Od czasu do czasu wzgórze, na którym mieszkał słoń i kwiat, odwiedzała żyrafa. Żyrafa miała bardzo długą szyję i kiedy stawała na pagórku i wyciągała ją, to ponad drzewami i górami widziała koniec świata.
Któregoś dnia kwiat zadał jej pytanie:
- Jak wygląda koniec świata?
- Jest piękny - powiedziała żyrafa.
- A kto tam mieszka? - spytał słoń.
- Żyrafy, rzecz jasna - odparła żyrafa.
Słoń zwykł uważać, że na końcu świata żyją słonie. A kwiat zawsze sądził, że tylko kwiaty mogą mieszkać w tak odległym miejscu.
- Nie ma tam nawet jednego słonia? - zapytał słoń.
Żyrafa wyciągnęła szyję tak wysoko, jak tylko mogła. Przez dłuższy czas patrzyła ponad drzewami i górami, po czym rzekła:
- Nie, tylko żyrafy.
- Może żyrafy zasłaniają sobą jakieś kwiaty - podpowiedział kwiat.
- Wykluczone - odrzekła żyrafa.
- Ona nie mówi prawdy - odezwał się jakiś głos ponad nimi. Był to wróbel, który przez cały czas siedział na głowie żyrafy. - Widzę koniec świata trochę lepiej niż ona - i jest tam pełno wróbli. Bardzo dużych wróbli, nawet większych niż orły.
[...]