Widać, że autorka przeprowadziła bardzo wiele rozmów i zgromadziła mnóstwo materiału. Dwa główne wątki reportażu - projekt teatralny i zbrodnia dokonana przez więźniów-aktorów – zostały drobiazgowo przeanalizowane i opisane z wielu punktów widzenia. Momentami może nawet zbyt drobiazgowo, przez co niektóre fragmenty były zbyt rozwlekłe i nużące. Nie zmienia to faktu, że w książce poruszonych zostało wiele interesujących tematów takich jak kwestie moralności, determinizmu społecznego, więziennictwa w Szwecji, resocjalizacji więźniów, psychopatii, nazizmu czy granic sztuki. Kluczowe pytania - m.in. co do słuszności szwedzkiego progresywnego podejścia do przestępców – pozostały bez jednoznacznej odpowiedzi.

Widać, że autorka przeprowadziła bardzo wiele rozmów i zgromadziła mnóstwo materiału. Dwa główne wątki reportażu - projekt teatralny i zbrodnia dokonana przez więźniów-aktorów – zostały drobiazgowo przeanalizowane i opisane z wielu punktów widzenia. Momentami może nawet zbyt drobiazgowo, przez co niektóre fragmenty były zbyt rozwlekłe i nużące. Nie zmienia to faktu, że w...

Ciekawy reportaż, jednak autorka zbyt wiele rzeczy pozostawia niedokończonych. Czytało mi się tę książkę bardzo dobrze, gdyż miałem nieodparte wrażenie, że traktuje ona o granicach politycznej poprawności.

Ciekawy reportaż, jednak autorka zbyt wiele rzeczy pozostawia niedokończonych. Czytało mi się tę książkę bardzo dobrze, gdyż miałem nieodparte wrażenie, że traktuje ona o granicach politycznej poprawności.

Fascynują mnie od dawna kraje skandynawskie z socjologicznego punktu widzenia. Co jest z nimi nie tak? Namiętny liberalizm, który reprezentują i który ością w gardle im staje, przez który dzieją się u nich rzeczy niesłychane, niema zgoda na zbrodnie jednostek.

Fascynują mnie od dawna kraje skandynawskie z socjologicznego punktu widzenia. Co jest z nimi nie tak? Namiętny liberalizm, który reprezentują i który ością w gardle im staje, przez który dzieją się u nich rzeczy niesłychane, niema zgoda na zbrodnie jednostek.

Bardzo ciekawy reportaż unikający prostych, banalnych odpowiedzi, stawiający intrygujące pytania. Autorce udało się wyjść poza schematy poprawności politycznej, tak irytujace u wielu skandynawskich autorów. Polecam

Bardzo ciekawy reportaż unikający prostych, banalnych odpowiedzi, stawiający intrygujące pytania. Autorce udało się wyjść poza schematy poprawności politycznej, tak irytujace u wielu skandynawskich autorów. Polecam

Ciekawa historia ukazująca splot różnych motywacji, kończący się tragedią. Dla mnie wywołuje głównie refleksje o granicach tego, co może być tematem spektaklu teatralnego. Pewnie wszystko! Ale czy każdy i moze w nim zagrać? Mam wrażenie, że nie wszystko można podać bez żadnego komentarza, słowa wstępnego, zastrzeżenia.

Oprócz tego, mam wrażenie nierównej narracji - pierwsza połowa książki wydawała mi się dość nudne napisana.

Ciekawa historia ukazująca splot różnych motywacji, kończący się tragedią. Dla mnie wywołuje głównie refleksje o granicach tego, co może być tematem spektaklu teatralnego. Pewnie wszystko! Ale czy każdy i moze w nim zagrać? Mam wrażenie, że nie wszystko można podać bez żadnego komentarza, słowa wstępnego, zastrzeżenia.

Oprócz tego, mam wrażenie nierównej narracji -...

Jak na reportaż to jest dość ciekawa pozycja. Resocjalizacja opisana w tej książce tylko pozornie jest prawdziwa raczej jest to pogłębiającą się demoralizacją. Książkę warto przeczytać, jest to w każdym razie coś innego niż w większości przypadków pozostałych na rynku reportaży, gdyż temat jest niecodzienny. Myślę, że w obecnych czasach, gdyby się coś takiego zdarzyło w Polsce to od razu byłoby zamiecione pod dywan i raczej ciężko by było wydać o tym książkę no chyba, że za parę lat.

Jak na reportaż to jest dość ciekawa pozycja. Resocjalizacja opisana w tej książce tylko pozornie jest prawdziwa raczej jest to pogłębiającą się demoralizacją. Książkę warto przeczytać, jest to w każdym razie coś innego niż w większości przypadków pozostałych na rynku reportaży, gdyż temat jest niecodzienny. Myślę, że w obecnych czasach, gdyby się coś takiego zdarzyło w...

Wszyscy ci, którzy przeczytali "Człowieka z laserem" muszą przeczytać "Czuły punkt".
Mroczny klimat znany ze skandynawskich kryminałów jest obecny na kartach niniejszego reportażu. Historia jest również kryminalna, więc czytelnicy kryminałów mogą sięgnąć po nią z czystym sumieniem. Dalej jest już tylko ciekawiej. Mamy tu obraz systemu penitencjarnego w Szwecji. Obóz radykalnych i zdeklarowanych nazistów oraz postacie, które najlepiej można scharakteryzować jako "pięknoduchów".
Reportaż jest pisany bardzo drobiazgowo. Autorka stara się przedstawić i naświetlić każdy szczegół opowiadanej historii. Próbuje za wszelką cenę odpowiedzieć co poszło nie tak oraz czy można było uniknąć śmierci policjantów. Wszystko to przypomina opisy katastrof lotniczych, gdzie ludzkie zaniedbania prowadzą do fatalnego końca. Nie jest łatwo się otrząsnąć po przeczytaniu tej książki. Zaletą Elisabeth Åsbrink jest jej umiejętność pisarska, której styl pracy pozwala wynieść tę historię poza ramy Szwecji.

Wszyscy ci, którzy przeczytali "Człowieka z laserem" muszą przeczytać "Czuły punkt".
Mroczny klimat znany ze skandynawskich kryminałów jest obecny na kartach niniejszego reportażu. Historia jest również kryminalna, więc czytelnicy kryminałów mogą sięgnąć po nią z czystym sumieniem. Dalej jest już tylko ciekawiej. Mamy tu obraz systemu penitencjarnego w Szwecji. Obóz...

Nazizm w Szwecji. Ciekawe zasady resocjalizacji przestępców.

Nazizm w Szwecji. Ciekawe zasady resocjalizacji przestępców.

Na początku chciałam podziękować LC za docenienie mojego opowiadania w konkursie i podarowanie mi egzemplarza "CZUŁEGO PUNKTU".

"CZUŁY PUNKT" to reportaż, czyli niezbyt przeze mnie lubiana forma literatury. Niewiele jest takich książek, przez które zdołałam się przebić w całości. "CZUŁY PUNKT" to jednak reportaż inny niż wszystkie. Czyta się go jak najlepszą powieść psychologiczno - kryminalną. Mnogość dat i nazwisk wcale nie przytłacza i nie maskuje istoty nieprawdopodobnej historii.
Kiedy będąc mniej - więcej w połowie książki obejrzałam w grafice google zdjęcia bohaterów reportażu, nie do końca mogłam uwierzyć, że ci ludzie naprawdę istnieją. To było niesamowite uczucie, a całą moja przygoda z "CZUŁYM PUNKTEM" była zdecydowanie najlepszą i najciekawszą, najbardziej wciągającą w historii mojego doświadczenia z reportażem.
Bez zawahania daję książce ocenę 10/10, bo nie dość, że jest najlepszym reportażem, jaki czytałam, to wcale nie ulega moim ulubionym powieściom fabularnym.

"Bóg i Auschwitz nie mogą istnieć równocześnie. To niemożliwe. Ja doświadczyłem Auschwitz." Jean Samuel

"Pochodzę z narodu, który dał światu dziesięcioro przykazań. Sądzę, że nadszedł czas, by dodać jeszcze trzy: Nie będziesz przestępcą. Nie będziesz ofiarą. Nie będziesz stał z boku." Yehuda Bauer, historyk.

Na początku chciałam podziękować LC za docenienie mojego opowiadania w konkursie i podarowanie mi egzemplarza "CZUŁEGO PUNKTU".

"CZUŁY PUNKT" to reportaż, czyli niezbyt przeze mnie lubiana forma literatury. Niewiele jest takich książek, przez które zdołałam się przebić w całości. "CZUŁY PUNKT" to jednak reportaż inny niż wszystkie. Czyta się go jak najlepszą powieść...

Nie ściska za serce jak poprzednio wydana w Polsce książka tej Autorki, ale pod względem kunsztu wcale nie jest gorsza.

Nigdy nie streszczam w swych opiniach książek, więc proszę tego nie traktować jako zdradzania fabuły. Zdarzyła się straszliwa zbrodnia - w 1999 r. w szwedzkim Malexander zamordowano dwóch policjantów. Sprawców złapano, osądzono, wyroki wydano. Z punktu widzenia prawidłowego funkcjonowania systemu prawnego państwa wszystko jest w porządku - co mogliśmy zrobić, to zrobiliśmy. Ale Elisabeth Asbrink w swym dziennikarskim śledztwie pokazuje, że to tylko wierzchołek góry lodowej. Prawda okazuje się zdecydowanie bardziej skomplikowana i wymaga znacznie większego poświęcenia czasu.

Autorka wykonała niewiarygodnie tytaniczną pracę nad tą książką, nieraz angażując własne trudne doświadczenia. Przy tej ilości materiałów dotyczącej sztuki "Siedem trzy", tych ponad 380 stron książki wydaje się śmiesznie małą liczbą. Niemniej należy podkreślić, że jest świetnie skomponowana - analizując krok po kroku cały projekt, charaktery bohaterów, ówczesne komentarze, dochodzimy do kulminacyjnego punktu. Nie ma żadnych niedomówień, a jeśli wydaje się, że są, to jest to po prostu miejsce na własny osąd. Rzadko można spotkać tak fantastycznie napisaną książkę. Zasługą tego bez wątpienia jest bogate doświadczenie Asbrink w pracy redaktora telewizyjnego czy dziennikarza prasowego. Nieraz miałem wrażenie, jakbym nie czytał książki, tylko oglądał film dokumentalny. Na przemian komentarz narratorki (lektora) z wypowiedziami bohaterów, retrospekcje, próba odtworzenia niektórych wydarzeń - można by wymieniać jeszcze kilka podobieństw.

Książka robi ogromne wrażenie. Skupiam się głównie na jej formie, ale to przede wszystkim treść powinna być tym, co zadecyduje o decyzji jej przeczytania. Nie zauważyłem - jak w poprzednich "czarnych" reportażach o Skandynawii - (aż) takiej patologicznej Szwecji. Może dlatego, że miałem to szczęście rozmawiać z niektórymi Autorami tych książek i nakierowali mnie na inny sposób myślenia? Pozostawię to jako niedomówienie, ale istotnym jest fakt, że ujrzałem po raz kolejny obraz państwa uczącego się na własnych błędach i mające duży kredyt zaufania do swoich obywateli, nawet mimo jego wielu niedoskonałości.

Czuły punkt jest dla mnie symbolem właśnie tych błędów i niedoskonałości. Jest on ku przestrodze - nie prowokuj go, a unikniesz kłopotów.

Nie ściska za serce jak poprzednio wydana w Polsce książka tej Autorki, ale pod względem kunsztu wcale nie jest gorsza.

Nigdy nie streszczam w swych opiniach książek, więc proszę tego nie traktować jako zdradzania fabuły. Zdarzyła się straszliwa zbrodnia - w 1999 r. w szwedzkim Malexander zamordowano dwóch policjantów. Sprawców złapano, osądzono, wyroki wydano. Z punktu...