Opowiadania meandrują między dwoma światami tradycyjnym i nowoczesnym. Ale nie pokazują ani jednego ani drugiego, bawiąc się cały czas konwencjami tak że nie wiadomo, czy autor chce pokazać tradycje starszego pokolenia, przechodzenie świata "dziadków" w świat "wnuków" czy tylko ukazać je w krzywym zwierciadle satyry. Opowiadania budowane są bez jednolitego namysłu tematycznego i nie prowadzą do jakieś refleksji czy konkretnego zakończenia. Otrzymujemy jakiś ciąg zdarzeń, jakby obserwację z boku, opis pewnych sytuacji i rozmów, ale brakowało mi jakiegoś poczucia zaangażowania autora i tego, że chce mi coś przekazać. Postaci były tak pokazywane, że nie nawiązywałam z nimi żadnego emocjonalnego kontaktu i ich przeżycia mnie nie zainteresowały. Zabrakło mi także czegoś klimatycznego w opisach , jakiegoś "poczucia" Tajwanu.

Opowiadania meandrują między dwoma światami tradycyjnym i nowoczesnym. Ale nie pokazują ani jednego ani drugiego, bawiąc się cały czas konwencjami tak że nie wiadomo, czy autor chce pokazać tradycje starszego pokolenia, przechodzenie świata "dziadków" w świat "wnuków" czy tylko ukazać je w krzywym zwierciadle satyry. Opowiadania budowane są bez jednolitego namysłu...

"Zaśpiewam Ci piosenkę" to opowieści z południa Tajwanu. Sama wyspa jest niezwykle ciekawa przez swoją historię... Była np. miejscem styku różnych kultur i religii co ma też odbicie w tej właśnie książce.

Opowiadania tu zawarte opisują świat współczesnych Tajwańczykow, ale autor bardzo dobitnie pokazuje, jak głęboko jest on osadzony w tradycjach, zwyczajach i wierzeniach ludowych.

Same opowiadania są nostalgiczne, opowiadają głównie o stracie, przygotowaniach na odejście kogoś bliskiego, o radzeniu sobie po śmierci bliskiej osoby, o wartościach rodzinnych, tradycji, obowiązku. A wszystko jest spowite otoczką mistycyzmu, wiary, religijności i zaufania.

Do tego bogaty język, zabawa formą, pojawiają się elementy groteski. W jednym opowiadaniu będziemy kibicować zwariowanej babci, by w następnym udać się do krematorium albo namiotu pogrzebowego i palić z bohaterami papierowe pieniądze na ofiarę za zmarłego.

Tematy tu poruszone nie są łatwe. Ale sposób w jaki autor nam je przedstawia, sprawia że zadziwiająco łatwo i szybko czyta się tę książkę. Sama się dziwiłam jak trudno mi było ją odłożyć, bo byłam ciekawa kolejnych historii.

Do tego przez przytoczone tutaj elementy buddyzmu i shinto, oraz przypisy z bardzo ciekawymi opisami bóstw.

"Zaśpiewam Ci piosenkę" to opowieści z południa Tajwanu. Sama wyspa jest niezwykle ciekawa przez swoją historię... Była np. miejscem styku różnych kultur i religii co ma też odbicie w tej właśnie książce.

Opowiadania tu zawarte opisują świat współczesnych Tajwańczykow, ale autor bardzo dobitnie pokazuje, jak głęboko jest on osadzony w tradycjach, zwyczajach i wierzeniach...

Literatura tajwańska nieczęsto jest tłumaczona na język polski. Już sam ten fakt zachęca, aby sięgnąć po tę książkę. Opowiadania osadzone są we współczesnych czasach, ale pełno w nich dawnych wierzeń (nie zawsze już dobrze znanych samym Tajwańczykom),tajemniczości, niesamowitości. Utwory to dzieło młodego pisarza (ur. w latach 80.),który świetnie bawi się słowem. Nie czytam w oryginale, ale odnoszę wrażenie, że tłumaczenie jest przednie, gdyż wychwyciło różne smaczki, potrafiło wyłuskać onomatopeje, idiolekty, sposoby mówienia poszczególnych osób. Opis z tyłu okładki nie jest przesadny - faktycznie książka jest pełna dźwięków, a te oddać nie tak łatwo w przekładzie, podobnie jak gry słów. Mistrzostwo!

Literatura tajwańska nieczęsto jest tłumaczona na język polski. Już sam ten fakt zachęca, aby sięgnąć po tę książkę. Opowiadania osadzone są we współczesnych czasach, ale pełno w nich dawnych wierzeń (nie zawsze już dobrze znanych samym Tajwańczykom),tajemniczości, niesamowitości. Utwory to dzieło młodego pisarza (ur. w latach 80.),który świetnie bawi się słowem. Nie...