Nie wiem, jakim cudem przeczytałam tę książkę do końca. Wiem natomiast, dlaczego po nią sięgnęłam - lubię książki, których motywem przewodnim jest droga. Oczekiwałam więc rozważań związanych z wglądem w siebie w czasie Camino. Ciekawiło mnie też to, jakie miejsca autorka odwiedziła. I w zasadzie do końca dotrzymała mnie tylko tylko ta ciekawość co do miejsc oraz fakt, że rzadko porzucam rozpoczęte książki. Za to zwykle piszę o tych książkach, które odradzam, a tak jest w tym przypadku. Stanowczo odradzam. Koszmarny styl z nieuzasadnionym stosowaniem szyku przestawnego, nadawanie wypowiedziom pseudowzniosłości, zatrzęsienie truizmów, niepoprawna interpunkcja, błędy składniowe - generalnie masakra językowo-redaktorska i porażka treściowa. Technicznie jako ebook - do kitu: bez podziału na rozdziały, pogmatwane tło, słowa z niepotrzebnym dywizem. Czy ktoś przeczytał tę książkę, zanim została wydana? A czy ktoś próbował ją zredagować?

Nie wiem, jakim cudem przeczytałam tę książkę do końca. Wiem natomiast, dlaczego po nią sięgnęłam - lubię książki, których motywem przewodnim jest droga. Oczekiwałam więc rozważań związanych z wglądem w siebie w czasie Camino. Ciekawiło mnie też to, jakie miejsca autorka odwiedziła. I w zasadzie do końca dotrzymała mnie tylko tylko ta ciekawość co do miejsc oraz fakt, że...

Tragedia. Czas spędzony przy tej książce to czas stracony. Infantylny mistycyzm. Odrzuca to co jej nie pasuje, wybiera to co jest jej na rękę. Wszystko czuje, widzi, doświadcza bardziej, a inni pielgrzymi są tacy biedni i smutni bo nie doświadczają żadnych doznań tylko idą czy raczej biegną przed siebie. Autorka mistycyzm widzi wszędzie, nawet chyba za przeproszeniem jak korzysta z toalety. Opisuje swoje doznania niczym święta. Ok, może rozmawia z Bogiem i Maryją, nie moja sprawa, ale sposób w jaki o tym opowiada jest tak wyniosły i przesłodzony, że aż boli. Tu słuchamy o mistycyzmie, świętości, odczuwaniu świata, później bolących nogach, plecach i "o jak ciężko, nie dam rady", a potem opisuje jak to po 1/3 trasy idzie do fryzjera podciąć włosy. Odpadłam w tym momencie. Jeszcze nie spotkałam na camino pielgrzyma, który w trakcie pielgrzymki szedłby do fryzjera żeby się upiększyć. Pewnie nie odczuwam drogi i mistycyzm jest mi obcy. Nie chcę być niemiła, ale w pewnym memencie nie wiedziałam już czy się śmiać czy płakać, nie wierzyłam w to co czytam, a mój poziom zdenerwowania i zażenowania wzrastał z każdą stroną.

Tragedia. Czas spędzony przy tej książce to czas stracony. Infantylny mistycyzm. Odrzuca to co jej nie pasuje, wybiera to co jest jej na rękę. Wszystko czuje, widzi, doświadcza bardziej, a inni pielgrzymi są tacy biedni i smutni bo nie doświadczają żadnych doznań tylko idą czy raczej biegną przed siebie. Autorka mistycyzm widzi wszędzie, nawet chyba za przeproszeniem jak...

Miriam Lundgren napisała bardzo osobistą książkę o podróży, którą odbyła na północy Hiszpanii i drugiej, która miała miejsce w jej wnętrzu. Kwiecisty, a jednocześnie subtelny styl jej książki będzie dla jednych balsamem dla duszy, innych może zniechęcić górnolotny ton niektórych fragmentów. Dla mnie lektura tej książki była inna, niż zazwyczaj. Nie potrafiłem jej chłonąć, musiałem po kawałeczku delektować się treścią i formą.
I właśnie treść, nie forma jest tu najistotniejsza. Rozrachunek z własną historią, historią trudną i bolesną, a w tle drugi wątek pielgrzymowania ze wszystkimi jego trudami i radościami.
Erudycja autorki i jej wrażliwość sprawiają, że ten drugi wątek jest bogatszy i ciekawszy, niż w innych znanych mi camino-stories.
Jednak o wartości tej książki przesądza, moim zdaniem, wątek autobiograficzny i przede wszystkim głębokie refleksje utkane wokół niego.
Jako mężczyzna prawdopodobnie i tak nie jestem w stanie poczuć wszystkich głębokich wyznań Miriam. Jednak pamiętam łzy, które napływały mi do oczu w czasie lektury.
Żeby napisać taką książkę nie wystarczy przejść szlak do Santiago de Compostella. Trzeba mieć mądrość dojrzałego człowieka i umieć pochylić się nad swoją historią wyciągając z niej wiele sensu i nauk.
Z kart książki spływa na czytelnika dobro, wiara, ciepło i miłość.

Zachęcam do sięgnięcia po „Camino – droga powrotu w siebie”, także mężczyzn, pomimo tego, a może właśnie dlatego, że ta książka jest bardzo, bardzo kobieca.

Miriam Lundgren napisała bardzo osobistą książkę o podróży, którą odbyła na północy Hiszpanii i drugiej, która miała miejsce w jej wnętrzu. Kwiecisty, a jednocześnie subtelny styl jej książki będzie dla jednych balsamem dla duszy, innych może zniechęcić górnolotny ton niektórych fragmentów. Dla mnie lektura tej książki była inna, niż zazwyczaj. Nie potrafiłem jej chłonąć,...

Książka "Camino droga powrotu w siebie" to głos kobiecej duszy, która pomimo wielu zranień i upokorzeń , powstaje na nowo jak "Feniks z popiołów". Dusza uwięziona w ciemnościach poniżenia, uwalnia się dzięki potędze Miłości, której źródłem jest Bóg. Książka ukazuje kobiecą podróż do własnej wspaniałości. Uświadamia kobietom, że istotą kobiecej tożsamości jest ich duchowa siła. Po przeczytaniu książki Pani Miriam Lundgren uświadomiłam sobie, że Duch kobiecości ma ogromną moc. Należy w tę moc uwierzyć, rzucając się w objęcia Boskiej Miłości, która jest najlepszym drogowskazem na ścieżkach życia.
Książka zawładnęła bez reszty moim sercem.
Ewa

Książka "Camino droga powrotu w siebie" to głos kobiecej duszy, która pomimo wielu zranień i upokorzeń , powstaje na nowo jak "Feniks z popiołów". Dusza uwięziona w ciemnościach poniżenia, uwalnia się dzięki potędze Miłości, której źródłem jest Bóg. Książka ukazuje kobiecą podróż do własnej wspaniałości. Uświadamia kobietom, że istotą kobiecej tożsamości jest ich ...

Pisać każdy może. Wydawać- niestety też. Uporczywe ignorowanie zasad interpunkcji, nadużywanie wielkich liter i szyku przestawnego oraz dziwolągi słowotworcze sprawiły, że językowo jest to dla mnie nie do przejścia.

Pisać każdy może. Wydawać- niestety też. Uporczywe ignorowanie zasad interpunkcji, nadużywanie wielkich liter i szyku przestawnego oraz dziwolągi słowotworcze sprawiły, że językowo jest to dla mnie nie do przejścia.

Biorąc do ręki książkę „Camino droga powrotu w siebie” wiedziałam, że czeka mnie ciekawa podróż razem z Autorką. Zaczęłam czytać z ogromną uważnością. Szybko zmienił się mój odbiór. Włączyło się serce i do końca, do ostatnich stron połączona byłam z Autorką, jej przeżyciami, rozmyślaniami, modlitwą. Przeszłam Jej Drogę jak swoją. Czułam radość, smutek, wdzięczność i miłość ... Rozprawiałam się z własnym Życiem.
Sposób, w jaki Miriam przeprowadza nas każdym pielgrzymim dniem pozwala Tam być, czuć i przeżywać razem z Autorką. Finezyjne słownictwo i głęboka, wręcz intymna tematyka dotycząca Duszy, Boga, rozliczania się samej ze sobą prowadzi do połączenia na wyższych poziomach miłości. Wprowadza w stan czystej relacji z własną Duszą, podążania własną Drogą na kanwie Pielgrzymki Miriam.
Gorąco polecam tę książkę, bowiem to nie jest zwykła pozycja z półki księgarskiej. Po jej przeczytaniu już nic nie jest takie samo.
Z miłością Hanna K.Zdanowicz

Biorąc do ręki książkę „Camino droga powrotu w siebie” wiedziałam, że czeka mnie ciekawa podróż razem z Autorką. Zaczęłam czytać z ogromną uważnością. Szybko zmienił się mój odbiór. Włączyło się serce i do końca, do ostatnich stron połączona byłam z Autorką, jej przeżyciami, rozmyślaniami, modlitwą. Przeszłam Jej Drogę jak swoją. Czułam radość, smutek, wdzięczność i...

Z ciekawością przeczytałam kolejny raz Camino, co skłoniło mnie do głębszych refleksji i rozważań. Kochana Miriam, Twoja głęboka analiza wybaczania, wręcz zmusza do pochylenia się nad swoim życiem.
Trudno jest wyrazić słowami przeżywane przez człowieka emocje. Z godnością krok ,po kroku po mistrzowsku rozliczyłaś się z przeszłością. Przeżywałam razem z Tobą.
fizyczne i duchowe zmagania w klimacie piękna i miłości. Wiele wzruszeń dostarczyło mi Twoje Camino a przede wszystkim wzbogaciło i utwierdziło w świadomości jak bardzo ważne jest doświadczenie, mądrość i wiedza zaakceptowana przez serce. Z serca wypływa miłość siła odwaga i świadomość samego siebie.
DZIEKI ZA INSPIRUJACĄ, CUDOWNA KSIAZKE. Maria.T.

Z ciekawością przeczytałam kolejny raz Camino, co skłoniło mnie do głębszych refleksji i rozważań. Kochana Miriam, Twoja głęboka analiza wybaczania, wręcz zmusza do pochylenia się nad swoim życiem.
Trudno jest wyrazić słowami przeżywane przez człowieka emocje. Z godnością krok ,po kroku po mistrzowsku rozliczyłaś się z przeszłością. Przeżywałam razem z...

Ksiazka "Camino" jest nieporownywalna z zadna inna ksiazka o podobnym temacie, ktora dotychczas przeczytalam.
To ksiazka NIEZWYKLA!!!
Nie moge powiedziec, ze przeczytalam ja "jednym tchem". Wrecz przeciwnie!
Czytalam ja z przerwami i bardzo dlugo, bo zawiera tyle osobistych wyznac, tyle glebokiej tresci, ze nie sposob czytac ja tak sobie, jak "zwykla" ksiazke.
"Camino" porusza najglebsze struny duszy, wzbogaca, dodaje odwagi, rownoczesnie inspirujac swoim przeslaniem do odnalezienia swojej wlasnej drogi, swojego "camino".
Jestem pewna, ze bede do niej czesto powracac i bardzo polecam ja innym.

Danuta Lucja

Ksiazka "Camino" jest nieporownywalna z zadna inna ksiazka o podobnym temacie, ktora dotychczas przeczytalam.
To ksiazka NIEZWYKLA!!!
Nie moge powiedziec, ze przeczytalam ja "jednym tchem". Wrecz przeciwnie!
Czytalam ja z przerwami i bardzo dlugo, bo zawiera tyle osobistych wyznac, tyle glebokiej tresci, ze nie sposob czytac ja tak sobie, jak "zwykla" ksiazke.
"Camino"...

Jest to poruszająca ksiażka, którą powinny przeczytać osoby, które dokonują rozrachunku z przeszłoscią i odnajdowaniem swojego jestestwa.
Bardzo prawdziwie i szczerze opisane sa przeżycia wewnętrzne autorki, połączone z trudną drogą szlakiem do Santiago de Compostella. Na pewno atutem ksiażki jest rzetelnosc i szczerosc uczuc oraz emocji.

Jest to poruszająca ksiażka, którą powinny przeczytać osoby, które dokonują rozrachunku z przeszłoscią i odnajdowaniem swojego jestestwa.
Bardzo prawdziwie i szczerze opisane sa przeżycia wewnętrzne autorki, połączone z trudną drogą szlakiem do Santiago de Compostella. Na pewno atutem ksiażki jest rzetelnosc i szczerosc uczuc oraz emocji.

Ksiazka Miriam Lundgren jest piekna, Miriam wraca do bardzo trudnych i bolesnych chwil od dziecinstwa i wybacza i rozlicza sie z zyciem. Ta ksiazka jest jak terapia, polecam ja. Dziekuje Miriam

Ksiazka Miriam Lundgren jest piekna, Miriam wraca do bardzo trudnych i bolesnych chwil od dziecinstwa i wybacza i rozlicza sie z zyciem. Ta ksiazka jest jak terapia, polecam ja. Dziekuje Miriam