Mówi się z Korycina, a nie z Korycin.

Mówi się z Korycina, a nie z Korycin.

Jeśli za główne kryterium w ocenie powieści przyjąć realizm, książka odpada w przedbiegach, to czysta fantastyka i ma się nijak do realiów pracy służb. Jeśli jednak przymknąć oko na odstępstwa od rzeczywistości, to jest to całkiem sympatyczna opowiastka etno-obyczajowa, z watkiem kryminalnym na dalszym planie. Napisana sprawnie, jnteresująca, z dającymi się lubić bohaterami. Mam więc problem z oceną tej powieści. Kompletnie odklejona, ale jednocześnie bardzo przyjemna w odbiorze.

Jeśli za główne kryterium w ocenie powieści przyjąć realizm, książka odpada w przedbiegach, to czysta fantastyka i ma się nijak do realiów pracy służb. Jeśli jednak przymknąć oko na odstępstwa od rzeczywistości, to jest to całkiem sympatyczna opowiastka etno-obyczajowa, z watkiem kryminalnym na dalszym planie. Napisana sprawnie, jnteresująca, z dającymi się lubić...

W tej książce jest wszystko, wręcz za dużo wątków. Początek idzie opornie, jednak jak sie poczuje książkę to idzie szybko.

W tej książce jest wszystko, wręcz za dużo wątków. Początek idzie opornie, jednak jak sie poczuje książkę to idzie szybko.

Za dużo wątków, które przeplatają się wzajemnie, a na koniec nie wszystko się wyjaśnia. O wiele bardziej podobała mi się pierwsza część, czyli "Tylko nie Mazury". Niewątpliwym plusem książki są ciekawostki na temat Podlasia. Myślę że autorka namalowała adekwatny portret tutejszej społeczności.

Za dużo wątków, które przeplatają się wzajemnie, a na koniec nie wszystko się wyjaśnia. O wiele bardziej podobała mi się pierwsza część, czyli "Tylko nie Mazury". Niewątpliwym plusem książki są ciekawostki na temat Podlasia. Myślę że autorka namalowała adekwatny portret tutejszej społeczności.

Największym atutem tej książki są nawiązania do historii, kultury, zwyczajów i tradycji Podlasia oraz świetny wykład Teresy o imionach. Fabuła jednak zawiera za dużo wątków - zabójstwa, obce wywiady, wysłannik Watykanu, służby specjalne, zdrady, pandemia. Powieść bardziej sensacyjna, niż kryminalna, przy czym bohaterowie uzbrojeni są w supermoce. Plus za niespotykane imiona.

Największym atutem tej książki są nawiązania do historii, kultury, zwyczajów i tradycji Podlasia oraz świetny wykład Teresy o imionach. Fabuła jednak zawiera za dużo wątków - zabójstwa, obce wywiady, wysłannik Watykanu, służby specjalne, zdrady, pandemia. Powieść bardziej sensacyjna, niż kryminalna, przy czym bohaterowie uzbrojeni są w supermoce. Plus za niespotykane imiona.

Ciekawostki z Podlasia , na czasie .Polecam

Ciekawostki z Podlasia , na czasie .Polecam

Wciąga i nie odpuszcza aż do finału. Szkoda że to już koniec.

Wciąga i nie odpuszcza aż do finału. Szkoda że to już koniec.

Ponieważ dopiero co odkryłam Podlasie i jestem nim oczarowana, to przeczytałam książkę wyłapując z zainteresowaniem miejsca, w których już byłam i które jeszcze powinnam odwiedzić. Podlaskie ciekawostki i elementy etnograficzne są największym atutem tej książki. Główne wątki niestety mnie nie wciągnęły. Jakieś akcje trochę bez ładu i składu, za dużo grzybów w ten barszcz

Ponieważ dopiero co odkryłam Podlasie i jestem nim oczarowana, to przeczytałam książkę wyłapując z zainteresowaniem miejsca, w których już byłam i które jeszcze powinnam odwiedzić. Podlaskie ciekawostki i elementy etnograficzne są największym atutem tej książki. Główne wątki niestety mnie nie wciągnęły. Jakieś akcje trochę bez ładu i składu, za dużo grzybów w ten barszcz

Książka, która przypomina, że są takie miejsca, które warto zobaczyć, zanurzyć się w nich. Kilkuwątkowa ale mnie najbardziej podobał się ten związany z wielokulturowością. I pytanie - czy opisana cerkiew w Koterce nie "gra" przypadkiem w teledysku Sanah "Do* w sztambuch"?

Książka, która przypomina, że są takie miejsca, które warto zobaczyć, zanurzyć się w nich. Kilkuwątkowa ale mnie najbardziej podobał się ten związany z wielokulturowością. I pytanie - czy opisana cerkiew w Koterce nie "gra" przypadkiem w teledysku Sanah "Do* w sztambuch"?

Akcja taka jakaś bez sensu. I wszystko razem wymieszane - obce wywiady, wielka miłość, liczne zabójstwa, agenci Watykanu, zwariowana rodzina głównego bohatera, opisy skarbów Podlasia i szeptucha i pies. I jeszcze koronowirus do tego i kilka innych rzeczy dopchanych na siłę, żeby było dziwnej.
Ani to sensu nie ma ani uroku. Ani to kryminał ani książka przygodowa ani romans ani przewodnik.

Czyta się jakby to napisało kilka osób znajomych, które bawiło się w pisanie wspólnego tekstu, ale każdy pisał tylko swoje kawałki. I każdy starał się prześcignąć innych w absurdalnych pomysłach. Wywiad? no to dajmy i watykański i polski i izraelski. Wykwalifikowany zabójca? niech będzie ktoś w stylu Jamesa Bonda, ale lepszy.
Główny bohater jest policjantem? niech zna angielski, włoski, francuski rosyjski i niech ma sporo pieniędzy i robi bardzo drogie prezenty narzeczonej. Skąd te pieniądze, skoro jest policjantem na Mazurach? To już nieistotne.

I ten pies bohatera - naprawdę cięzko było słuchać jak główny bohater spuszcza psa w lesie ( bohater według autorki jest policjantem, nie kłusownikiem) żeby "sobie pobiegał", a pies biegł sobie gdzieś, zupełnie poza kontrolą własciciela. Tak samo swobodnie puszczał go na posesji luzem, a pies przez dziury w ogrodzeniu biegł zwiedzać świat.
Wydawałoby się, ze pozytywny, jak wynika z książki, bohater, do tego obyty i wykształcony - ma chociaz ogólne pojecie o psach i o prawie.

Tak samo nie rozumiem kilku prawnych rzeczy z tej ksiazki.
Takich dotyczących testamentu. Spadkobiercą - zgodnie z polskim prawem - może być każde dziecko bez względu na wiek; jedynie nie może dysponować majątkiem samodzielnie przed osiągnięciem pełnoletniości. Wiec co oznaczy sformułowanie "odziedziczy po osiągnięciu pełnoletniości?

Postacie przerysowane. Każda z innej bajki. I każda ma prawie jakieś super moce. Jak zielarka czy główny bohater.

Z tej historii wynurza się się całkiem pomylone Podlasie, na którym ludzie nie odróżniają przeszłości i teraźniejszości, nie przestrzegają prawa i nie mają pojęcia o psach. Fakt, ze akurat na Podlasiu - sytuacja psów jest najgorsza w całej Polsce. Ale autorka żadnych psów przy rozwalonych budach nie widzi, nie widzi biedy, problemów - jedynie zachwyca się "miejscami mocy" i swoistym sub-klimatem niewarszawskim ; jak wyścigi ślimaków.
Pani profesor informacji o hodowli ślimaków nie szuka w ksiązkach ani w internecie, ale pyta o nie przez telefon zielarkę -czyli kogoś kto zna się na roślinach, nie na ślimakach. No bo to tylko ślimaki? No bo to tylko pies?

Akcja taka jakaś bez sensu. I wszystko razem wymieszane - obce wywiady, wielka miłość, liczne zabójstwa, agenci Watykanu, zwariowana rodzina głównego bohatera, opisy skarbów Podlasia i szeptucha i pies. I jeszcze koronowirus do tego i kilka innych rzeczy dopchanych na siłę, żeby było dziwnej.
Ani to sensu nie ma ani uroku. Ani to kryminał ani książka przygodowa ani...