczytałam w miarę szybko. Czytelnik spotka się tutaj z bardzo barwnymi i dokładnymi opisami przyrody oraz wieloma dialogami miedzy bohaterami. Można by powiedzieć, że jest to powieść akcji, ze względu na sposób pisania raz przemieszczanie się między miejscami i postaciami, ale na szczęście wszystko układa się w jedną logiczną całość.
Czy polubiłam któregoś z bohaterów? Niekoniecznie, ponieważ w powieści było moim zdaniem za mało ukazanych emocji. Nie jest to jednak jakimś wielkim minusem tej książki. Założyłam, że autorka ma po prostu taki styl i należy się do niego przyzwyczaić.
poruszane są tutaj bardzo poważne tematy, takie jak nałogi, trudne wybory, czy kształtowanie charakteru. Można przypuszczać, że autorka chciała w ten sposób skrytykować obecne społeczeństwo. Dodatkowo czytelnik może się tego domyślać już po samej okładce książki, która przedstawia dylemat, wybór między dobrem, a złem, czyli różnymi aspektami człowieczeństwa. Powieść jest bardzo pouczająca i zawiera wiele ważnych oraz wartych przemyślenia treści dotyczących człowieczeństwa. Autorka wspaniale poradziła sobie z tym tematem.
Podsumowując jest to pozycja niełatwa, ale warta przeczytania przez młodzież, ale także przez osoby dorosłe.

Dzisiaj przychodzę z opinią na temat drugiego tomu "Błękitnego wiatru" - "Synowie ognia". Co prawda części pierwszej nie miałam okazji przeczytać, ale gdy tylko przeczytałam opis, stwierdziłam, że muszę poświęcić czas tej pozycji.
Ogromnym plusem tej książki jest niepowtarzalny klimat. Widać, że autorka ma niesamowicie bujną wyobraźnię. Historia o kosmitach oraz ich...

Synowie ognia zostali stworzeni aby uratować ziemię. Mieli trafić w miejsca, gdzie diabeł mówi dobranoc, gdzie człowiek przestał być człowiekiem niszcząc siebie i wszystko wokół. Mieli naprawić ludzi, niestety zostali wciągnięci w margines społeczny, zatracili swoje wartości i zaprzestali działań na rzecz swojej misji. Teraz całemu świat grozi niebezpieczeństwo. Trzeba odnaleźć synów ognia i sprowadzić ich na swoją planetę, aby we wszechświecie znowu zapanowała harmonia i równowaga.

Brzmi bardzo magicznie, przez co bardzo bałam się lektury. Jednak niech nie zraża Was ten opis. Książka pod osłoną magii, wszechświata i nieznanych nam istot przedstawia ludzkie problemy. Nasz słabości, to jak łatwo jest zbłądzić i pogrążyć się, ciągnąć za sobą nie raz wszystkich bliskich. Tutaj namacalne odczujemy skutki chorego egoizmu, okrucieństwa, skradzionego dzieciństwa, a nawet rozwoju społeczeństwa patologicznego.

Ta książka to droga przez najgorsze cechy człowieka, to co może się stać gdzie przestaniemy się kontrolować, panować nad sobą czy działać na rzecz dobra.

Książka ma głębokie przesłanie, skłania do refleksji, przemyślenia naszych zachowań i ich skutków. Jest równie niepozorna, napisana prostym językiem, okrytą płachtą tajemniczego wszechświata, istot magicznych.

Bez dwóch zdań wpadłam w tą historię i mocno polecam. Żałuję że nie czytałam pierwszego tomu, choć nie jest to konieczne! Tutaj czułam, że postać Laury jest niekompletna. Poza tym bardzo mi się podobało!

Na pewno polecam każdemu nastolatkowi, ale nie tylko takiemu który lubi fantastykę, a wszystkim tym którzy mają ochotę na podróż w głąb siebie, w głąb każdego z nas.

Synowie ognia zostali stworzeni aby uratować ziemię. Mieli trafić w miejsca, gdzie diabeł mówi dobranoc, gdzie człowiek przestał być człowiekiem niszcząc siebie i wszystko wokół. Mieli naprawić ludzi, niestety zostali wciągnięci w margines społeczny, zatracili swoje wartości i zaprzestali działań na rzecz swojej misji. Teraz całemu świat grozi niebezpieczeństwo. Trzeba...

Hej🪐

Kosmici znów pojawili się na moim regale! Po serii od J.L.Armentrout zrobiłam sobie długą przerwę od tej tematyki, ale gdy dostałam propozycję zrecenzowania książki Anety Zych, nie wahałam się długo. Zaintrygował mnie opis oraz okładka – teraz mogę powiedzieć, że wnętrze jest równie ciekawe.☄️

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na fakt, iż autorka ma niesamowitą wyobraźnię i z łatwością potrafiła stworzyć niepowtarzalny klimat. Książka podejmuje niełatwy temat kosmitów – przynajmniej ja uważam, że jest niełatwy. Dlaczego? Cóż… ciężko stworzyć coś o istotach z innych planet, co nie będzie się wydawało naciągane, czy sztuczne. Wyzwaniem jest wykreowanie świata w taki sposób, aby wydawał się realny i intrygujący. Po prostu taki, którego nie chce się opuszczać i który zarazem nie wywołuje chichotu ze względu na swoją abstrakcyjność. Dokładnie to udało się osiągnąć Anecie Zych – książka wciąga, a świat przedstawiony jest z dużą ilością szczegółów i detali – jakby ktoś otulił nas ciepłym nakryciem innej, intrygującej rzeczywistości.🌍

Od razu się przyznam, że nie czytałam pierwszego tomu – jakoś nie miałam okazji. Pozytywnie zaskoczyło mnie natomiast to, że brak wcześniejszej styczności ze światem wykreowanym przez Anetę Zych nie przeszkodził mi w szybkim rozpoznaniu się w sytuacji w drugim tomie. Autorka na samym początku, w pierwszym rozdziale robi wielkie podsumowanie tego, co zdarzyło się wcześniej i gładko wprowadza w dalszą część historii.

W tym tomie koncentrujemy się na istotnej misji Laury w odnalezieniu sześciu posiadaczy ognia z Ogorii – jeśli przedmioty nie zostaną szybko zwrócone na tę planetę, to wszechświat pogrąży się w chaosie. Dziewczyna jako jedyna może poradzić sobie z tą misją, gdyż pozaziemskie istoty zatraciły się w ludzkiej rzeczywistości na ziemi. Jednak samo nakierowanie Laury na tę misję okaże się trudnym zadaniem, gdyż dziewczyna nie wzięła ze sobą na wędrówkę po górach pierścienia, za pomocą którego kontaktowała się z Arturianami. Przekazanie dziewczynie wiadomości odnośnie zadania nie będzie proste, a przysposobienie do misji zaprowadzi ją do wielu mrocznych miejsc. Myślę, że w tej książce misja nie jest tak ważna, jak sama podróż, która do niej prowadzi. Odnalezienie sześciu istot jest głównym zadaniem – każda napotkana istota i opowiedziana przez nią historia jest kolejnym krokiem do osiągnięcia celu. Właśnie na tym przysposobieniu do wyprawy (co samo w sobie stało się wyprawą) spędzamy najwięcej czasu – to właśnie tu ukazywana jest nam ludzka natura. Bez upiększania i idealizowania.🌑

Książkę czyta się szybko, mimo że dzieje się w niej całkiem sporo. Obszerne opisy wcale nie są wadą, a powiedziałabym że sporą zaletą tego utworu. Autorka pisze bardzo plastycznie, przez co czytelnik mocno angażuje się w przygody Laury oraz dialogi między kosmitami. „Błękitny wiatr – Synowie ognia” to powieść akcji – nie tylko ze względu na faktyczną jej ilość, ale też sposób pisania i konstrukcję. W „Błękitnym Wietrze” mamy do czynienia z narracją trzecioosobową, co pozwala na częste skakanie między postaciami i miejscami. Najważniejsze jest to, iż koniec końców wszystko układa się w logiczną całość. Niemniej, trudno mówić o utożsamianiu się z którymś z bohaterów – zbyt mało czasu poświęcamy na emocje, przeżycia i subiektywne odbieranie rzeczywistości przez jedną postać, przez co nie można wgryźć się emocjonalnie w jeden charakter. Czy uważam to za minus? Absolutnie nie, po prostu należy być świadomym, iż jest to tego typu powieść. Co prawda w pewnym momencie mocno koncentrujemy się na Laurze, jednak nie ona jest tu najistotniejszym fragmentem układanki.🌕

Autorka już na samym początku podejmuje bardzo trudne tematy. Rozprawa o nałogu, trudnych wyborach i kształtowaniu własnego charakteru nieco mną wstrząsnęła, ponieważ nie oczekiwałam po tej książce tak silnie filozoficznych tematów. Ewidentne widać na kartach książki krytykę dzisiejszego społeczeństwa – objawia się ona w różnych sytuacjach i jest obecna od pierwszej do ostatniej strony. Interakcja Laury z Nałogiem, a później z Muzą wnosi do książki mocno moralizatorsko-dydaktyczny wydźwięk, czego zupełnie się nie spodziewałam. Po okładce nie widać, że powieść podejmuje polemikę z mrocznymi i trudnymi aspektami ludzkiej natury – opis nieco naświetla tę kwestię, jednak nie sądziłam, iż będzie to motyw przewodni książki. Jestem pod wrażeniem sposobu, w jaki autorka unosiła ciężar dyskusji o ludzkiej naturze – jest to treściwa powieść, a do tego wcale niełatwa, choć zdecydowanie warta przeczytania. Myślę, że świetnie sprawdzi się zwłaszcza dla osób młodych (14+).

Bohaterowie tacy jak Apolinary i Włóczykij zdecydowanie przypadli mi do gustu – miło czytało się ich dialogi, gdzie jedni przedstawiali ludzkie zwyczaje, a inni krytycznie oceniali działania Ziemian, patrząc na tę rasę z zupełnie innego punktu widzenia. Ogółem rozmowy między kosmitami o ludziach są całkiem zabawne. Niekiedy nie zgadzałam się z bohaterami, innymi razy przyznawałam im całkowitą rację. Niekiedy miałam ochotę wytknąć im ignorancję i ewidentny brak doświadczenia, a co za tym idzie brak wiedzy na niektóre tematy. Drażniło mnie, że kosmici wydają się tak wszystko wiedzący, a w rzeczywistości brakowało im faktycznego obeznania w temacie. Ogółem nie irytowało mnie to jakoś specjalnie mocno, choć wystarczająco, bym zaznaczyła to w tej recenzji.🌙

Co jeszcze na minus? Hm, niektóre dialogi zostały stworzone tylko po to, aby przekazać czytelnikowi istotne informacje względem świata i niestety czuć, że mają stricte taką funkcję. Nie jest to w żaden sposób zamaskowane, a szkoda, gdyż nadaje to poszczególnym rozdziałom nieco dziwny posmak. Trochę sztuczny? Jakby plastikowy.🧿

Książka wciąga między swoje strony i nie wypuszcza ze swoich sideł szybko – nie można jej odłożyć, póki nie pozna się zakończenia. Co prawda samo wykonanie zadania przez Laurę nie jest tak istotne jak jej podróż i odnalezienie sensu wydarzeń dziejących się na górze – warto pochylić się nad tekstem i dobrze wchłonąć to, co przekazuje. Powieść nie jest łatwa i nie można powiedzieć, że była to lekka przygoda, choć na pewno wartościowa.

Moja ocena: 8/10

Hej🪐

Kosmici znów pojawili się na moim regale! Po serii od J.L.Armentrout zrobiłam sobie długą przerwę od tej tematyki, ale gdy dostałam propozycję zrecenzowania książki Anety Zych, nie wahałam się długo. Zaintrygował mnie opis oraz okładka – teraz mogę powiedzieć, że wnętrze jest równie ciekawe.☄️

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na fakt, iż autorka ma niesamowitą...

Synowie ognia mimo że są kontynuacją Błękitnego wiatru to pozwalają zatracić się w świecie Błękitnej Planety i międzygalaktycznych próbach ratowania wszechświata.

Błękitny wiatr, tom 2 Synowie ognia będą idealną lekturą dla młodszego czytelnika zainteresowanego światem, poszukującego odpowiedzi i siebie.

Poruszane są ważne i istotne ostatnimi czasy wątki ekologii,dbania o własną planetę, ale też uzależnień i walki z nimi są to wątki, których nie spotkałam wcześniej w książkach młodzieżowych więc gratulacje dla autorki - Anety Zych!
W przystępny i łatwy sposób pokazuje wartość każdego człowieka i mimo mocnego przekazu czerni i bieli pokazuje, że nikt nie jest idealny i właśnie to jest piękne

Pod koniec znajdziemy podsumowanie całej książki, które jeszcze raz umacnia opisane wartości i niebezpieczeństwa, które czekają na każdego człowieka.

Trochę żałuję, że nie zapoznałam się najpierw z 1 tomem, aby lepiej poznać Laurę - główną bohaterkę, jednak i bez tego odnalazłam się w jej świecie bez problemu i z przyjemnością czytałam o jej misji.

Synowie ognia mimo że są kontynuacją Błękitnego wiatru to pozwalają zatracić się w świecie Błękitnej Planety i międzygalaktycznych próbach ratowania wszechświata.

Błękitny wiatr, tom 2 Synowie ognia będą idealną lekturą dla młodszego czytelnika zainteresowanego światem, poszukującego odpowiedzi i siebie.

Poruszane są ważne i istotne ostatnimi czasy wątki ekologii,dbania o...

Błękitny wiatr Anety Zych to drugi tom większej całości. Byłam prawie pewna, że nie czytałam pierwszej części, jednak musiałam się upewnić i wyszło, że miałam rację. To jednak nie pierwszy raz, gdy czytam coś w niewłaściwej kolejności, toteż co szkodzi zrobić tak jeszcze raz?
Zaczynając miałam nadzieję, że będzie dużo odnoszenia się do poprzedniej części, żeby móc być na bieżąco z akcją. Lepsze w końcu to, niż tak zupełny jej brak niczym w serialowych tasiemcach do których można wrócić po roku czasu i nadal nie być zagubionym w fabule.

Wszystko zaczyna się, gdy Laura osiąga sukces i otwiera sieć cichych kawiarni, które mają skłaniać ludzi do tego, aby zajrzeli w głąb siebie. Obrazy aniołów wiszących na ścianach mają być swego rodzaju portalami, dzięki którym wpływ tych skrzydlatych istot na ludzi byłby większy. Chodzi o wyplenienie zła z ziemskiego świata.
W międzyczasie pojawia się jednak następny problem jakim jest wyginięcie populacji Ogorian. Ostał się tylko najstarszy z nich, któremu już zbyt wiele życia nie pozostało. Kosmos jednak musi zmobilizować siły i znaleźć sześciu posłańców, którzy zostali wysłani na Ziemię i sprowadzić ich na Ogorię. Jeśli im się to nie uda, resztę wszechświata czeka apokalipsa.
Istoty kosmiczne nie są jednak tak przesiąknięci ludzkim złem, dlatego też postanawiają, że to kolejna okazja dla Laury, aby mogła się wykazać.

Obawy przed zagubieniem w fabule okazały się bezsensowne. Drugi tom dość przejrzyście wszedł w akcję. Z tego co można było ulepić tylko z pierwszych dwóch rozdziałów, to to, że Laura żyła sobie normalnie, do czasu aż nie znaleźli jej przybysze z kosmosu i nie zdradzili jej prawdy o jej pochodzeniu. W międzyczasie pewnie kobieta próbowała uporać się ze wszystkimi informacjami i emocjami, aż w końcu przyjęła do wiadomości swoje przeznaczenie i... otworzyła sieć kawiarni. Co jak co, ale to naprawdę nieoczekiwany zwrot akcji.

Nie wiem czy dziwaczność tej powieści jest jej plusem, czy minusem. Pojawia się masa postaci kosmitów, różnych ras i międzygalaktyczny miszmasz. Czuję się, jakby ktoś wyrzucił z worka pomysłów wszystkie resztki i z nich sklecił historię.
Jej minusy, które odczułam, to dialogi, których w normalnym świecie by nie było. Co jest oczywiste biorąc pod uwagę, że jest to jakieś obyczajowo-fantastyczne-science-fiction, jednak bardziej chodzi mi o wymiany informacji, które obie postacie wiedzą, ale czytelnik też się musi o tym dowiedzieć i trzeba to w jakiś sposób przekazać - oczywiście wykorzystano najprostsze rozwiązanie wprowadzające w stan irytacji.

Są też niezbyt subtelne aluzje dotyczące ludzkich wad i popełnianych błędów. Nie wiem - być może tak miało być od samego początku, chociaż uważam, że lepiej skłoniłoby to do refleksji, gdyby czytelnik sam musiał się domyślać jakichś zagadnień, a nie mieć podane wszystko na tacy. Mam wrażenie, że niektórzy autorzy nie traktują swoich czytelników poważnie...

Co mi się podobało, to okładka, a także oryginalność powieści.
Zakończenie dało sygnał, że pojawi się dalsza część. Raczej jestem sceptycznie nastawiona, nie mam parcia na kontynuację serii, ani na nadrobienie poprzedniczki. To raczej nie styl pisania, który dobrze mi się czyta, aczkolwiek widząc tak wiele pochlebnych opinii dotyczących pierwszej części, jestem przekonana, że nikogo nie powstrzyma to przed sięgnięciem po Synów Ognia.

Błękitny wiatr Anety Zych to drugi tom większej całości. Byłam prawie pewna, że nie czytałam pierwszej części, jednak musiałam się upewnić i wyszło, że miałam rację. To jednak nie pierwszy raz, gdy czytam coś w niewłaściwej kolejności, toteż co szkodzi zrobić tak jeszcze raz?
Zaczynając miałam nadzieję, że będzie dużo odnoszenia się do poprzedniej części, żeby móc być na...

Dzięki takim książkom jak „Błękitny wiatr” mogę przenieść się do zupełnie innego świata, do świata wyobraźni autorki. Mimo iż jest to kontynuacja tomu pierwszego, czułam delikatne braki w całości historii, ale nie spowodowały one, aby przedstawiona historia straciła na wartości. Jak Wydawca wspomina, książka porusza tematy panującego na Ziemi chorego egoizmu, okrucieństwa, skradzionego dzieciństwa i rozwoju patologicznego społeczeństwa. To fantastyka, która zmusi Cię do głębszej refleksji, przekazując najważniejsze prawdy w magiczny, lecz przystępny sposób. Lepiej bym tego nie ujęła. Książka zmusza nas do zastanowienia się nad własnym życiem. Moim zdaniem książka wartościowa, która już od pierwszej strony wciąga czytelnika i zmusza do analizowania, zastanawiania się nad otaczającym nas światem. Zachęcam do lektury.

http://zaczytanyksiazkoholik.pl/recenzje-ksiazek/egoizm-okrucienstwo-i-rozwoj-patologicznego-spoleczenstwa-w-blekitny-wiatr-synowie-ognia-aneta-zych/

Dzięki takim książkom jak „Błękitny wiatr” mogę przenieść się do zupełnie innego świata, do świata wyobraźni autorki. Mimo iż jest to kontynuacja tomu pierwszego, czułam delikatne braki w całości historii, ale nie spowodowały one, aby przedstawiona historia straciła na wartości. Jak Wydawca wspomina, książka porusza tematy panującego na Ziemi chorego egoizmu, okrucieństwa,...

Moją przygodę z książką rozpoczęłam od tomu drugiego i zaznaczam, że czuć, iż było coś wcześniej. Polecam zatem zacząć od pierwszego, gdyż naprawdę warto.
Niesamowity był to świat, gdzie nasza bohaterka prowadziła kawiarnię. Byłam pod wrażeniem jej pomysłowości! Marzyła o miejscu pełnym ciszy i spokoju, dlatego też im ktoś był w niej głośniej, tym większy płacił rachunek:-))) Nie uwierzycie, ale osoby nie tylko szeptały, ale i czasem pisały na kartkach, by zapłacić jak najmniej:-) To się nazywa wyobraźnia! Do tego muszę wkleić jeden cytat:

,,Bardzo was proszę, żebyście wreszcie odesłali na Planetę Ognia sześć ognistych kul, które pożyczyliście do stworzenia męskich wysłanników".

Więc widzicie, nawet w fantastyce występuje biurokracja. Wszystko ma swój termin przydatności, prowadzone są protokoły i czas, po którym wszystko musi być zwrócone:-) Jak można było jej nie czytać dalej? Do tego styl niesamowicie przyjemny i wydarzenia, których nie spotkałam wcześniej. Ma też tą wyjątkowość, gdzie ciągnie nas bardzo, by czytać ją nieskończenie. Fajnie było poznać punkt widzenia innej planety na nasz temat:-)

Świat, który jest przedstawiony jest piękny i taki miły. Nie żyją po to, by komuś zaszkodzić, tylko by je ulepszyć i ułatwić.
Żeby zbyt mocno nie wychwalać świata wyobraźni, nasi bohaterowie zabiorą nas do naszego poletka, gdzie również poznamy piękne i malownicze miejsca. Jeśli jednak myślicie, że będzie tutaj mdło, to jesteście w wielkim błędzie. Wtedy bowiem, kiedy najmniej się tego spodziewacie nastąpi coś, co zbruka nie tylko wasze myśli, ale i duszę. W obliczu wielkiej katastrofy jej mieszkańcy zamiast pomagać, odwrócą się plecami. Będą myśleć tylko o sobie. Poznacie ich okropne dzieciństwo, dnie przesycone alkoholem i beznadzieją. W ogóle się tego nie spodziewałam. Potem było już tylko smutniej. Okropna rzeczywistość, która jest tak prawdziwa.

To nie tylko fantastyka, ale i książka przy której się myśli i snuje własne wnioski. Warto na koniec zadać sobie pytanie, które tam znajdziecie.

Moją przygodę z książką rozpoczęłam od tomu drugiego i zaznaczam, że czuć, iż było coś wcześniej. Polecam zatem zacząć od pierwszego, gdyż naprawdę warto.
Niesamowity był to świat, gdzie nasza bohaterka prowadziła kawiarnię. Byłam pod wrażeniem jej pomysłowości! Marzyła o miejscu pełnym ciszy i spokoju, dlatego też im ktoś był w niej głośniej, tym większy płacił...

www.tinarecenzuje.pl
www.facebook.com/tinarecenzuje
www.instagram.com/tinarecenzuje

Tym razem porywam cię do magicznego świata, o którym nie śniło się nawet filozofom. Do miejsca, gdzie zobaczysz najpiękniejsze, najjaśniejsze, pełne uroku gwiazdy. Poznasz unikatowe planety, których nigdzie indziej nie znajdziesz! Czy ta perspektywa nie brzmi świetnie?! Ależ oczywiście, że brzmi! A to nie koniec atrakcji… Na koniec powrócisz ponownie na Ziemię, gdzie odwiedzisz malownicze zakątki świata, które tym razem nie są wytworem wyobraźni autorki, one istnieją naprawdę. Tylko tutaj poczujesz miłość oraz piękno, jakie płynie z natury. To tutaj zostanie uśpiona twoja czujność, abyś mógł zmierzyć się z trudami egzystencji, upaść, przeanalizować, a następny bogatszy o zdobytą wiedzę podnieść się i iść dalej z podniesioną głową. Zatracisz się w smutku, aby następnie wybuchnąć głośnym śmiechem… Przeczytasz, a zrozumiesz.

Czy słyszałeś już o 2 tomie „Błękitnego wiatru”? Jeśli nie, to koniecznie musisz nadrobić zaległości. Przedstawiam ci „Błękitny wiatr, Tom 2- Synowie ognia” autorstwa Pani Anety Zych (2021, Wydawnictwo AlterNatywne).

Aneta Zych – pisarka, blogerka pochodząca ze Zgierza. Studiowała w Londynie, gdzie też mieszka od 2003 roku. Jedną z pasji pisarki są wyprawy trekkingowe do najróżniejszych górzystych zakątków świata, gdzie odnajduje natchnienie zarówno do pisania, jak i malowania obrazów olejnych. Uwielbia przyrodę i ma do niej ogromny szacunek. Interesuje się rozwojem osobistym, psychologią, lubi słuchać muzyki klasycznej oraz latynoamerykańskiej. Jak twierdzi, jest optymistką, która stara się zawsze znaleźć pozytywną stronę w sytuacji.

Laura jest istotą stworzoną przez Błękitną Planetę, została zesłana na Ziemię z pewnym zadaniem. Gdzieś dalej, ludność planet Wenus i Arkturia dowiadują się, iż światu grozi poważne niebezpieczeństwo. Uratować ludzkość mogą tylko niejacy synowie ognia, którzy zamieszkują Ziemię w ludzkiej postaci. Niestety nie jest tak kolorowo, jak mogłoby się wydawać. Okazuje się, że synowie zatraceniu w egzystencji, nie są w stanie pomóc. Czy dojdzie do najgorszego? Czy synowie będę w stanie uchronić świat przed zagładą? Ile będzie ich to kosztować? Jak daleko będą musieli się posunąć, aby nie doszło do najgorszego?

„Błękitny wiatr. Tom 2- Synowie ognia” jest ciągiem dalszym części pierwszej („Błękitny wiatr”). Warto nadmienić, iż książek nie trzeba czytać w kolejności, ponieważ nie pojawia się retrospekcja. Lektura porusza problemy społeczne, między innymi takie jak: egoizm, okrucieństwo, czy rozwój tak zwanego marginesu społecznego. Zanim zaczęłam czytać historię, miałam obawy, czy spodoba mi się ona, ponieważ nigdy nie było mi po drodze z fantastyką. Ku mojemu zdziwieniu, lektura już od pierwszych stron mnie zaciekawiła, wciągnęła w swój wir. Wtedy też wiedziałam, że będzie to dobrze spędzony czas.

Twórczość Pani Anety została poprowadzona w bajkowym stylu z nutką realności, pojawiają się nierealne i realne miejsca, postacie takie jak: kosmici, inne zmutowane stwory oraz te bardziej z krwi i kości – Ziemianie. Mimo iż klimat jest magiczny, to z książki płynie ogromne przesłanie, które może pozytywnie zaskoczyć niejedną osobę dorosłą. Połączenie dwóch światów powoduje, że lektura staje się uniwersalną, trafi zarówno dla młodszych, jak i dojrzalszych czytelników.

„Błękitny wiatr. Tom 2 – Synowie ognia” bez wątpienia wciąga już od pierwszych stron, nie pozwala oderwać się od prezentowanego świata, ciekawi, intryguje, daje do myślenia, zapada w pamięć, aż w końcu uzależnia. Nie będziesz mógł spocząć, aż nie dojdziesz do ostatniej strony. Jako atut można wymienić także krótkie rozdziały z licznymi opisami, które zostały dobrane ze smaczkiem, co skutkuje tym, że nie ma mowy o nudzie. Cały czas coś się dzieje, napięcie nie spada ani na chwilę. Styl pisania jest bardzo lekki, bez zbędnej skomplikowanej terminologii, natomiast narracja jest prowadzona w trzeciej osobie.

Podsumowując: Książka jest oryginalna, kreatywna, niektóre przedstawione elementy znajdziesz tylko i wyłącznie w powieści. Dzięki magicznemu światu jest to niezła odskocznia od trudów życia codziennego i to na wysokim poziomie, wszędobylska mądrość życiowa dodaje fantastyce charakteru. Twórczość dedykuję każdemu, bez względu na płeć, czy wiek. Nie zauważyłam elementów, które przeszkadzałyby mi w odbiorze tekstu. Świetnie bawiłam się czytając, była to wspaniała przygoda, godna polecenia. Lekturę dodaję do grona ulubionych. Czytajcie, bo warto.

www.tinarecenzuje.pl
www.facebook.com/tinarecenzuje
www.instagram.com/tinarecenzuje

Tym razem porywam cię do magicznego świata, o którym nie śniło się nawet filozofom. Do miejsca, gdzie zobaczysz najpiękniejsze, najjaśniejsze, pełne uroku gwiazdy. Poznasz unikatowe planety, których nigdzie indziej nie znajdziesz! Czy ta perspektywa nie brzmi świetnie?! Ależ oczywiście, że...

Pozostaje tylko pozazdrościć wyobraźni, kreatywności i talentu. Zagadnienia poruszane w tej powieści mają wartość ponadczasową (podobnie jak i tematyka poprzedniej książki tej autorki). A wielowątkowość to największa zaleta tej historii. Fabuła jest niby trekkingiem górskim ale jednak nie do końca, bo co jakiś czas czytelnik zostaje wciągnięty w świat alkoholizmu, narkomanii i nałogów, gdzie poznaje destrukcyjne skutki toksycznego dzieciństwa, działanie egoizmu, perfekcjonizmu i chytrości. Każda z tych wizji niesie w sobie jakieś mądre przesłanie. A jakby tego było mało, cała historia jest opowiedziana z perspektywy kosmitów, którzy uważają ludzi za najbardziej prymitywny byt. Ich komentarze są bardzo trafione i zabawne, choć czasem wydają się troche wyolbrzymione, jednak dają do myślenia.
Autorka po mistrzowsku łączy wątki fantastyczne z psychologiczno-filozoficznymi przemyśleniami. Książka wymaga pełnej uwagi czytelnika, zmusza do refleksji. Pomimo, że czyta się szybko to pozostaje w pamięci na długo. Twórczości pani Anety się nie zapomina.

Pozostaje tylko pozazdrościć wyobraźni, kreatywności i talentu. Zagadnienia poruszane w tej powieści mają wartość ponadczasową (podobnie jak i tematyka poprzedniej książki tej autorki). A wielowątkowość to największa zaleta tej historii. Fabuła jest niby trekkingiem górskim ale jednak nie do końca, bo co jakiś czas czytelnik zostaje wciągnięty w świat alkoholizmu,...