Wspanialy zbior basni. Czytalam wiele razy z zapartym tchem w dziecinstwie a rowniez gdy doroslam. Bardzo interesujace,rozwijajace wyobraznie basnie i nne niz Andersena czy Bracia Grimm. Ta ksiazka stoi w mojej biblioteczce od 52 lat i czeka az wnuczki dorosna i beda mogly ja przeczytac. Polecam.

Wspanialy zbior basni. Czytalam wiele razy z zapartym tchem w dziecinstwie a rowniez gdy doroslam. Bardzo interesujace,rozwijajace wyobraznie basnie i nne niz Andersena czy Bracia Grimm. Ta ksiazka stoi w mojej biblioteczce od 52 lat i czeka az wnuczki dorosna i beda mogly ja przeczytac. Polecam.

Jedna z ważniejszych książek mojego dzieciństwa. "Narzeczony z morza" stał się moim popisowym numerem, opowiadam każdemu kto zechce słuchać, i wiele osób przyznaje, że to jedna z najpiękniejszych baśni, jakie słyszeli.
Oczywiście, to autorska wersja Stillera, ukształtowanie językowe bardziej przypomina opowiadania niż baśnie, jest dużo dialogów, psychologizowania, ale to udane psychologizowanie. Nie należy oczekiwać "autentyczności", ale zanurzyć się w tekście, który czasem jest zabawny, z przymrużeniem oka, czasem heroiczny, a zawsze fascynujący. Czytać dzieciom od pięciu lat i czytać dla siebie niezależnie od wieku.
Kiedy czytamy "prawdziwą" baśń o dziewczynie, która poślubia niedźwiedzia albo żelazny piec, nie zastanawiamy się nad jej emocjami. Zazwyczaj jest posłuszną, oddaną córką i nic więcej. Większość bohaterów "Narzeczonego z morza" także się nad tym nie zastanawia - dobro kraju wymaga, aby jakaś dziewczyna poślubiła topielca, i nikt nawet nie pyta, czy ten topielec jest wciąż człowiekiem. Miłość nie powstaje tu od czaru ani pierwszego pocałunku, ale wykluwa się powoli, z oporami i kryzysami. Opowiadanie mówi o tym, co baśnie zazwyczaj przemilczają - ale wpisuje to w schemat baśniowy, z typowymi dla niego trójkowymi powtórzeniami, metamorfozami i tym podobnymi.
Zupełnie inne są opowiadania oparte na tak znanych motywach, jak arcyzłodzieja ("Szary człowieczek" - kto czytał baśnie Grimmów, zapewne domyśli się zakończenia, ale to nie przestanie mu wybuchać śmiechem zwłaszcza przy opisie, jak wyciągnąć spod króla prześcieradło) czy młynka mielącego sól (a kto powiedział, że taki młynek nie może mielić kaszy ze śledziem i zalać nią całej posiadłości?). Skrzą się dowcipem, nawet motywy oparte na wielokrotnych powtórzeniach nie wydają się nużące ("Wilk z dużym brzuchem", "Za złoty guzik"),a pikanterii dodaje ostra satyra, najczęściej na duchowieństwo - nawet pasuje do baśni skandynawskich, skoro to okolica wybitnie protestancka - ale także np. na wioskowe snobstwo "co zrobić z kaszą z mlekiem? Przecież nie oddamy sąsiadom, jeszcze pomyślą, że uważamy ich za równych sobie! Oddamy kaszę świętemu Olafowi w niebie, on jest przynajmniej godny!".
Na osobną pochwałę zasługuje "To ja teraz potuptam" - przeurocza historia zaradnego garnka, który tytułowymi słowami wzbudzał zawsze przerażenie dziewek kuchennych, które właśnie nasypały do niego mąki.
"- To ja teraz potuptam.
- Dokąd?!
- Z mąką do biednego człowieka.
I potuptał."
To piękne zdanko "I potuptał" wzbudzało mój zachwyt, gdy miałam sześć lat, wzbudza mój zachwyt nieustannie.

Jedna z ważniejszych książek mojego dzieciństwa. "Narzeczony z morza" stał się moim popisowym numerem, opowiadam każdemu kto zechce słuchać, i wiele osób przyznaje, że to jedna z najpiękniejszych baśni, jakie słyszeli.
Oczywiście, to autorska wersja Stillera, ukształtowanie językowe bardziej przypomina opowiadania niż baśnie, jest dużo dialogów, psychologizowania, ale to...

Baśniowy powiew ze Skandynawii, z mrocznymi jak krasnoludzie korytarze ilustracjami. Warto poznawać klechdy świata.

Baśniowy powiew ze Skandynawii, z mrocznymi jak krasnoludzie korytarze ilustracjami. Warto poznawać klechdy świata.

Jeśli coś jest dobre, nie ma sensu tego zmieniać - pozostaje zatem zagadką, dlaczego Robert Stiller uparł się "podrasować" język baśni skandynawskich, zwykle prosty i unikający figur retorycznych, czemu uparł się dodać kilka rzeczy od siebie ("Narzeczony z morza") - przecież szukając bajek nie szuka się złożonych powieści psychologicznych i historii budowania trwałej relacji.
Da się przeczytać, ale lepsze wrażenia pozostały mi po bajkach z serii "Dzieł pisarzy skandynawskich".

Jeśli coś jest dobre, nie ma sensu tego zmieniać - pozostaje zatem zagadką, dlaczego Robert Stiller uparł się "podrasować" język baśni skandynawskich, zwykle prosty i unikający figur retorycznych, czemu uparł się dodać kilka rzeczy od siebie ("Narzeczony z morza") - przecież szukając bajek nie szuka się złożonych powieści psychologicznych i historii budowania trwałej...

zbiór baśni skandynawskich dla dzieci - z pięknymi malarskimi ilustracjami bodajże Strumiłły

zbiór baśni skandynawskich dla dzieci - z pięknymi malarskimi ilustracjami bodajże Strumiłły