Obyczajówka z tajemnicą rodzinną w roli głównej. Prosta konstrukcja, po prostu odejmując fabularne ozdobniki otrzymujemy historię pewnego zdarzenia, które rzutuje na całe życie bohaterów opowieści.
Pojawia się mistyka lub realizm magiczny (jak kto będzie chciał to nazwać),ale zmierza w niestrawną dla mnie formę dominując nad zupełnie przyzwoitą historią.

Obyczajówka z tajemnicą rodzinną w roli głównej. Prosta konstrukcja, po prostu odejmując fabularne ozdobniki otrzymujemy historię pewnego zdarzenia, które rzutuje na całe życie bohaterów opowieści.
Pojawia się mistyka lub realizm magiczny (jak kto będzie chciał to nazwać),ale zmierza w niestrawną dla mnie formę dominując nad zupełnie przyzwoitą historią.

Kim był tajemniczy Jared Stray? Dlaczego zniknął bez śladu, zostawiając po sobie książkę, która przez przypadek wpadła w ręce Leona? Postać nieznanego autora nie daje mężczyźnie spokoju, postanawia więc dowiedzieć się o nim czegoś więcej...
*
To nie jest książka, która porwie Was w wir zaskakujących zdarzeń, masy zwrotów akcji i pędzących na łeb na szyję wątków. Jest inna, ale ciężko było mi się z nią rozstać, tuż po przeczytaniu ostatniej strony. Już sam początek zaintrygował mnie na tyle, że myślałam o niej przez cały dzień. Mężczyzna, który przeczytał książkę, Leon, postanawia odnaleźć jej autora. Nie tylko lektura go tak urzekła, poczuł obsesyjną wręcz chęć dowiedzenia się czegoś więcej o Jaredzie. A o nim była jedynie krótka wzmianka, bez żadnych szczegółów, nic więcej, już nigdy. Podążając tropem pochodzenia Straya, Leon trafia na Dwór Horoweckich i powoli, wraz z jego mieszkanką Barbarą, docierają krok po kroku do tego, co tak naprawdę wydarzyło się w czasie wojny. Książka w moim odczuciu pokazuje, jak szybko przemija czas i jak szybko można zapomnieć o wszystkim, jak niewiele znaczy jeden człowiek w ogromnym świecie. Jego życie to tylko chwila, tylko moment i jeśli nie pozostawi po sobie pamięci - zaczyna zanikać wraz z upływającymi latami. Znajdą się też wątki paranormalne, magiczne wręcz, ale są subtelne, takie, że wcale nie zaburzają realiów, jakie Adam Szabat stworzył. Brzmi to jak fantazja, która przecież towarzyszy nam często. Jestem zachwycona tym, jak poprowadzona została fabuła, z tym stopniowym wprowadzaniem wydarzeń sprzed lat, rzutujących na to, co dziś jest jedynie mglistym wspomnieniem. Ta historia jest nieodkładalna i myślę, że będzie dobrym rozwiązaniem dla tych, którzy lubią okrywanie asów z rękawa powoli, dokładnie, ale tak, by utrzymać poziom zaciekawienia w czytelniku.

Kim był tajemniczy Jared Stray? Dlaczego zniknął bez śladu, zostawiając po sobie książkę, która przez przypadek wpadła w ręce Leona? Postać nieznanego autora nie daje mężczyźnie spokoju, postanawia więc dowiedzieć się o nim czegoś więcej...
*
To nie jest książka, która porwie Was w wir zaskakujących zdarzeń, masy zwrotów akcji i pędzących na łeb na szyję wątków. Jest inna,...

Już jakiś czas temu nauczyłam się odkładać książki, które mi nie pasują, bez żalu i poczucia, że czegoś nie dokończyłam. Bywa jednak też tak, że daję im drugą szansę i możliwość rozwinięcia się, zaskoczenia mnie tym co mają do zaoferowania.

Tak właśnie było z "Tajemnicą Jareda Straya" autorstwa Adama Szabata.
Kiedy sięgnęłam po tę powieść pierwszy raz wracając z wakacji, nie potrafiłam się w nią wgryźć i wczuć. Historia dziennikarza zafascynowanego pewnym pisarzem kompletnie mnie nie porwała. Odłożyłam ją i sięgnęłam znów podczas leniwego popołudnia w ogrodzie. I coś zaskoczyło, coś wciągnęło.

"Dziennikarz, Leon Kornas, zafascynowany powieścią Jareda Straya postanawia dowiedzieć się o nim czegoś więcej. Szczątkowe informacje, prowadzą go na Roztocze. Tutaj, w Dworze Horoweckich, Leon Kornas i właścicielka dworu, pani doktor Barbara Horowecka, zagłębiają się w historię jej przodków i odkrywają fakty, które niczym zadra tkwiły w świadomości okolicznych mieszkańców. Rodzinne tajemnice budzą demony przeszłości."

"Tajemnica Jareda Straya" to nie klasyczny thriller czy kryminał. To raczej powieść obyczajowa z elementami tych dwóch gatunków, która mocnym początkiem bardzo nęci czytelnika. Nieco przydługie rozwinięcie potrafi znużyć, a liczne opisy Dworu Horoweckich jeszcze potęgują to uczucie. Miałam wrażenie jakby autorowi bardzo zależało na tym by czytelnik stworzył szczegółową mapę dworu i włości do niego przylegających. Na szczęście im dalej tym było ciekawiej, bardziej intrygująco i klimatycznie. Cenię autora za pomysł, ta historia na prawdę bardzo dobrze się zapowiadała. Sama intryga, powiązanie przeszłości z teraźniejszością, wychodzące na jaw niewygodne tajemnice zasługują na uznanie. Niestety samo wykonanie już nie do końca. Czegoś mi w tej powieści zabrakło, a poruszone trudne tematy potraktowano po macoszemu. Nie mniej jednak finalnie powieść Adama Szabata jako lektura rozrywkowa i przerywnik sprawdziła się bardzo dobrze.☺️

Polecam, jeśli lubicie powieści obyczajowe z wątkiem kryminalnym, tajemnicami z przeszłości w nieco retro klimacie.

Już jakiś czas temu nauczyłam się odkładać książki, które mi nie pasują, bez żalu i poczucia, że czegoś nie dokończyłam. Bywa jednak też tak, że daję im drugą szansę i możliwość rozwinięcia się, zaskoczenia mnie tym co mają do zaoferowania.

Tak właśnie było z "Tajemnicą Jareda Straya" autorstwa Adama Szabata.
Kiedy sięgnęłam po tę powieść pierwszy raz wracając z wakacji,...

Bardzo dobry debiut. Świetnie się czyta. Polecam.

Bardzo dobry debiut. Świetnie się czyta. Polecam.

Dziennikarz Leon Kornas zafascynowany książką, która pochłonęła go bez reszty postanawia dowiedzieć się czegoś więcej o autorze. Pierwsze tropy dotyczące tajemniczego życia Amerykanina prowadzą go do Dworu Horoweckich. Tam razem z jego właścicielką, Barbarą Horowecką zagłębiają się w historię jej rodziny i odkrywają fakty, które są dla niektórych niewygodne.
Poznając prawdę budzą demony przeszłości, przenoszą się do XX wieku doświadczając strachu wojny, prześladowań i zawiści. Czy uda im się odkryć tajemnicę Jareda Straya?

#tajemnicajaredastraya to świetny miks gatunków hipnotyzujący swoją treścią. Autor umiejętnie połączył ze sobą wątki obyczajowe z nutą kryminału i thrillera wciągając nas w wir odkrywanych tajemnic sprzed lat.
Książka ma niesamowity klimat, stary dwór, zima, pies o imieniu Duch ("Bo każdy zamek na jakiegoś ducha"😁),dziwne sytuacje i tajemnice prowadzące do przerażających odkryć.
Tu przeszłość przeplata się z teraźniejszością pokazując nam oblicze zawiści, zazdrości i niezrozumienia, związanych z akceptacją innego wyznania czy orientacji seksualnej.
Dzieje się tu naprawdę dużo, absolutnie nie możemy narzekać na nudę. Fabuła jest przemyślana, nie zabraknie tu również ciekawych zwrotów akcji i dobrze wykreowanych postaci. Układając puzzle tej zawiłej układanki czujemy napięcie do ostatniej strony. Całość czyta się bardzo przyjemnie. Polecam❤

Dziennikarz Leon Kornas zafascynowany książką, która pochłonęła go bez reszty postanawia dowiedzieć się czegoś więcej o autorze. Pierwsze tropy dotyczące tajemniczego życia Amerykanina prowadzą go do Dworu Horoweckich. Tam razem z jego właścicielką, Barbarą Horowecką zagłębiają się w historię jej rodziny i odkrywają fakty, które są dla niektórych niewygodne.
Poznając prawdę...

Odnosiłam wrażenie, że powieść jest pisana bardzo szkolnym, poprawnym językiem, który nie czyta się dobrze. Dodatkowo, słów było po prostu za dużo, szczególnie opisów, częściowo nic nie wnoszących do atmosfery ani do samej fabuły.
Sama historia jest ciekawa i ma w sobie potencjał i magię, problem w tym, że jest tutaj zupełnie niewiarygodnie zbudowana. Bardzo wykształcona i utalentowana, uwielbiana przez dzieci i dorosłych, zatroskana guwernantka dająca dzieciom metaforyczny klucz do drzwi, za którymi nie czeka na nich nic dobrego, zaraz po tym zapomina o temacie i nigdy nie zauważa, że dzieje się coś niepokojącego - no nie klei się.
Dodatkowo, szumnie zapowiadane dotknięcie tematu nienawiści, ksenofobii, uprzedzeń - też delikatnie liźnięte, a z historii wynika, że jedna plotka wpłynęła na życie dosłownie jednej, no może dwóch osób.
Reszta to już tylko nieśmiały romans, czysta obyczajówka. Nie polecam.

Odnosiłam wrażenie, że powieść jest pisana bardzo szkolnym, poprawnym językiem, który nie czyta się dobrze. Dodatkowo, słów było po prostu za dużo, szczególnie opisów, częściowo nic nie wnoszących do atmosfery ani do samej fabuły.
Sama historia jest ciekawa i ma w sobie potencjał i magię, problem w tym, że jest tutaj zupełnie niewiarygodnie zbudowana. Bardzo wykształcona i...

Po "Tajemnicę Jareda Straya" sięgnęłam zupełnie przypadkiem lecz język i sposób narracji, choć nie jest mocno wyszukany, wciągnął mnie i przepadłam.

Autor stworzył zgrabną historię poszukiwania losów tajemniczego pisarza Jareda Straya, który przez całe życie dbał o swą anonimowość. Pewien trop zaprowadził naszego, bardzo sympatycznego bohatera - Leona Kornasa, do dworku na Roztoczu i tam właśnie rozgrywa się główna akcja powieści. Wraz z dziedziczką dworu odkrywają historię jej przodków i odnajdują świadków tamtych trudnych czasów.

Realizm magiczny, który autor wprowadza opowiadając losy dawnych mieszkańców dworku jest miłym dopełnieniem klimatu powieści, której nie nazwałabym kryminałem, raczej powieścią obyczajową z tajemnicą do odkrycia.

Po "Tajemnicę Jareda Straya" sięgnęłam zupełnie przypadkiem lecz język i sposób narracji, choć nie jest mocno wyszukany, wciągnął mnie i przepadłam.

Autor stworzył zgrabną historię poszukiwania losów tajemniczego pisarza Jareda Straya, który przez całe życie dbał o swą anonimowość. Pewien trop zaprowadził naszego, bardzo sympatycznego bohatera - Leona Kornasa, do dworku na...

Rzadko czytam opisy książek, więc sięgając po „Tajemnicę Jareda Straya” nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. W środku czekała na mnie historia niezrozumienia, nienawiści, zazdrości. Wątki, które miały w sobie ten magiczny, ulotny faktor oraz te historyczne, niezwykle klimatyczne. Całość była ciekawa, chociaż mam wrażenie, że ta historia mogłaby mieć więcej zakamarków i tajemnic. Zabrakło trochę rozwinięcia, potrzymania w niepewności. Nie jest to stricte kryminał, ani thriller - bardziej opowieść obyczajowa z elementami wymienionych gatunków. Autor zwraca też uwagę na problemy międzyludzkie. Relacje, które są opacznie rozumiane, wyszydzane, wytykane palcem. Czyta się szybko, a fabuła ciekawi. To dobry debiut - czekam na kolejne książki autora :)

Rzadko czytam opisy książek, więc sięgając po „Tajemnicę Jareda Straya” nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. W środku czekała na mnie historia niezrozumienia, nienawiści, zazdrości. Wątki, które miały w sobie ten magiczny, ulotny faktor oraz te historyczne, niezwykle klimatyczne. Całość była ciekawa, chociaż mam wrażenie, że ta historia mogłaby mieć więcej zakamarków i...